او در زمینه هنرهای تجسمی، بهویژه نقاشی چهره و نقاشی روی مخمل و در رشته موسیقی در زمینه آهنگسازی و نوازندگی نی مهارت دارد. سهیلیزاده متولد ۱۳۵۰ است و فعالیت هنری خود را در زمینه موسیقی از سال ۶۸ آغاز کرده است. در طول دوران فراگیری موسیقی از پیشگاه اساتیدی همچون محمد موسوی، محمدعلی حدادیان، حسن کسایی، حسین یوسفزمانی، محسن الهامیان و در دورهای کوتاه محمدرضا لطفی و در یزد نزد علیاصغر حسینی بهره جست. تازهترین کار سهیلیزاده ساخت موسیقی نمایش «شیخ صنعان» به کارگردانی امیررضا وزیری است. وی هماکنون به عنوان معاون هنرستان موسیقی یزد فعالیت میکند. در ادامه گفتوگو با این هنرمند را با هم میخوانیم.
- به عنوان کسی که سالهاست در عرصه موسیقی فعالیت میکند و دلبسته و دلسوز موسیقی است، ارزیابی شما از جایگاه کنونی موسیقی یزد چیست؟
این پرسش را در دو بخش میتوان پاسخ داد؛ اول از بُعد آموزش، که باید بگویم در یزد افراد مستعد برای فراگیری هنر موسیقی بسیارند و هماکنون نزدیک به ۳۰ آموزشگاه موسیقی در یزد فعال است، اما با وجود این و به نسبت تعدد آموزشگاهها، سیر آموزش حال خوبی ندارد و بسیاری از مدرسین موسیقی هم از نظر تخصص و هم تدریس و متد آموزش باید مورد ارزیابی و گزینش قرار گیرند. اما بُعد دوم، موضوع اجراهای موسیقی و نگرش بعضی از گروهها و برگزارکنندگان کنسرتها چه داخلی و چه گروههای بیرونی است که صرفا نگاه تجاری به موسیقی دارند و طبیعتا برای جذب مخاطب، در تبلیغات دست به هر تلاش و بعضا بزرگنماییهای کاذب میزنند. چنین رویکردی با روح کارهای هنری بسیار منافات دارد. البته کوشش افرادی را هم که به فکر آینده موسیقی هستند و اقدامات ارزشمندی انجام دادهاند نباید از نظر دور داشت و باید قدردان این افراد نیز بود.
- شما در زمینه ساخت موسیقی برای نمایش هم تجاربی دارید؛ از کار ارزشمندتان در نماهنگ صحنهای «تابلوی مقاومت» در سال ۷۸ تا موسیقی نمایش «شیخ صنعان» که بهتازگی به کارگردانی امیررضا وزیری ساختهاید. چه شد که ساخت موسیقی برای نمایش «شیخ صنعان» را پذیرفتید و تا چه اندازه به آنچه برای ساخت موسیقی این نمایش در ذهن داشتید، رسیدید؟
من به دلیل نیمه تخصصی که در نقاشی و طراحی دارم، گاه موسیقی را از دریچه تصویر نگاه میکنم. همچنین دلبستگی دیگر من، شعر و ادبیات فارسی بوده و است که این علاقه حتی به تحصیل دوباره، البته در رشته ادبیات فارسی و از نگاه هنر موسیقی در سال ۷۷ انجامید؛ بنابراین نگاه کسی مانند من نمیتواند نگاه صرفا صدامحور در موسیقی باشد و قطعا تصویر و شعر و ادبیات به گونهای خود را در کار موسیقی نشان میدهند. به همین دلیل رویکرد من در چند اثری که نام بردید همه ناشی از همین نگاه بینِ رشتهای در هنرهای تجسمی و تصویری با ادبیات و موسیقی است.
البته من میخواهم قطعه «آیینهدار خیال» را که برای یادمان شاعر و نقاش دیارمان، شادروان استاد حسین لاریپور در سال ۹۲ ضبط کردیم به این مجموعه اضافه کنم.
کنسرت نمایش «شیخ صنعان» به کارگردانی امیررضا وزیری، به دلیل ارتباط آن با ادبیات و نزدیکی آن به موسیقی و بُعد تصویری آن در بخش نمایش، برایم جذابیت خاصی داشت و جزو معدود دفعاتی بود که در همان تماس اول برای آهنگسازی این کار، بله محکمی به جناب وزیری تحویل دادم. در روند ساخت، طبیعتا از موسیقی ردیفی ایران و گوشهها و راهگردانیهای گوناگون متناسب با مفهوم داستان و در بعضی بخشها از ماهیت خود گوشهها بدون هیچ تغییری در راستای رساندن حس و مفهوم کار استفاده شد. در کل حاصل این موسیقی، ۸ تصنیف و چند قسمت ضربی به همراه موسیقیهای بین نمایش بود که تا حد زیادی برای خود من قابل قبول بود و خدا را شکر بازخورد بسیار خوبی هم از طرف مخاطبین دریافت شد. درباره این شکل کار بد نیست این را هم بگویم که نزدیک به ۱۵ سال پیش روی منظومه «آرش کمانگیر» اثر سیاوش کسرایی کار کردم و موسیقی این مجموعه را به طور کامل ساختم که جزو کارهای مورد علاقه من است، ولی تاکنون شرایط اجرای آن مهیا نشده است.
- بیشترین دغدغه و مهمترین مشکلی که شما و دوستانتان در نشستهای انجمن موسیقی با آن روبهرو هستید، چیست؟
بیشترین دغدغه دوستان انجمن چه در دوره پیش و چه دوره جدید که من هم از اعضای آن هستم، سر و سامان دادن به بحث آموزش صحیح موسیقی و همچنین بهبود اوضاع از نظر اندیشه و نگرش صحیح به موسیقی در ذهن هنرجویان و مخاطبان موسیقی است. من با پوزش از هنرمندان یزدی، این موضوع را عنوان میکنم که ما در یزد نوازنده و مدرس موسیقی زیاد داریم، اما «استاد» به معنای واقعی اصلا نداریم؛ چراکه کسی که ساز یا فلان قسمت از شاخه موسیقی را تدریس یا اجرا میکند تنها مربی و مجری است؛ اما «استاد» کسی است که در کنار آموزش موسیقی و یا اجرا بتواند از نظر فکری و شعور اجتماعی و هنری نیز هنرجو یا مخاطب را به سطح بالاتری برساند و راهنما باشد؛ بنابراین خوب است به کسی که برای فراگیری موسیقی مراجعه میکند آموخت که به معنای واقعی «هنرجو» باشد. دغدغه دیگر ما، متعادل کردن نگاه بهشدت بازاری و تجاری است که در سالهای اخیر دامنگیر موسیقی یزد شده و فعلا هم کسی به فکر راهکار و بهبود این رویه نیست.
نظر شما