مبنی بر اینکه به‌زودی این امکان را خواهند داشت که قبض جریمه رانندگی را الکترونیکی پرداخت کنند.
رئیس مرکز اجرائیات راهنمایی و رانندگی ناجا تصریح کرده بود: «پرداخت قبوض جرائم رانندگی از امروز از طریق تلفنبانک وخودپردازهای بانک ملی ایران، سایت اینترنتی و دفاتر پلیس + 10 نیز انجام می‌شود و انتظار می‌رود به‌زودی تمامی چرخه اجرائیات از مرحله صدور، استعلام و کنترل به‌صورت الکترونیکی انجام شود.
به گفته وی رانندگان در هنگام پرداخت مبلغ جریمه به‌صورت الکترونیکی باید شناسه قبض جریمه و شناسه پرداخت را که در پایین برگه جریمه حک شده است، وارد سیستم کنند.
همچنین با استعلام جریمه از طریق پیامک 30005151 به‌زودی شناسه قبض و پرداخت نیز به آن اضافه خواهد شد و شهروندان می‌توانند مبلغ جریمه خود را از این طریق پرداخت کنند.»
با گذشت نزدیک به 5 ماه از این وعده، هنوز امکان پرداخت الکترونیکی قبوض جریمه فراهم نشده و شهروندان مجبورند به این منظور هم که شده ایستادن در صف‌های طویل بانکی را تجربه کنند. شاید این موضوع خود بخشی از مجازات رانندگان متخلف به شمار می‌رود، البته مجازات از نوع جایگزین آن.
متأسفانه سرنوشت بسیاری از طرح‌های خدمات الکترونیکی در کشور مشابه همین طرح است، مثلا برای دریافت خدمات بانکداری الکترونیکی باید چندین بار حضوری به شعبه‌های بانکی مراجعه کنید.
دست آخر هم بسیاری از امکانات الکترونیکی مانند تراکنش اینترنتی یا هنوز فعال نیست و یا خود حکایت هفت‌خوان رستم است. سیستم تسویه حساب آنلاین در بانک‌ها، آفلاین بوده و اغلب بعد از گذشت 24 ساعت این عملیات ثبت می‌شود.
با وجود تبلیغات خوش آب و رنگ بانک‌ها در رسانه‌ها، هنوز بخش عمده‌ای از مردم به‌دلیل همین خلف وعده‌ها و پیچیده بودن فرایند دریافت خدمات بانکداری الکترونیکی، مایل به استفاده از این نوع خدمات نیستند.
بخش عمده استفاده مردم از خدمات بانکداری الکترونیکی مربوط به دریافت وجه از خودپردازهای بانکی است. البته اکثر خودپردازها نیز کارت‌های غیرخودی را یا قبول نمی‌کنند یا برای دریافت پول محدودیت قائل می‌شوند.
قطعی مکرر برخی حساب‌های الکترونیکی، بانک‌ها زبانزد عام وخاص است؛ به‌طوری که بسیاری از مشتریان بانک‌ها به محض ورود به شعبه‌ها اول سؤال می‌کنند شبکه وصل است یا نه؟ بعد در صف انتظار می‌ایستند. انگار که اصل بر قطع بودن شبکه است؛
مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.این در حالی است که اجرای طرح خدمات بانکداری الکترونیکی بیشترین سود را برای بانک‌ها دارد.
یادتان باشد که بانک‌ها برای جذب 10 هزار تومان سپرده قرض الحسنه از سوی مردم به چه روش‌هایی متوسل می‌شدند، اما اکنون هر خانواده ایرانی برای پرداخت قبوض مختلف خود هم که شده مجبور به باز کردن یک حساب بانکی و سپرده‌گذاری حداقل 50 هزار تومانی دائمی در آن است تا بتواند ساده‌ترین کارهای خود مانند پرداخت قبوض را الکترونیکی انجام دهد.
شاید از محل همین سود هنگفت بانک‌ها بتوان ده‌ها طرح خدمات بانکداری الکترونیکی را در کشور پیاده‌سازی کرد. به شرطی که وعده‌های آفلاین به موقع تحقق یافته و نارضایتی مردم از انجام کارهای اداری شان به حداقل برسد.
به‌نظر می‌رسد کارآمدی یک سیستم اقتصادی در این است که نحوه ارتباط مردم با نظام بروکراتیک دارای کمترین اصطکاک و تنش باشد. امروز ضریب نفوذ 34 درصدی اینترنت در ایران و‌دارا بودن تلفن همراه توسط 54 درصد مردم این امکان را فراهم کرده که با استفاده از این فناوری‌های دیجیتال و مخابراتی بیشترین و راحت‌ترین خدمات را به مردم ارائه کنیم و حداقل برای گرفتن پول از مردم آنها را به صف نکنیم.
