به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هفت صبح، مقامات ارتش ایالات متحده گفتند خلبان قبل از برخورد هواپیما با عرشه ناو «یواساس کارل وینسون» توانست بهموقع خروج اضطراری انجام دهد و سپس توسط یک هلیکوپتر نجات داده شد اما جنگنده به درون آب سقوط کرد و در بستر دریا در عمق ۳ هزار و ۸۰۰ متری، یعنی تقریبا همان عمقی که لاشه تایتانیک قرار دارد، آرام گرفت.
رها کردن گل سرسبد هوانوردی نظامی آمریکا در آبهای بینالمللی برای آمریکا غیرقابل تصور بود. این کشور بیم آن را داشت که چین بتواند این هواپیمای رادارگریز مجهز به پیشرفتهترین فناوریها را بازیابی کند. هواپیمای اف۳۵ هرچند به لحاظ قیمت حدود ۱۰۰ میلیون دلار ارزش دارند، با این حال ارزش اصلی فناوری و تجهیزات بهکار رفته در آنها به دهها میلیارد دلار بالغ میشود. این سومین سانحه اف۳۵ در دریا بهشمار میرود.
هرچند ژائو لیجیان، سخنگوی وزارت خارجه چین، گفته بود دولت این کشور «هیچ علاقه خاصی به هواپیماهای آنها ندارد و قصدی برای بازیابی آنها تعقیب نمیکند»، با این حال پکن پیشتر توانایی خود را در زمینه به خدمت گرفتن فناوریهای سایر کشورها برای تجهیزات نظامیاش ثابت کرده است. ساخت هواپیمای رادارگریز پکن موسوم به «چنگدو جی۲۰» ، که از جنگنده اف۲۲ آمریکا الهام گرفته است، پس از آن سرعت گرفت که شرکتهای زیرمجموعه ارتش آمریکا در این پروژه از سرقت اطلاعات خود خبر دادند.
به همین دلیل نیروی دریایی ایالات متحده قصد نداشت هواپیمای پیشرفته خود را در دل آبها رها کند. عملیات پیچیده یافتن و خارج کردن این هواپیما از دریا حدود پنج هفته، یا بهطور دقیق ۳۸ روز، طول کشید. یک کارگروه متشکل از مهندسان و ناظران نجات و غواصی ناوگان هفتم دریایی ایالات متحده که مسئول عملیات امنیت دریایی و ساختوساز زیرآب هستند با مشارکت تیمی از یک سازمان متخصص در این کار بهنام «SupSalv»، با نصب یک سامانه مخصوص بر یک کشتی پشتیبانی غواصی بهنام «پیکاسو» توانستند سرانجام لاشه این هواپیما را ۳۷ روز بعد از سانحه از آب بیرون بکشند.
اکیپ امداد ابتدا با استفاده از مختصات جغرافیایی منطقه سانحه پهپادهای زیرآب را، که قادر به تحمل فشار بالای دریا هستند، به خدمت گرفت تا بتواند محل دقیق جنگنده را در بستر دریا مشخص کند. مشکل آن بود که هواپیما بهصورت عمودی و مستقیم به قعر دریا نرفته بود، بلکه به دلیل جریانهای شدید دریایی به اینسو و آنسو کشیده شده و لازم بود یک اسکن نسبتا گسترده برای مکانیابی آن انجام شود. پس از شناسایی دقیق مکان هواپیما، در ۲ مارس یک وسیله نقلیه از راه دور بهنام «کرو-۲۱» (Curv-۲۱) وارد عمل شد تا اف۳۵ را از دل آب بیرون بکشد.
این زیردریاییهای تخصصی که حدود ۳ تن وزن دارند و میتوانند اجسام را تا عمق ۶ هزار متری از آب خارج کنند، توسط شرکت آمریکایی فونیکس تولید میشوند و سالهاست در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده قرار دارند. نسل اول این دستگاهها در دهه شصت میلادی به کار گرفته شدند و نخستینبار با عملیات موفقیتآمیز بیرون کشیدن یک بمب هیدروژنی غرق شده در آب در سال ۱۹۶۶ شهرت یافتند. جدیدترین نسل از این زیردریاییها که از فناوریهای پیشرفته بهره میبرد، با یک کابل فیبر نوری، سامانه موقعیتیابی و ناوبری خودکار، شبکه ارتباطی دیجیتال، باربر، دوربینهای تصویربرداری با وضوح بالا و سیستم جبران فشار تجهیز شدهاند.
برای این اقدام ابتدا دستگاه زیردریایی کرو-۲۱ تا عمق ۳ هزار و ۸۰۰ متری پایین رفت و یک مهار و بالابر مخصوص به هواپیما متصل کرد. سپس قلاب بکسل کشتی تا بستر دریا پایین آمد و به دکل متصل شد و هواپیما را تا سطح آب بالا برد. این هواپیما پس از انتقال به عرشه کشتی، به یک تاسیسات نظامی در نزدیکی منطقه فرستاده شد.
نظر شما