امکانیان در این فیلم نقش مهندسی ورشکسته را ایفا می‌کند که در زندگی خانوادگی‌اش هم به بن‌بست خورده و دخترش دچار نابهنجاری‌هایی می‌شود.
امکانیان در حالی در نقش پدری میانسال ظاهر شده که تا همین چند سال پیش نقش جوان‌های عاشق‌پیشه را ایفا می‌کرد.
او به واسطه سیمای جوان و شادابش عموماً در نقش‌هایی که سالها از سن واقعی‌اش کوچکتر بودند، ظاهر می‌شد.
او در سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب به سینما آمد و خیلی زود به عنوان جوان اول سینما تثبیت شد. در شهرت و محبوبیت امکانیان «گل‌های داوودی» نقش مؤثری را ایفا کرد.
در این ملودرام اشک‌انگیز، امکانیان در نقش جوانی نابینا ظاهر شد؛ جوان نابینایی که تعلق خاطر به دختری مانند خودش داشت. در دهه شصت امکانیان یکی از پرکارترین بازیگران سینمای ایران بود.
پس از ملودرام خانوادگی «گل‌های داوودی» او با حضور در اکشن پرفروشی چون «سناتور» به عنوان بازیگری صاحب گیشه به جایگاهی تثبیت شده دست یافت.
در سالهایی که اغلب بازیگران مطرح سینما را چهره‌هایی میانسال با پیشینه تئاتری تشکیل می‌دادند، امکانیان از معدود چهره‌های جوان فعال در این حیطه بود.
حتی در ابتدای دهه هفتاد هم که نسل تازه‌ای از بازیگران وارد عرصه شدند امکانیان همچنان در نقش جوان‌هایی که در سن رفتن به سربازی قرار داشتند حاضر می‌شد؛ فیلم‌هایی که یا ملودرام بودند و یا اکشن.
در میان این کارها، امکانیان در «آواز تهران» حضور قابل قبولی داشت. او چند سالی را به همین ترتیب گذراند تا این‌که بعد از دوم خرداد شرایط سینما کاملاً تغییر کرد.
با شکست تجاری یکی دو فیلم امکانیان، او مدتی از سینما دور شد. در این دوران امکانیان به تلویزیون رفت.
در سریال «ولایت عشق» ایفای نقش کرده و در یکی دو مجموعه نیز به‌عنوان تهیه کننده، حضور یافت.
او پس از سالها غیبت از دوربین، توسط مسعود کیمیایی برای ایفای نقشی متفاوت در «سربازهای جبهه» انتخاب شد.
نقشی کوتاه و منفی که با هدایت مثال‌زدنی، امکانیان را صاحب اعتبار و موقعیتی تازه کرد.
اجرای درک شده پدری شکست خورده در «تقاطع» از تغییر مسیر بازیگری امکانیان خبر می‌دهد.
