به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مهر، حمید فدایی در بازدید از سد تنگ آسیاب به عنوان یکی از مهمترین سازههای آبی دوران هخامنشیان گفت: حفاظت و مستندنگاری از این مجموعه آثار باستانی ارزشمند در دامنه شمالی کوه مهر یا رحمت ضروری است.
وی در حاشیه این بازدید با تاکید بر مدیریت منابع آبی در دوران تاریخی مختلف، اظهار کرد: موضوع آب و مدیریت منابع آبی از دوران باستان تاکنون از مهمترین دغدغههای انسان بوده است و به همین دلیل شاهد مهندسی دقیقی در این باره در دورههای مختلف تاریخی از جمله در دوران عیلام، هخامنشی و به ویژه در دوره ساسانی هستیم. این مهندسی امروزه بخشی از میراث تاریخی و در پارهای از موارد از جمله در شوشتر خوزستان بخشی از میراث جهانی ما را شکل داده است.
مدیر پایگاه میراث جهانی تخت جمشید با اشاره به ایجاد و مدیریت شبکه گسترده آبرسانی بیان کرد: اطلاعات تاریخی ما از دوره هخامنشی و به ویژه در مناطق اصلی و پایتختی این امپراطوری بزرگ همچون پارسه و پاسارگاد نشان از فراهم شدن زیرساختهای قبل یا به موازات بنیان نهاده شدن شهرها بوده است. نوآوریهای دولت هخامنشی نیز در این زمینه بسیار ریشهای و حیاتی بوده و ایجاد و مدیریت شبکه گسترده آبرسانی در مراکز مهمی همچون پاسارگاد و پارسه نتیجه رویکرد دولت هخامنشی به این موضوع بوده است.
وی گفت: بررسیهای این مناطق تاکنون به شناسایی سامانههای مختلف آبی شامل تعداد زیادی سد، بند، استخر و کانالها و آبراههها در محدوده دشت مرودشت، دشت مرغاب، دشت پاسارگاد، دشت خرمبید، دشت سرپنیران، دشت کمین و منطقه ارسنجان انجامیده است.
فدایی بیان کرد: این بررسیها و مطالعات بخشی از پروژه بزرگی است که از سوی دو پایگاه میراث جهانی پاسارگاد و تخت جمشید به انجام میرسد و با مراحلی همچون مستندنگاری سازههای آبی، انجام مطالعات فنی و تاریخی بر روی سازههای آبی همراه شده است، در حال حاضر نیز بند یا سد تنگ آسیاب از سازههای آبی و تاریخی دوران هخامنشی به عنوان بخشی از زنجیره مهندسی این دوره، در برنامه مستندنگاری و مطالعه قرار دارد.
مدیر پایگاه میراث جهانی پاسارگاد در ادامه سد تنگ آسیاب را یکی از سازههای آبی تاریخی از دوران هخامنشی با پلان قوسی دانست و در این باره گفت: در مرز میان شهرستان ارسنجان و شهرستان مرودشت در دهانه تنگ کوهستانی نیز تنگ آسیاب جای گرفته است.
افشین ابراهیمی افزود: این بند از گونه بندهای خاکی با هسته رسی و پوسته لاشه است که در هنگام آبادانی نزدیک به ۲۸۰ متر طول، پهنای ۴۵ متر و بلندای ۷ متر بوده است. از ویژگیهای این بند، پلان کمانی (قوسی) آن است که نمونهای منحصر به فرد از بندهای هخامنشی به شمار میآید و تاکنون همانند آن شناسایی نشده است.
نظر شما