به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، زندگی زرده‌ای‌ها از روزی تلخ شد که روستا قربانی بمباران شیمیایی شد و تنها در یک روز ۲۷۵ زن و مرد و کودک خود را در اثر بمب‌هایی که صدام از کشورهای مدعی حقوق بشر گرفته بود، از دست داد.
روستای زرده درست ۳۲ سال پیش و در ۳۱ تیر سال ۱۳۶۷ به یک باره مورد تهاجم جنگنده‌های رژیم بعثی قرار گرفت و در جریان حمله شیمیایی این جنگنده‌ها بیش از ۳۰ درصد از ساکنان خود را از دست داد و بقیه را هم به آثار شیمیایی از جمله انواع سرطان‌های مری، ریه، معده، خون و پوست و نیز نابینایی دچار کرد و اینگونه سرنوشت این روستا سیاه شد.
زرده‌ای‌ها اصلا نمی‌دانستند بمباران شیمیایی چیست و چه آثاری از خود برجا می‌گذارد، آنها نمی‌دانستند این جنگنده‌ها و آن رنگین‌کمان و آن بوی ناخوشایند برای همیشه آنها را داغدار خواهد کرد.
وقتی بمباران تمام شد، تازه سوزش چشم و احساس تنگی نفس و خفگی به سراغشان آمد و عده‌ای برای رهایی یافتن از خفگی و سوزش چشم و پوست به چشمه نزدیک روستا پناه بردند، غافل از اینکه آب چشمه هم آلوده بود و زخم‌ها و تاول‌های تنشان را بیشتر می‌کرد و حتی باعث شد بعضی‌هاشان جان خود را از دست بدهند.
در سال‌های اخیر نزدیک به ۱۰۰ نفر از اهالی این روستا به دلیل سرطان خون و عوارض ناشی از بمباران شیمیایی فوت شده‌اند و آنها هم که می مانند اغلب با خس خس سینه و بیماری‌های تنفسی دست به گریبان هستند و وقتی هم ازدواج می‌کنند و می‌خواهند بچه‌دار شوند، ترس از تولد بچه‌های معلول رویای پدر و مادر شدن را در کامشان تلخ می کند.
زنان زرده‌ای بارها طعم تلخ سقط جنین را در دوران بارداری چشیده‌اند و تلخ‌تر از آن تجربه به دنیا آوردن نوزادان معلول و بیمار ناشی از عوارض شیمیایی آنها را در تصمیم‌گیری برای مادر شدن دچار تردید می‌کند.
ساکنان زرده، این هیروشیمای کوچک ایران هنوز هم بعد از ۳ دهه عوارض این حمله ناجوانمردانه را با خود دارند و پزشک‌ها می‌گویند عوارض شیمیایی شدن تا سال‌ها و نسل‌ها در جان زرده‌ای‌ها می‌ماند.
فرماندار شهرستان دالاهو در استان کرمانشاه در این باره اظهار کرد: ۳۲ سال پیش در چنین روزی هواپیماهای رژیم بعثی روستاهای زرده و سرمیل از توابع شهرستان دالاهو را بمباران شیمیایی کرده و در اثر این بمباران ۲۷۵ نفر از کودکان و زنان و مردان بیگناه این روستا جان خود را از دست دادند و ۵۰۰ نفر هم جانباز و مصدوم شیمیایی شدند که همه آنها در بنیاد شهید پرونده دارند.
کرم محمدی با بیان اینکه این بمباران جنایت علنی و آشکار علیه بشریت و نقض صریح تمام قوائد و مقررات و کنوانسیون‌های بین‌المللی بوده و هست، گفت: ما قربانی ستم مضاعف استکبار جهانی هستیم. زرده، سرمیل و دیره و سایر نقاط کشور که بمباران شیمیایی شده‌اند از یک طرف سند مظلومیت ملت ایران و از طرف دیگر سند جنایت هولناک رژیم وقت حاکم بر عراق و سند مستحکم سکوت توام با رضایت ابرقدرت‌ها و آنها که رژیم بعث عراق را مجهز به سلاح های شیمیایی کردند، است.
محمدی ادامه داد: دریغ از یک محکومیت لفظی از سوی ابرقدرت‌ها در زمانی که کودکان و زنان و مردان بی گناه زرده به دلیل استشمام گازهای سمی بدنشان دچار سوختگی و تاول شده بود، زجری که تا عمر دارند گریبانگیرشان خواهد ماند.
فرماندار دالاهو ادامه داد: شهدای زرده و سرمیل و دیگر بمباران های شیمیایی در فهرست مظلوم‌ترین شهدای دفاع مقدس هستند، چون این شهدا مشغول گذران زندگی خود بودند که مورد تهاجم قرار گرفتند و اصلا نظامی نبودند که بخواهند سلاح و یا حتی سنگری برای دفاع از خود داشته باشند.
دهیار روستای زرده هم گفت: بازماندگان بمباران شیمیایی زرده همچنان درگیر تبعات این جنایت هولناک هستند و تاکنون ۹۸ نفر در این روستا در اثر ابتلا به سرطان خون و ریه فوت کرده‌اند که در اسناد پزشکی آنها مرتبط بودن بیماریشان با حمله شیمیایی شدن محرز است.
شیرمحمد کرمی اضافه کرد: آنهایی که در زمان بمباران سن کمی داشتند و اکنون به سن ازدواج و فرزندآوری رسیده‌اند هر از گاهی با سقط جنین و تولد فرزند مشکل‌دار ناشی از این بمباران شیمیایی مواجه شده و زندگیشان تلخ می‌شود.
کرمی ادامه داد: حتی عوارض حمله شیمیایی به روستا در گیاهانی که در محدوده بمباران می‌رویند هنوز هم دیده می‌شود.
نظر شما