از این دست برنامه‌های تلویزیونی از گذشته‌ای کم و بیش دور، برنامه «در شهر» را در تلویزیون کشورمان داریم که با توجه به مقتضیات شبکه تهران که مخصوص مردم پایتخت است، همچنان پخش می‌شود.
این برنامه هم، زمانی برنامه محبوب و پر تماشاگری بود و از همان ابتدا چنان مورد توجه واقع شد که حتی یک سریال تلویزیونی براساس عملکرد این برنامه و اتفاقاتی که برای عوامل چنین برنامه‌ای رخ می‌دهد، از تلویزیون پخش شد.
به‌دلیل همین محبوبیت بود که برنامه «در استان» با همین رویکرد ساخته شد که مسائل و مشکلات شهرهای اطراف تهران را پوشش می‌دهد. اما بعد از آن گویی «در شهر» فراموش و یا به یکی از برنامه‌های زمان پر کن تلویزیون بدل شد. آیا عدم‌اقبال دوباره یا مداوم مخاطب به خاطر تکراری شدن برنامه و ناشی از خستگی است؟ آیا اصولا ماهیت چنین برنامه‌ای با تکرار مناسبتی خواهد داشت؟ آیا ساختار و نوع کارگردانی برنامه است که دیگر تماشاگر تلویزیون کمتر برای دیدنش وقت می‌گذارد؟ اگر همه آفت‌های برنامه «در شهر» که باعث شده‌اند ذره ذره از جذابیت آن کاسته شود، را در کفه‌ای از ترازو بگذارید کفه‌ای دیگر هم هست که به ابتر بودن برنامه مربوط شود؟
«در شهر» می‌توانست با همین تغییرات ساده‌ای که در آن رخ داد، رنگ تحول به‌خود گیرد و هر روز بتواند مخاطبان زیادی را با خودش همراه کند. موضوعات و مسائل مختلفی هم در این برنامه مطرح می‌شود که چون مشکل و مسئله مخاطب هستند و از زبان آنها مطرح می‌شود به‌خودی خود می‌تواند برای این برنامه موفقیت به همراه بیاورد اما عدم‌پیگیری موضوعات و مشکلاتی که در برنامه نشان داده می‌شود، سبب شده که دیگر مخاطب انگیزه‌ای برای پیگیری برنامه در خود نبیند.
به نظر می‌رسد بایستی خیلی زودتر با استفاده از همه امکانات و تسهیلاتی که برای این برنامه و تولیدش ایجاد شده، شرایط پیگیری موضوعات هم فراهم می‌شد. بخش اعظم موضوعات برنامه در شهر این قابلیت را دارند که پیگیری شوند و از به نتیجه رسیدن یا نرسیدن آنها هم گزارش‌هایی ارائه شود. به رغم همه مشکلاتی که ممکن است تولید‌کنندگان این برنامه بر سر راه خود فرض کنند، در شهر می‌تواند با پشتوانه رسانه‌ای اش نهادها و سازمان‌های مسئول را برای کم کاری‌ها مورد سؤال قرار دهد و یا برنامه‌های آنها را برای ارائه امکانات و حل مسائل شهروندان به نتیجه برساند.
«در شهر» هنوز هم برای ایجاد این تغییرات وقت دارد و بالقوه می‌تواند به یک برنامه اجتماعی بسیار مهم، تاثیر‌گذار و جریان ساز بدل شود؛ فقط باید یک برنامه ساز دقیق و البته زیرک که هم زبان رسانه را می‌شناسد و هم با اجتماع در ارتباط است و هم می‌تواند ادبیات مناسبی برای گفتمان با مسئولان نهادها و سازمان‌های مسئول پیدا کند، سکان هدایت این برنامه را در دست بگیرد و تشکیلاتی دقیق، همراه با پرونده‌هایی قابل پیگیری را تدارک ببیند که «در شهر» برسد به آنجا که قابلیتش را دارد. خوشبختانه از این دست برنامه سازان خلاق و زیرک تلویزیون کشورمان،هنوز وجود دارند. کافی است مدیران شبکه تهران تصمیم بگیرند برای این برنامه کاری بکنند و تحولی جدی و اساسی در آن ایجاد کنند.
