نام این سامانه دفاعی (PATRIOT) از حروف اول نام بخش راداری آن گرفته شده است.
پاتریوت می‌تواند با موشک‌های بالستیکی تاکتیکی، موشک‌های کروز (هدایت‌شوند) و هواگردهای دشمن در همه شرایط آب‌وهوایی و در هر ارتفاعی مقابله کند.
پاتریوت از یک سامانه موشکی رهیاب هوایی پیشرفته و یک سامانه راداری زمینی با توان بالا استفاده می‌کند. رادار پاتریوت می‌تواند از فاصله ۸۰ کیلومتری روی هدف قفل شود. موشک‌های پاتریوت از یک سکوی زمینی پرتاب می‌شوند و این سامانه می‌تواند به طور خودکار هم عمل کند.
سکوی پرتاب موشک می‌تواند ۴ تا ۱۶ پرتاب‌کننده داشته باشد. این پرتاب‌کننده‌ها از طریق کابل‌های نوری هوشمند یا از طریق رادیویی با «کامیون کنترل درگیری» در ارتباط هستند و فرمان شلیک از این کامیون ارسال می‌شود.
سامانه پاتریوت در ارتش آمریکا و ارتش بسیاری از کشورهای متحد آن از جمله هلند، لهستان، آلمان، اسپانیا، ژاپن ، عربستان و... خدمت می‌کند.
سامانه موشکی پاتریوت به خصوص در جنگ اول خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ شهرت پیدا کرد و آمریکا در آن زمان مدعی شد این سامانه توانسته است بیش از ۴۰ موشک اسکاد عراقی را ردیابی و نابود کند. پاتریوت در جنگ دوم خلیج فارس در سال ۲۰۰۳ نیز با موفقیت به کار برده شد.
در فیلم شلیک موشک‌های پاتریوت در یک پایگاه ناتو در یونان را در جریان یک تمرین نظامی می‌بینید.
سامانه موشکی ضدهوایی اس-۴۰۰ ساخت روسیه رقیب سامانه پاتریوت شمرده می‌شود.
نظر شما