راز و نیاز دل شکستگان دگرگون مان می کرد

وقتی ضریح امامزاده را آینه‌کاری می‌کردند، پرده‌ای که برای ریخت وپاش نشدن مصالح ساختمانی زیر ضریح کشیده بودند، میان آنها و شبستان حجابی به وجود آورده بود که زائران متوجه حضورشان نمی‌شدند، اما آنها می‌توانستند صدای زائران را بشنوند.

همشهری آنلاین- رابعه تیموری:ظهر که برای خوردن ناهار از کار دست می‌کشیدند، ‌گاه و بیگاه صدای هق هق و راز و نیاز زائران دلشکسته در شبستان امامزاده می‌پیچید. شنیدن حکایت مشکلات و گره‌های زندگی افراد نیازمند برای «حمیدرضا نوراللهی» و همکارانش آسان نبود و گاهی آنقدر بر روان آنها اثر می‌گذاشت که مدتی دست و دلشان به کار نمی‌رفت. نوراللهی از هنرمندان آینه‌کار محله امامزاده حسن(ع) است که در آینه‌کاری بخشی از آستان امامزاده حسن(ع) همکاری کرده است.

هنری که ماندگار شد
شاید اگر آن روز از سر دلتنگی برای زیارت نمی‌رفت هیچ‌وقت این افتخار نصیبش نمی‌شد که هنرش روی در و دیوار آستان امامزاده حسن(ع) ماندگار شود. حمیدرضا نوراللهی تعریف می‌کند: «آن روزکه برای زیارت به حرم رفته بودم آینه‌کاری حرم را تازه شروع کرده بودند. خیلی دلم می‌خواست در این کار سهمی داشته باشم و از «علی همتی» که پیمانکار طرح بود، خواستم اجازه دهد با آنها همکاری کنم. » هر گوشه حرم امامزاده حسن(ع) برای نوراللهی خاطره‌ای را زنده می‌کند. او می‌گوید: «ما اول گچ‌کاری زیر کار را انجام می‌دادیم، وقتی گچ‌ها خشک می‌شد سطح دیوار را با چسبی که از گچ الک شده بود، می‌پوشاندیم و آینه‌های برش خورده را روی آنها می‌چسباندیم. » آینه‌کاری‌های گنبد و رواق و شبستان امامزاده یکسان نیست و هر قسمت به سبک و شیوه متفاوتی زینت داده شده است.

فوت‌های کوزه‌گری
آینه کار جوان محله امامزاده حسن(ع) می‌گوید: «خدا رحمت کند مرحوم حسن همتی را. او گچبری طرح‌های اسلیمی را انجام می‌داد. من و چند نفر از اعضای گروه وظیفه کنار هم چیدن آینه‌ها را برعهده داشتیم. استاد حسن رستمی در برش آینه مهارت خاصی داشت و آنقدرترو فرز بود که همیشه دسته‌ای آینه برش خورده آماده چیدن و نصب داشتیم. » بعضی ازترفندهای کار نوراللهی و همکارانش به فوت کوزه‌گری شباهت دارد. او آینه‌های برجسته را نشان می‌دهد و می‌گوید: «برای برجسته کردن این طرح‌ها اول با کاردک گچ‌ها را حالت می‌دادیم و بعد از چسباندن قطعات آینه با سقلمه‌ای کوجک به آینه‌ها تلنگر می‌زدیم تا از دیوار فاصله بگیرند. » بخشی از آینه کاری آستان امامزاده حسن(ع) ۳۰سال پیش توسط استاد «محمدرضا نوید» آینه کاری شده ونوراللهی و گروهش، شبستان بانوان، رواق‌ها، ورودی‌ها و... را حدود۵سال پیش آینه‌کاری کرده‌اند. طول فضایی که این گروه آینه کاری کرده اند، به چندصدمتر می رسد که در مدت۲سال ونیم انجام شده است.

آینه‌کاری با ضایعات دورریز
نوراللهی می‌گوید: «در مدتی که مشغول آینه‌کاری بقعه امامزاده بودیم، موقع غبارروبی مزار می‌توانستیم وارد ضریح شویم که فرصت ارزشمندی بود و احساس خوشی داشت. در حال کار در بقعه بدون میل و اراده خود، صدای راز و نیاز زائران می‌شنیدیم. زندگی بعضی از زائران آنقدر حکایت‌های تلخ و دردناک داشت که با شنیدن آنها تا چند روز نمی‌توانستیم کار کنیم. » او و همکارانش بعد از پایان آینه‌کاری آستان امامزاده حسن(ع) آینه‌کاری امامزاده عینعلی‌ـ زینعلی و تعدادی از مساجد و امامزاده‌های شمال کشور را مرمت کرده‌اند. نوراللهی مواقعی که از کار در مساجد و امامزاده‌ها فارغ می‌شود به جوانان علاقه‌مند هنر آینه‌کاری آموزش می‌دهد. در کارگاه جمع و جور او که در مجتمع صنایع‌دستی و کارآفرینی زمزم قرار گرفته آینه‌های جورواجوری ساخته می‌شود که بسیاری از آنها با استفاده از ضایعات کارگاه‌های صنایع چوبی، شیشه بری و صنایع فلزی شکل و شمایلی خلاقانه پیدا کرده‌اند. نوراللهی در نوجوانی علاقه و استعداد خود را پیدا کرده و به آینه‌کاری مشغول شده، اما معتقد است آینه‌کاری حرم امامزاده حسن(ع) باعث برکت کار و شکوفایی هنر او شده است.