به گزارش همشهری آنلاین به نقل از رویترز اسقف توتو را هم سیاه‌پوستان و هم سفیدپوستان آفریقای جنوبی به خاطر حفظ ایمانش در تاریک‌ترین دوران‌های آفریقای جنوبی و روحیه آشتی‌جویانه‌اش در میان ملتی تقسیم‌شده قطب‌نمای اخلاقی و وجدان بیدار این کشور می‌دانستند.
او بر ضد خودکامگی اقلیت سفیدپوست در آفریقای جنوبی موعظه می‌کرد و پس از پایان یافتن دوران حکومت آپارتاید (تبعیض نژادی) همچنان بر مبارزه‌اش به رسیدن به جامعه‌ای عادلانه‌تر ادامه داد.
توتو که قدی کوتاه و خنده‌ای واگیر داشت در سال ۱۹۸۴ به خاطر مبارزه غیر خشونت‌آمیز بر ضد آپارتاید برنده جایزه صلح نوبل شد. او در دهه ۱۹۸۰ با سخنرانی‌ها و سفرهای بسیارش در طول دهه ۱۹۸۰ به چهره جنبش ضد آپارتاید در خارج آفریقای جنوبی بدل شد و در این حالی بود که بسیاری از رهبران شورشی «کنگره ملی افریقا» (ANC) مانند نلسون ماندلا در زندان بودند.
او از مقام برجسته‌اش در کلیسای انگلیکان برای بیان مصائب سیاه‌پوستان آفریقای جنوبی استفاده کرد. او در سال ۱۹۸۶ گفت: «سرزمین ما دارد می‌سوزد و خون می‌دهد و به همین علت من از جامعه بین‌المللی می‌خواهم تحریم‌های تنبیهی بر ضد این دولت اعمال کند.»
حتی هنگامی که دولت‌ها فراخوان را نادیده گرفتند،او به به ایجاد کارزارهای مردمی در سراسر دنیا کمک کرد که از راه بایکوت اقتصادی و فرهنگی برای پایان دادن به آپارتاید مبارزه می‌کردند.
توتو می‌گفت موضعش بر ضد آپارتاید موضعی اخلاقی است، نه سیاسی.
توتو در فوریه ۱۹۹۰ هنگامی که نلسون ماندلا در بالکنی در شهرداری شهر کیپ‌تاون برای نخستین بار پس از ۲۷ سال زندان برای مردم سخنرانی می‌کرد و نیز در چهار سال بعد که او به عنوان نخستین رئیس‌جمهور سیاه‌پوست آفریقای جنوبی سوگند یاد می‌کرد، در کنار او بود.
در حالیکه ماندلا دموکراسی را به آفریقای جنوبی می‌آورد، توتو رئیس «کمیسیون حقیقت و آشتی» بود که حقایق هولناک دوران مبارزه با سلطه سفیدپوستان را افشا می‌کرد.
توتو حتی در سال‌های پایانی عمرش صراحت و فاش‌گویی‌اش را حفظ کرد و رئیس‌جمهور جاکوب زوما را به خاطر اتهامات درباره فساد مالی درباره ارتقای امنیتی خانه‌اش با هزینه ۲۳ میلیون دلار محکوم کرد.
او همچنین به انتقاد از رئیس‌جمهور دیگر آفریقای جنوبی، تابو امبکی به خاطر سخنانش که در آنها رابطه میان ویروس اچ‌آی‌وی و بیماری ایدز را مورد تردید قرار می‌داد، پرداخت.
توتو در ۷ اکتبر ۱۹۳۱ در شهرکی نزدیک ژوهانسبورگ به دنیا آمد و پسر یک آموزگار مدرسه بود. او ابتدا به شغل معلمی پرداخت،اما بعد به کلیسا پیوست و در سال ۱۹۸۶ نخستین اسقف سیاه‌پوست کلیسای انگلیکان شهر کیپ‌تاون، چهارمین شهر بزرگ آفریقای جنوبی شد و این مقام را تا سال ۱۹۹۶ حفظ کرد.
او در دوران بازنشستگی‌اش درگیر سرطان پروستات بود و عمدتا از انظار عمومی دوری می‌کرد. او در سال ۱۹۵۵ با نومالیزو لیه شنکسین ازدواج کرد آنها چهار فرزند و چند نوه داشتند و در خانه‌هایی در کیپ‌تاون و شهرک سووتو در نزدیک ژوهانسبورگ زندگی می‌کردند.
نظر شما