تِروِن، گیاه حساس از منظر تنش‌های فیزیولوژیک

فضای سبز و ناشناخته‌های نگهداشت آن هر روز دنیایی از عجایب را در چالش‌های نگهداشت به تصویر می‌کشد. فضای سبز به عنوان اکوسیستم دست ساز انسان، با تنوع پوشش گیاهی همواره پدیده های جدیدی را نابهنگام در معرض عموم قرار می‌دهد. همیشه پایدار و سبز بودن، تدبیر و علم می خواهد و فصل تابستان علاوه بر زیبایی هایش تنش های فیزیولوژیک را برای انواع پوشش ها به وجود می آورد که در بیشتر مواقع با بیماری گیاهی به اشتباه تشخیص داده می‌شود.

نام عملی گیاه ترون Ligustrum vulgare است این گیاه از خانواده زیتون است و تا حدودی خزان ناپذیر و می‌توان آن را یک گیاه همیشه سبز نامید البته در صورتی که گیاه تحت سرمای شدید قرار نگیرد. گیاه ترون تا حدودی به سرما و خشکی هوا مقاوم است. اما در صورتی که دمای هوا بیش از حد پایین بیاید برگ ها شروع به ریزش می کنند. به خاطر همین به این گیاه نیمه خزان هم می گویند. گیاهی که در سطح فضای سبز به وفور کشت و مورد طراحی بوستان ها قرار می‌گیرد. از موارد مهمی که تاکنون به نگاه فیزیولوژیکی آن دقت نشده است در اوج گرمای تابستان است. ترون، گیاه آبدوستی که در نور مستقیم و گرمای تابستان و حجم آب بشدت تحت تنش قرار می‌گیرد. مشاهدات کارشناسی سال های اخیر نشان می دهد اگر تراکم خاک زیاد( سنگین) باشد و کندوکوب و فواصل( برنامه آبیاری) آبیاری و حجم آبیاری رعایت نشود موجب بروز علائم لکه برگی شبیه بیماری باکتریایی، لکه زاویه ای شبیه بیماری ویروسی، پژمردگی برگی بیماری  قارچی به اشتباه تشخیص داده می شود در صورتی که همه این علائم، بیماری عفونی نیستند بلکه تنش های فیزیولوژیکی هستند که این چنین علائم متعدد را در این گیاه به وجود می آورد و در این مرحله نیازی به تیمار سم یا کود نیست بلکه تنها با رعایت اصول نگهداشت نامبرده می توان از روند زوال(مرگ) و تنش های آبی و خاکی جلوگیری کرد چون این گیاه به سرعت خودش را به اصلاحات نگهداشت به روز می کند و سازگار می شود. بیاییم با نگاه عمیق به پدیده‌های دخیل در فضای سبز نگاه کارشناسی و نگهداشت مدیریتی را بالا ببریم تا شاهد هزینه های گزاف و زوال گیاهان نشویم و گیاهان را بعنوان ریه های تنفسی شهر با منظر علمی و اقدامات اجرایی درست حفظ کنیم.