پرتو گامای کوتاه مدت (SGR) اجرام عجیب و نسبتا نادری هستند که تنها 5 عدد از آنها تاکنون کشف شده است، (4 عدد در کهکشان راه شیری و دیگری در ابر ماژلانی بزرگ).
درواقع این منابع قوی پرتو گاما، ستارگان رمبیده‌ای (فرو ریخته شده) شامل ستارگان بزرگ هستند که منفجر شده‌اند و با نام ستاره نوترونی شناخته می‌شوند که در بازه‌های زمانی کوتاه، پالس‌های درخشانی از خود نشان می‌دهند.
آنچه SGR ها را از دیگر ستارگان نوترونی متمایز می‌کند این است که این ستاره‌ها میدان مغناطیسی بسیار قوی‌تری (1000برابر) دارند.
به گزارش آسمان پارس، SGR 1627-41 در سال 1998 کشف شد و در طول 6 هفته حدود 100 پالس کوتاه را منتشر کرد. سپس پیش از این که تلسکوپ‌های پرتو ایکس سرعت چرخش آن را اندازه بگیرند، ناپدید شد.
اما اکنون فضاپیمای XMM نیوتن توانست برای اولین بار سرعت چرخش این ستاره را مشخص کند. این ستاره که با تناوب 2.6 ثانیه می‌چرخد، به عنوان دومین ستاره مغناطیسی با سرعت چرخش زیاد شناخته شده است.
