به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه همشهری، در روزگاری که دست‌یافتن به این داروها با مشکل روبه‌رو شد، چاره‌ای جز درخواست از ایرانی‌های خارج از کشور نداشتند.
سال‌هاست که بعضی از بیماران ایرانی به چشم‌انتظاری برای رسیدن سوغات‌هایی از نوع دارو عادت کرده‌اند. اگر دوست یا عضوی از خانواده، ساکن در جغرافیایی خارج از مرزهای ایران باشد، هنگام سفر به ایران، نخستین سؤالی که مطرح میکند، این است؛ «کسی نیاز به دارو نداره؟»
رامین سال‌ها در آمریکا زندگی میکند و با ایرانیان مقیم این کشور دایره دوستی تشکیل داده است. براساس گفته او، دارو به یکی از درخواست‌های ثابت اقوام و آشنایان هنگام بازگشت به ایران تبدیل شده است؛ «همیشه وقتی خود را برای سفر به ایران آماده می‌کنم، از آشنایان نزدیک می‌پرسم که آیا دارویی که نسخه نخواهد را نیاز دارند تا درصورت امکان برایشان تهیه کنم یا خیر؟ تا چند سال پیش این درخواست‌ها خیلی کم بود اما الان افراد زیادی داروهای مختلفی را درخواست می‌کنند؛ از داروی مخصوص آسم گرفته تا داروهای دستگاه‌های گوارشی، مُسکن و ویتامین‌های مختلف در فهرست سوغاتی‌های دارویی قرار می‌گیرد.»
براساس گفته رامین، زمانی که او یا یکی از دوستان و اقوامش برای سفر به ایران برنامه‌ریزی میکند، بخشی از ظرفیت چمدان‌ها را به سفارش‌های دارویی اختصاص می‌دهند؛ «با توجه به کمیاب یا نایاب‌شدن برخی از داروهای خارجی، در چند سال اخیر یاد گرفته‌ایم که موقع سفر به ایران باید بخشی از چمدان خود را به دارو اختصاص بدهیم، البته ما این امکان را نداریم که داروهای خاص و در حجم زیاد به ایران بیاوریم اما تا جایی که از دستمان بربیاید، تلاش می‌کنیم تا به اطرافیانمان کمک کنیم، مثلا همین چند وقت پیش یکی از دوستان خواهرم که مبتلا به آسم است، نتوانست داروهای خارجی خود را در تهران پیدا کند، من از طریق سایت آمازون آن دارو را خریدم و به‌وسیله یکی از دوستانم که مسافر تهران بود، دارو را به آن فرد رساندم.»
در این میان برخی از مسافرانی که ایران را به مقصد کشورهای همسایه برای سفرهای کاری و تفریحی ترک می‌کنند، مسئولیت تهیه نیازهای دارویی اطرافیان را برعهده می‌گیرند.
نازنین سال‌ها از میگرن شدید رنج می‌برد و وابسته به یک داروی خارجی است. براساس گفته او تنها این دارو می‌تواند دردش را تسکین دهد؛ «داروی من کمیاب شده و به هر داروخانه‌ای که فکرش را بکنی، سر زده‌ام اما دارویم را پیدا نکردم. مادرم برای سفر به ترکیه رفته بود، تنها راهی که به ذهنمان رسید این بود که مادرم نسخه را با خودش ببرد تا شاید از ترکیه بتواند دارو را تهیه کند. در نهایت همان داروهایی که از ترکیه به دستم رسید، توانست دردم را تسکین دهد.»
کشورهای عراق و تا چندی پیش افغانستان نیز در دسته کشورهایی قرار داشتند که افراد می‌توانستند برخی از داروهای خارجی را تهیه کنند؛ مانند مصطفی که سال گذشته برای انجام یک مأموریت کاری به افغانستان سفر کرده بود، به‌دلیل درخواست یکی از همکارانش، در مسیر سفر به چند داروخانه سر زده بود تا داروی خارجی برای رفع مشکل گوارشی فرزند همکارش تهیه کند.
نظر شما