همشهری‌آنلاین - بهروز رسایلی
پارت اول لیگ می‌توانست برای استقلال کاملا رؤیایی تمام شود. همه‌چیز طبق برنامه و با بهترین شکل ممکن در جریان بود که یک لحظه غفلت حسین حسینی و سر خوردن او روی زمین، سرنوشت مسابقه را تغییر داد. به این ترتیب استقلال با گلی که در ثانیه‌های پایانی بازی با فجرسپاسی دریافت کرد، ۲ امتیاز حساس را از دست داد. حالا آنها به جای ۱۲ امتیاز، ۱۰ امتیاز از ۴ بازی نخست لیگ کسب کرده‌اند. البته که همین نتایج هم عالی هستند، اما آن گل غیرمنتظره، تعطیلات استقلال را کمی به دلهره و اضطراب آلوده کرد. مسابقه بعدی آبی‌ها، پس از ۲ بازی تیم ملی برابر لبنان و سوریه برگزار خواهد شد؛ جایی که استقلال باید با نساجی مازندران مصاف بدهد.
دروازه‌بان؛ سرگیجه ابدی
حسین حسینی یک پدیده عجیب و دنباله‌دار در استقلال است؛ نه همیشه آنقدر خوب و کم‌نوسان کار می‌کند که خیال همه راحت باشد، نه آنقدر بد و بی‌کیفیت است که یک‌بار برای همیشه بشود قیدش را زد. این داستان در قفس توری آبی‌ها، قدمتی۵ ساله دارد. این بار هم لغزش او در شیراز صدای هواداران را در آورده است و چه بسا بعد از تعطیلات رشید مظاهری به سنگربان فیکس استقلال تبدیل شود. رشید پارسال هم گلر فیکس بود، اما رفته‌رفته دچار افول شد تا یک‌بار دیگر حسینی کار را دست بگیرد. در فصل جاری اما این دو نفر یک رقیب دیگر هم به نام علیرضا رضایی دارند؛ دروازه‌بان جوانی که فرهاد مجیدی بدجوری به او اعتقاد دارد.
یک گل حاشیه امن نیست
زیاد از زبان گزارشگران فوتبال می‌شنویم که می‌گویند برتری با فاصله یک گل بسیار شکننده است و نمی‌تواند حاشیه امن تلقی شود. استقلال در شیراز نزدیک بود سومین پیروزی یک بر صفرش را به‌دست بیاورد، اما گل ثانیه آخر فجر همه‌چیز را به باد داد. این گل می‌توانست در بازی با هوادار یا تراکتور هم درون دروازه آبی‌ها قرار بگیرد. بنابراین آنها در مسابقات بعدی نیاز دارند یا اختلاف‌شان با تیم حریف را بیشتر کنند یا ساختار دفاعی محکم‌تری برای محافظت از گل پیروزی‌بخش خود بسازند. برتری‌های خفیف در فوتبال به «پیروزی‌های ناپلئونی» مشهور هستند. فرهاد مجیدی هم امسال در این قالب جا خوش کرده بود، اما زیر باران شیراز چرت او پاره شد.
ژستد و شروع تردیدآمیز
به‌طور قطع تنها تماشای یک بازی برای قضاوت در مورد یک خرید جدید کافی نیست، اما رودی ژستد دست‌کم در نخستین تجربه‌اش با پیراهن استقلال عملکرد چندان درخشانی نداشت. او در شیراز حدود ۶۰ دقیقه به بازی گرفته شد، اما کاری از پیش نبرد و نهایتا بعد از یک حضور بی‌ثمر از زمین بیرون رفت. البته فرهاد مجیدی در نشست خبری به‌شدت از ژستد تمجید کرد که جز این هم انتظار نمی‌رفت. بالاخره او مربی است و باید به بازیکنش قوت قلب بدهد، اما همه آنهایی که استارت درخشان کوین یامگا را دیدند، به وضوح متوجه تفاوت کیفی این دو بازیکن هستند. حقیقت آن است که ژستد اگر بهتر نشود، بعید است حضورش در ترکیب اصلی خیلی به درازا بکشد.
بازی‌های سخت‌تر در راه است
از سوی دیگر اما بعد از تعطیلات استقلال باید منتظر مسابقات دشوارتری باشد. آنها در ۴ هفته نخست با ۲ تیم تازه صعودکرده به لیگ برتر یعنی هوادار و فجرسپاسی ملاقات کردند که دست‌کم روی کاغذ جزو نبردهای آسان این تیم به شمار می‌رفت. پیروزی بر ذوب‌آهن در فولادشهر دستاورد بسیار مهمی بود، با این حال بردن تراکتور بحران‌زده در ورزشگاه آزادی را نباید آنقدرها مهم تلقی کرد. در ادامه فصل اما استقلال باید آماده مصاف با امثال پرسپولیس، سپاهان، گل‌گهر، فولاد، نساجی، آلومینیوم و... باشد که رقبای گردن‌کلفت یا سمج و سرسختی هستند. به هر حال محک جدی‌تر برای فرهاد و تیمش هنوز در راه است.
نظر شما