از همان کودکی که به لطف کتاب‌های مادر شعر را شناخت، به «واژه‌ها» دل بست.

تصمیم شاعرانه

همشهری آنلاین _ سحر جعفریان:  از همان کودکی که به لطف کتاب‌های مادر شعر را شناخت، به «واژه‌ها» دل بست. ۹ سالش بود که نخستین شعرش را در وصف «مادر» گفت. پس از آن، عشق و فلسفه را چاشنی نظم و نثرش کرد. آن هم با کلیدواژه‌های «پرنده» و «آسمان» که عصاره اندیشه‌هایش را بر کاغذهای سپید، تجسم واژگانی می‌بخشیدند. مطالعه نیز کار و تفریحش است. به‌گونه‌ای که همه اوقات یا سر در کتاب دارد یا رویای تألیف کتاب در سر می‌پروراند. «شایسته ابراهیمی»، نویسنده، شاعر، مترجم و پژوهشگر ساکن محله «المپیک»، همان چهره نمونه و برتر ادبی و فرهنگی مناطق ۵ و ۲۲ است که در این گزارش ضمن گپ‌وگفتی صمیمی با او، از شعر، ادبیات و ظرفیت‌های ادبی محله سخن می‌گوییم.

  • مطالعه را از کتاب‌های مادرم آغاز کردم

«شایسته ابراهیمی» نیز از دوران کودکی و تحصیل در مقطع ابتدایی، متوجه علاقه‌اش به واژگان خوش آهنگ و استعدادش در به کارگیری آن واژگان شد. او با توضیح بیشتری در این‌باره می‌گوید: «دوران ابتدایی بودم که متن‌هایی شبیه به شعر می‌نوشتم. متن‌هایی که خانواده و معلمانم با خواندن آنها به استعداد نویسندگی و شاعری در من تأکید می‌کردند. تشویق‌ها از همان زمان آغاز شد و من نیز مطالعه کردن را با علاقه افزایش دادم.
مادرم اغلب کتاب و دفترهای شعر داشت و من ساعت‌ها با آنها سرگرم می‌شدم. دوره تحصیل در مقطع راهنمایی، دوره‌ای بود که همراهی یکی از معلمان ادبیاتم سبب شد مصمم‌تر مسیر ادبیات را ادامه دهم. معلم دلسوزی که دوشنبه‌های هر هفته، پس از پایان ساعت‌های کلاس، دست‌نوشته‌های دانش‌آموزان علاقه‌مند و با استعداد را بررسی و نقد می‌کرد. همین امر، به تقویت قلم من کمک بسیار کرد. تا اینکه در دوران تحصیل در مقطع دبیرستان، پایم به کانون ادبی فرهنگسرای «معرفت» باز شد.
در آن جلسات، با کلمات اصیل فارسی و با عروض و قافیه آشنا شدم. همانجا بود که قوانین شعر و نگارش در من ‌زاده شد. البته بدون همراهی پدر و مادرم، از رفت و آمدهای متعدد به محافل ادبی گرفته تا تهیه کتاب‌های بی‌شمار شعر و قواعد شاعری، شاید طی کردن این مسیر برایم دشوار بود و شاید هرگز به اینجا نمی‌رسیدم. از تأثیر خانواده بر علاقه‌مندی‌ها و آینده فرزندان هرگز نباید غافل بود.»

ماجرای یک تصمیم شـاعرانه

  • تحول با یک تصمیم شاعرانه

جدیت در علاقه و اصرار بر هدف را از رموز موفقیت می‌داند و می‌گوید: «در دبیرستان، رشته «ریاضی و فیزیک» خواندم و دیپلم این رشته را نیز گرفتم. اما آرام نبودم. دلم پی یک تصمیم شاعرانه پرکشید. یعنی به‌رغم همه تلاش‌ها و کسب نمرات عالی در رشته ریاضی، شرکت در کنکور «علوم انسانی» را برگزیدم و در دانشگاه «علامه طباطبایی» قبول شدم. این آغاز راهی بود که می‌خواستم حتماً در آینده دنبال کنم. شاید علاقه به جسارت و شاعرانگی‌های «فروغ فرخزاد» به‌عنوان بانوی شاعرِ دوران سلطنت همه جانبه مردان، که از دوران نوجوانی برایم الگو بود، جسورانه مرا پیش برد.
 البته شاعران معاصر در عرصه بین‌المللی نیز بوده و هستند که از آنها الهام و انرژی گرفتم.

شاعرانی که هریک در شکوفایی جوانه‌های دنیای ادبیات، تأثیرگذارند. بنابراین، علاقه به شعر در زبان‌های دیگر موجب شد تا زبان انگلیسی خود را تقویت کنم و هم زمان در دوره‌های تخصصی «ویراستاری» نیز شرکت کنم. با اخذ مدارک پایان این دوره‌ها، فعالیت ترجمه در انتشارات «گوناگون» را به‌طور رسمی آغاز کردم. پژوهش‌های ادبی نیز اوقات فراغتم را پر می‌کردند. تصحیح نسخ خطی کهن که در حکم متون فراموش شده‌ای بودند و محتوای غنی آنها می‌توانست روح تازه‌ای به ادبیات معاصر بدمد را نیز پیگیری کردم. تنظیم مقالات علمی، ترجمه آثار مطرح جهانی و تحصیل در مقطع دکتری را با هم پیش بردم تا به امروز که همه دنیایم ادبیات شده است.»

ماجرای یک تصمیم شـاعرانه

  • ظرفیت‌سازی برای غنای ادبی معاصر

ابراهیمی که اغلب در قالب غزل شعر می‌گوید از آشفتگی قالب نوی شعر سپید هم لذت می‌برد.
این بانوی فرهیخته هم‌محله‌ای می‌گوید: «چاپ اشعار و آثارم از سال ۱۳۷۶ و از صفحات ادبی روزنامه‌ها آغاز شد. سال ۱۳۸۶ نخستین مجموعه شعر خود را به‌طور مستقل و با نام «تا پرده‌ها کنار رود من کبوترم» به چاپ رساندم. سال‌های ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۰ نیز چند نسخه کهن را با نام‌های «سفرنامه روح» و «دیوان نظام استرآبادی» تصحیح کردم. پس از آنها نیز، از سال ۱۳۹۰ کار ترجمه و ویراستاری به‌ویژه در حوزه ادبیات «کودک و نوجوان» را دنبال کردم.»
ابراهیمی هم‌چنین برای رفع این غنای ادبیات معاصر، آموزش تخصصی و ظرفیت‌سازی‌های استاندارد را با هدف ایجاد پشتوانه فکری، لازم می‌داند: «ظرفیت‌های آموزشی و ادبی در اغلب محله‌ها محدود است. معمولاً در خانه‌های فرهنگ، تنها جلسات شعرخوانی برگزار می‌شود و از برپایی کارگاه‌های تخصصی ادبیات و شعر خبری نیست. شاید کارگاه‌های آموزشی تخصصی انگشت‌شماری در شهر وجود داشته باشند اما برای همه علاقه‌مندان در دسترس و کافی نیستند. به‌ویژه در دوران «کرونا» که آموزش‌های مجازی باید براساس استانداردهای جهانی پیش برود.»

  • افتخارات

نفر دوم مسابقات کنگره شعر زنان تهران ۱۳۸۷
نفر اول پژوهش‌های ادبی ۱۳۹۵
نفر اول مسابقات استانی «غزل بگو»موسسه فرهنگی وهنری داناک۱۴۰۰

کد خبر 610403

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha