افشارپناه در «تبرئه‌شده» که این روزها در تالار چهارسوی تئاتر شهر روی صحنه می‌رود، اجرای دو نقش را بر عهده دارد. گفت وگوی کوتاهی با او داشته‌ایم که در پی می آید:
- «تبرئه‌شده» نسبت به کارهای قبلی گروه و خودتان چگونه بود؟
مانند همه کارهایی که قبلاً‌با گروه تجربه کردم، نو و متفاوت بود. اصولاً به عقیده من، کار گروهی در تئاتر خیلی مهم است چون تجربه‌های نابی برای هر یک از اعضای گروه به همراه دارد. «تبرئه‌شده» از لحاظ بازیگری تجربه بسیار ارزشمندی است، چون نوع اجرای خاصی از بازیگر می‌طلبد. نمایش روایت‌گونه و مستند است و هر یک از مصاحبه‌شوندگان قصه خودش را تعریف می‌کند، بدون این که هیچ ارتباطی با بقیه داشته باشد. گویا هر کدام در یک ایالت هستند.
- این جدایی، از انسجام کار نکاسته است؟
به نظر من نه. وقتی کارگردان سعی می‌کند کار را، حین تمرین در بیاورد و بازیگران هم با صداقت، مفهوم اثر را درک کرده باشند، همه می‌دانند که قرار است برای خلق آن نمایش، چه کاری انجام دهند، در نتیجه انسجام عناصر حفظ می‌شود. تجربه و تمرکز کار گروهی باعث می شود وقتی یکی از بازیگران در گوشه‌ای از صحنه در حال گفتن مونولوگ است، هم او با ریتم بازیگران دیگر همراه باشد و هم دیگران انرژی و امواج نقش او را دریافت کنند.
- شما در این کار هم نقش یکی از مصاحبهکنندگان را ایفا کرده‌اید و هم نقش یکی از مصاحبه‌شوندگان را. تداخلی بین این دو نقش متقابل نبود؟
سعی کردیم که این‌طور نشود. روی این مسئله کار کردیم که حرکات دست این دو نقش تشابهی نداشته باشد. برای جسیکا بلنک (مصاحبه‌کننده) صدای بازتر و زیرتری به کار رفت، در حالی که سعی شد لحن صدای سانی جاکوبز (مصاحبه‌شونده) بم‌تر باشد.
- فکر می‌کنید برای تماشاگر هم این تفکیک، کاملاً محسوس بود؟
از آنجایی که این کار همه چیز را به همان سبک مستند، صریح و صادقانه بیان می‌کند، ابتدای نمایش هم مصاحبهکنندگان به تماشاچی می‌گویند که قرار است به جای دو نفر از مصاحبه‌شوندگان نیز بازی کنند، بنابراین این موضوع برای تماشاچی، غیرمنتظره نیست و هر یک را می‌تواند در جای خود بپذیرد. در بازخوردهایی که از کار داشتیم، کسی راجع به تداخل این دو نقش انتقادی نداشت.
- راجع به تداخل روایت‌های مصاحبه‌شوندگان چطور؟
آن چه در این کار کمک می‌کند، فضاسازی مناسب و کافی است که باعث شده قصه هیچ یک از مصاحبه‌شوندگان، در ذهن تماشاچی، فراموش یا رها نشود. تماشاچی ماجرای هر یک از این افراد را بر اساس تعریف خودشان، اگر چه تکه تکه، دنبال می‌کند، اما 5 بازیگر هم در قسمت فوقانی صحنه، بخشی از خاطرات هر یک از این افراد را بازی می‌کنند.
- نگران نبودید مخاطب با چنین نمایش متفاوتی ارتباط برقرار نکند؟
در مورد هر نمایشی می‌تواند این نگرانی وجود داشته باشد. هر تجربه‌ای، یک ریسک است. اما چون خود ما با «تبرئه‌شده» خوب ارتباط برقرار کردیم، در مورد مخاطب هم اطمینان داشتیم که نتیجه کار مطلوب خواهد بود.
