سیکل باطل امید

یکی از اتفاقات عجیب بازی پرسپولیس و سپاهان، خط خوردن امید عالیشاه از فهرست سرخپوشان برای این مسابقه بود. به این ترتیب امید که در حال حاضر کاپیتان سوم سرخپوشان به شمار می‌آید و ابتدای فصل هم در ترکیب ثابت قرمزها قرار داشت، حتی بخت حضور در فهرست ۱۸ نفره را هم پیدا نمی‌کند. این اتفاق پس از آن رخ داد که عالیشاه در داربی حتی یک دقیقه هم به بازی گرفته نشد. به علاوه او مصدوم هم نیست و همین مسایل، شائبه انضباطی بودن حذف این بازیکن را به وجود آورده است؛ هرچند مساله امید زیر انبوهی از حواشی این بازی دفن شد و کمتر کسی به آن پرداخت.

هیچکس در پرسپولیس هنوز در مورد اینکه عالیشاه به چه دلیل خط خورده اظهار نظر نکرده است، اما با توجه به سابقه او در اعتراض به نیمکت‌نشینی حتی در دوران برانکو، این فرضیه اصلا دور از ذهن نیست. اتفاقا ابتدای سال جاری هم نیمکت‌نشینی عالیشاه در داربی ۸۹ باعث شد او علیه برانکو مصاحبه کند و بگوید ناگفته‌هایش را در پایان فصل فاش خواهد کرد؛ اتفاقی که هرگز رخ نداد. بعد از ماجرای آن اعتراض، برانکو حتی چند بازی عالیشاه را از فهرست خط زد. با این تفاسیر به نظر می‌رسد امید هنوز از گذشته‌اش درس نگرفته است و کماکان به رفتارهای مخرب ادامه می‌دهد. این چندمین بار است که او به خاطر مسایلی از این دست، تصمیمات غلط می‌گیرد و در دام حواشی گرفتار می‌شود.

عالیشاه یک بار بین دو نیم‌فصل لیگ شانزدهم به خاطر نیمکت‌نشینی در پرسپولیس، ‌ مخفیانه مقدمات انتقالش به تراکتورسازی و گذراندن خدمت سربازی‌اش در این تیم را فراهم کرد. آن اتفاق در روزهایی رخ می‌داد که تراکتور رقیب مستقیم پرسپولیس در کورس قهرمانی بود و همین مساله سرخ‌های پایتخت را به شدت خشمگین کرد. از قضا حضور در تراکتور به دلایل مختلف به بدترین تجربه عمر عالیشاه تبدیل شد و حتی خانه‌نشینی و بیم پایان فوتبال او را به دنبال آورد. شاید اگر پرسپولیس در مقطع پایان خدمت امید با مشکل محرومیت از جذب بازیکن مواجه نمی‌شد، برانکو با بازگشت عالیشاه مخالفت می‌کرد، اما پنجره‌های بسته، دست او را بست. بعد هم که شاهد تکرار رفتارهای حاشیه‌ای امید در دوره ایوانکوویج بودیم و حالا هم انگار نوبت کالدرون رسیده است. یادتان باشد داریم در مورد بازیکن ۲۸ ساله‌ای صحبت می‌کنیم که قاعدتا دوران خامی را باید پشت سر گذاشته باشد، اما هنوز از رفتارهای جوانانه دست برنمی‌دارد. امید فقط با ۳ بازی ملی، ظاهرا نوعی خودباوری کاذب هم دارد که همین مساله تحمل نیمکت‌نشینی را برای او سخت می‌کند. یک نفر باید از او بپرسد وقتی وحید امیری هم راحت روی نیمکت می‌نشیند، شما از چه چیزی شاکی هستی؟