به گزارش آسوشیتدپرس کارشناسان در کلینیک مایو در روچستر مینیاپولیس در حال آزمایش نوع جدیدی از دوربین‌ها هستند که ممکن است تصاویری حتی بهتر از امآرآی گران‌قیمت به دست دهد که در حال حاضر تنها برای زنان پرخطر از لحاظ سرطان پستان مورد استفاده قرار می‌گیرد، و در عین حال قیمت بسیار کمتری خواهد داشت.
اما تکنولوژی‌‌ها هنوز تجربی هستند. اما پژوهش‌ها در این زمینه با اشتیاق دنبال میشود، چرا که نیاز زیادی به آن وجود دارد: تخمین زده میشود که نیمی از زنان زیر 50 سال و یک سوم زنان بالای 50 سال بافت متراکم پستانی دارد.
این گروه زنان به غیر از آنکه دیدن تومورهای درحال رشد در سینه آنها مشکلتر است، در معرض خطر بیشتر برای ابتلا به سرطان پستان هستند.
ماموگرافی تنها می‌تواند بگوید که بخشی از پستان از بافتی متراکم‌تر از بافت چربی عادی آن ساخته شده است. اما بافت سینه به طور عادی متراکم باشد، در حال حاضر راهی مناسب برای بررسی بهتر آن از لحاظ وجود سرطان در دست نیست.
ماموگرام‌ها یک شیوه تصویربرداری با پرتوهای ایکس است که نقاط دارای بافت متراکم در بافت طبیعی را نشان می‌دهد، سایه‌هایی که ممکن است نشانگر یک تومور باشد.
انجام مرتب ماموگرافی از40 سالگی به بعد می‌تواند با یافتن تومورها در هنگامی که بسیار کوچکتر و بیشتر قابل درمان هستند، مرگ و میر ناشی از آنها را کاهش دهد.
اما ماموگرافی روشی کامل نیست، و به خصوص پستان‌های متراکم را نمی‌توان به درستی با آنها دید.
برخی از پزشکان از هم اکنون برای زنان دارای بافت متراکم پستانی سونوگرافی را توصیه می‌کنند. معدودی از بررسی‌هایی که در این مورد انجام شده است نشان می‌دهد که سونوگرافی دقت تشخیصی را در این افراد افزایش می‌دهد، اما کارشناسان در این مورد اختلاف نظر دارند.
غده‌ای دیگر از متخصصان، امآرآی را برای پستان‌های با بافت متراکم توصیه می‌کنند، که با شناسایی تغییرات جریان خون می‌تواند بروز سرطان را تشخیص دهد. اما با توجه به قیمت بالای امآرآی – در آمریکا بالای 1000 دلار- صرفا متراکم بودن پستان دلیل مطلق برای استفاده از آن تلقی نمی‌شود. هم سونوگرافی و هم امآرآی در موارد زیادی نقاطی در پستان را مشکوک تشخیص می‌دهند که بعدا معلوم میشود که سالم هستند.
ورود تکنولوژی‌های جدید
ماموگرافی‌‌ها دوبعدی هستند، تصاویر تختی از سطوحی که اصولا تخت نیستند. هنگامی تکنسین رادیولوژی سینه زن را به یونیت ماموگرافی می‌فشارد تا از آن عکس بگیرد، قصد دارد بافت‌های پستان را طوری پخش کند که مناطق کمتری از آن از دید اشعه ایکس پنهان بماند.
ماموگرام‌های استرئو Stereo به متخصص رادیولوژی انکان می‌دهد که این تصاویر پرتو ایکس را به صورت سه‌بعدی ببیند، بنابراین نقطه کوچکی در کف سینه با بافت طبیعی قرار گرفته بر روی آن پنهان نخواهند ماند.
اما در بینایی خود دارای درک عمق هستیم، زیرا هر چشم ما تصویری اندکی متفاوت بادیگری ثبت می‌کند، و به مغز اجازه می‌دهد تا با روی هم انداختن این دوتصویری دیدی سه‌بعدی را ایجاد کند.
همین مفهوم اساس استرئوسکوپ‌ها را تشکیل می‌دهد، وسائلی که به افراد کمک می‌کنند تصاویر را به صورت سه‌بعدی ببیند.
ماموگرام‌های استرئو که بوسیله شرکت تکنولوژی‌های BBN مستقر در شهر کمبریج در ماساچوست آمریکا ساخته شده‌تاند، اساسا به همین شیوه عمل می‌کنند. تصاویر اشعه ایکس از زوایای متفاوت گرفته میشود. سپس رادیولوژیست‌ها عینک‌هایی به چشم می‌‌زنند تا هر چشم تصویری جداگانه را روی یک مونیتور مخصوص را ببیند. مغز تصویری واحدی و سه‌بعدی را از این تصاویر ادراک می‌کند.
متخصصان رادیولوژی در دانشگاه اموری حدود 1500 زن را که در معرض خطر بالای سرطان پستان بودند، هم با ماموگرام و هم با ماموگرام استرئو مورد بررسی قرار دادند. رادیولوژیست‌‌‌هاس متقاوتی هر کدام از این آزمون‌ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.نتیجه آن بود که ماموگرام‌های استرئو تشخیص موارد سرطان پستان را 23 درصد افزایش داد.
شیوه دیگری که دانشمندان در کلینیک مایو ابداع کرده‌اند و " تصویربردای مولکولی پستان" یا MBI نامیده میشود، از رویکرد متفاوتی استفاده می‌کند- شناسایی اینکه چگونه بافت توموری بدون توجه به ظاهرش، عمل می‌کند.
پزشکان دارویی به نام نشانگر رادیواکتیو به بیمار تزریق می‌کنند- همان دارویی که متخصصان قلب هنگام گرفتن تست ورزش یا تست استرس قلبی به بیماران تزریق می‌کنند.این ماده برای مدتی در بافت پستان تجمع می‌یاید و در این هنگام با استفاده از یک دوربین گامای کوچگ از آن عکس گرفته میشود.
بررسی‌ها نشان دهنده دقت مشابه این روش با MRI و در عین حال سریع‌تر بودن آن در کشف ضایعات سرطانی پستان بوده است.
