چندقلوزایی، شیر فراوان و سوددهی چندین برابر فقط بخشی از منافع پرورش بزهای نژاد سانن و آلپاین معرفی می‌شود. به گزارش همشهری، یک کارشناس صنایع دامپروری در این باره می‌گوید: این بزها که حاصل واردات برخی از تاجران از سوئیس و فرانسه هستند، با شرایط اقلیمی و طبیعی ایران سازگار نیستند و طبیعی است که بازدهی لازم را نخواهند داشت. امروز با وجود ۱۷ نوع نژاد مختلف بزهای بومی در کشور، نه‌تنها واردات بز در اولویت نیست بلکه ضرورتی هم ندارد و حتی ممکن است بتوانیم شرایطی را برای صادرات این نژاد به سایر کشورها فراهم کنیم. به عنوان مثال نژادی از بزهای داخلی در استان کرمان وجود دارد که در صورت توجه و سرمایه‌گذاری روی آنها، می‌توان به صادرات کرک ارزشمند این حیوان پرداخت.
«ابوالفضل زالی» ادامه می‌دهد: قبل از هرگونه واردات باید مطالعات مربوط به آن هم صورت بگیرد. مطالعات بیولوژیکی و ساختاری دام از ضروری‌ترین اقدامات پیش از واردات است. دامداران گول ظاهر تبلیغات پررنگ و لعاب واردکنندگان را می‌خورند و اقدام به خرید و پرورش این نژاد از بزها با هدف افزایش سوددهی می‌کنند، اما خبر از نتایج منفی آن روی محیط‌زیست و بازار فروش ندارند.
وی همچنین با اشاره به نژاد بزهای بومی ایرانی می‌افزاید: بهتر است که دامپروران، بزهای سانن و آلپاین را با نمونه‌های بومی مانند مهابادی و ندوشنی مقایسه کنند تا متوجه شوند با توجه به شرایط آب و هوایی ایران، پرورش کدام یک از این نژادها سوددهی بیشتری در پی خواهد داشت. واردکنندگان این نژادها، هیچ اطلاعات و آموزش‌هایی مانند شرایط محل نگهداری، دما و نوع تغذیه دام را در اختیار خریداران قرار نمی‌دهند بنابراین غالبا پرورش این نژادها به بن‌بست می‌خورد.
نظر شما