وی پس از پایان دوره متوسطه به اصفهان رفت و در سال 1330 از دانشسرای مقدماتی اصفهان دیپلم گرفت و در مهرماه همان سال در وزارت فرهنگ مشغول به کار شد. طی چندین سال در مدارس شهرهای اردکان، اراک، قم و تهران عهده‌دار شغل شریف معلمی شد. در سال 1334 برای تحصیل وارد دانشگاه تهران شد و در رشته فلسفه به تحصیل پرداخت.
در سال 1346 به اخذ درجه دکتری فلسفه نائل آمد و در همان سال در مرتبه استادیاری دانشگاه تهران و 4 سال پس از آن در مرتبه دانشیار و در سال 1362 در مرتبه استاد فلسفه مشغول به تدریس شد.
از مشاغل و سمت‌های اداری ایشان می‌توان، ریاست فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران از سال 1377 تاکنون، عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی از سال 1363، نیابت رئیس انجمن آکادمی‌های علوم آسیا از 2002 تا 2006، ریاست دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران از 1362 تا 1365، سردبیری مجله نامه فرهنگ از 1371 تا 1385، سردبیری مجله فرهنگ از 1375 تا 1376، عضویت در شورای عالی یونسکو در ایران، عضویت در هیأت امنای دانشگاه تهران و شورای عالی برنامه‌ریزی آموزشی و همچنین عضویت در بنیاد ایران‌شناسی از 1376 تاکنون را نام برد.
استاد رضا داوری اردکانی در سال 76-1375 به عنوان استاد نمونه و پس از آن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران انتخاب شد و همچنین سال‌ها پژوهش و معلمی فلسفه برای ایشان عنوان چهره‌ماندگار در سال 1381 را به ارمغان آورد.
از دیگر افتخارات این استاد فلسفه می‌توان به کسب نشان درجه یک دانش (از ریاست جمهوری) در سال 1384 و همچنین کسب عنوان فارابی‌شناس برجسته ایران و دریافت تندیس ویژه فارابی در نخستین جشنواره بین‌المللی فارابی (از ریاست جمهوری) در سال 1386 اشاره کرد. همچنین وی بیش از 30 عنوان کتاب و بیش از 100 عنوان مقاله در موضوعات مختلف فلسفی، فرهنگی، اجتماعی نگاشته است.
