1 - با توجه به پیشینه نه‌چندان درخشان تصمیم‌گیری‌های این شورا در زمینه تعیین قیمت خودرو و نظارت بر عملکرد شرکت‌های خودروسازی، پرسش مطرح آن است که اینگونه تصمیم‌گیری‌ها تا چه حد از الزامات اجرایی لازم برخوردار بوده و بهبود کیفی تولیدات داخلی را به ارمغان می‌آورد.
2 - اگر بهبود کیفی خودروهای ساخت داخل را به‌عنوان دغدغه‌اصلی خودروسازان و سیاستگذاران بخش صنعت قلمداد کنیم و دیدگاه‌های آنها را در زمینه بهبود کیفی تولیدات داخلی بپذیریم، مشخص نیست که چه توجیهی برای الزام خودروسازان به ارائه چنین برنامه‌ای وجود داشته است، مگر آنکه مسئولان نیز از کیفیت خودروهای داخلی رضایت چندانی نداشته باشند؟!
3 - اگر بتوان شورای سیاستگذاری خودرو، مؤسسه استاندارد و سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان را به‌عنوان بارزترین نهادهای دولتی قلمداد کرد که دغدغه بهبود کیفی خودروهای ساخت داخل را دارند یا اقدام چندی پیش مجلس در ارائه و بررسی قانون حمایت از حقوق مصرف‌کنندگان خودرو را اقدامی در این چارچوب دانست، پرسش مطرح، میزان کارآمدی اقدامات این دستگاه‌ها در بهبود کیفی خودروهای ساخت داخل با توجه به واقعیت‌های پیش‌روی مصرف‌کنندگان است.
4 - اگر موضوع درآمد- هزینه را به‌عنوان یک اصل برای ادامه فعالیت هر شرکت تولیدی بپذیریم، با توجه به دیدگاه‌های مکرر مدیران شرکت‌های خودروسازی داخلی که تولید بیشتر محصولات خود را در نقطه سر به سر و بدون حاشیه سود مناسب قلمداد می‌کنند، چگونه می‌توان انتظار داشت که افزایش کیفی خودروهای داخلی، افزایش هزینه‌های تولید و تثبیت قیمت خودرو به شکل یکجا و با الزام به ارائه برنامه‌ای محقق شود؟!
