این خبر نخ‌نما که از توکیو رسید اصلا دیده نشد به ویژه آنکه نوبت ارسال این خبربعد از یک خبر تازه بود که از همان مقصد و از زبان رئیس دوره‌ای اتحادیه اروپا می‌رسید: سولانا برای گفت‌وگو درباره هردو بسته پیشنهادی ایران و 1+5 به تهران می‌آید. اما دیروز دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی از سفر جلیلی دبیر شورا برای دیدار با سولانا خبر داد.
پیش از این کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه آمریکا نیز در پراگ، مرکز چک گفته بود سولانا با طرف‌های ایرانی در تماس است و آمریکا امیدوار است که ایران، از این فرصت استفاده کند.
بر مبنای سوابق، قراین و شواهدی که نزد نهاد ناظر در صحنه بین‌المللی قرار دارد، ایران از موضع غنی‌سازی اورانیوم برای تولید سوخت هسته‌ای هرگز عدول نکرده است.
بر حسب اقوال و مواضعی که غربی‌ها مطرح می‌کنند، آنها ولو با احتیاطی که لباس لجاجت بر آن پوشانیده‌اند، بر موضع تعلیق پافشاری می‌کنند.
سؤال: چرا غرب پاسخ تازه ایران را دستکم فورا رد نکرد؟
برای پاسخ دادن به پرسش می‌توان تحولات سه بعدی موجود در صحنه بین‌المللی را مورد بررسی قرار داد.
تحولات سیاسی در جهان جاری است اما بسیارند مقاطع و رویدادهای سیاسی جهانی که اگر از هم مستقل هم نباشند به هم گره نمی‌خورند.
انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا، اوضاع حاد و بحرانی که در سرزمین‌های اشغالی و لبنان، می‌رود که رژیم صهیونیستی را در چنبره خود خرد کند و موضوع هسته‌ای ایران، مهم‌ترین تحولات اکنون جهان بوده که در هم تنیده شده است.
شاید برای همین است که با وجود بالا آمدن دیوارهای سیاه، پیش روی سران رژیم اسرائیل، آنها حتی بر طبل جنگ می‌کوبند و صداهای ناهنجار از تلاویو بلند می‌شود.
... و هم شاید برای همین است که بوش به جای آنکه زیر شنل تمام شدن 2دوره ریاست‌جمهوری‌اش به خیر و خوشی جلوی آیینه کاخ سفید بایستد، مدام در قالب سفرهای خداحافظی به این سو و آن سوی دنیا می‌رود با این دستور کار: تکاپو برای منزوی کردن ایران، پوشاندن نشانه‌های آزار دهنده در عراق و افغانستان و استفاده از همه ظرفیت دست و پا زدن‌هایش برای نجات دادن اسرائیل از حصار دیوارهای سیاه.
... و شاید برای همین در راهروی یک ساختمان بلند مرتبه در توکیو - که میزبان رهبران 8کشور صنعتی دنیاست – سارکوزی که تندترین لحن ضد‌ایرانی در اروپا از آن اوست، مامور اعلام خبر گفت‌وگو با ایران شده است؛ آن هم گفت‌وگویی که دستکم نیمی از آن درباره بسته پیشنهادی ایران است و کیست که نداند محتوای پیشنهاد ایران خالی از تعلیق است.
موضوع این است که در یک ارزیابی واقع بینانه باید دانست غرب که همین 4سال پیش در مقابل پیشنهادی روی میز مذاکرات ایران - یورو سه مبنی فعال باقی ماندن 20 سانتریفیوژ برای پیشبرد طرح R&D، پاسخ توقف کامل غنی‌سازی را داد، کار را به شورای امنیت هم کشاند اما در همه این سال‌های سختی که اروپا میهمانی خیمه آمریکا در اردوگاه غرب را ترجیح داده بود، ایران نه تنها از موضع غنی‌سازی ذره‌ای عقب ننشست بلکه عدد سانتریفیوژها را به 3هزار رساند و بلافاصله پس از قطعنامه چهارم، طرح نصب و جایگزینی 6 هزار سانتریفیوژ با بازدهی چهار برابری نسبت به سانتریفیوژهای قدیمی را هم کلید زد و حالا ورق دارد برمی‌گردد؛ غرب به تایم اوت یعنی با حفظ وضعیت موجود، توقف ارتقا و افزایش سانتریفیوژها در برابر توقف روند تحریم هم رضایت دارد که ایران بسته پیشنهادی می‌دهد و سرانجام 1+5 در دل اجلاس جی8 به‌طور فوق‌العاده‌ای تشکیل جلسه می‌دهد، آن هم در سطح سران – البته بدون حضور مستقیم چین – و سارکوزی مامور می‌شود که به خبرنگاران از سفر سولانا به تهران خبر دهد، با این دستور کار: «مذاکره در باره مشترکات بسته‌های پیشنهادی دو طرف.»
