به گزارش همشهری آنلاین به نقل از گاردین، هواداران متئو سالوینی از گوشه و کنار سرزمین چکمه‌ای ایتالیا تصاویر گربه‌های دوست‌داشتنی خود را به نشانی این سیاستمدار پوپولیست دست‌راستی و معاون نخست‌وزیر دولت ایتالیا می‌فرستند تا آنها را در صفحه فیس‌بوک خود به اشتراک بگذارد. شاید به این ترتیب سیاست‌های ضدمهاجرت او به لطف گربه‌ها تلطیف و جایگاه سالوینی در رسانه‌ها بهتر شود.
این ایده که تصویر گربه شیرین است و به تلطیف شرایط کمک می‌کند، از دستاوردهای دوران اینترنت است. چرا که در عرصه هنر تا همین اواخر گربه همواره یک موجود شیطانی بوده و کارکردی متفاوت از امروز داشته است. گربه در تصاویر مانده از جادوگری دوران رنسانس به شکل اهریمن تصویر می‌شد و هانس بالدونگ گرین در نقاشی‌های خود از جادوگران همواره از گربه‌ها بهره می‌برد. در واقع، ۵۰۰ سال پیش گربه‌ها چنان بدنهاد بودند که گاهی آنها را در میان دیوارها زنده به گور می‌کردند.
برای محو شدن میراث این خرافه درباره گربه به زمانی بسیار طولانی نیاز بود. فرانسیسکو گویا، نقاش اسپانیایی در یکی از آثار چاپی خود مربوط به ۱۷۹۷ از گربه برای نشان دادن دیوانگی و نادانی استفاده کرد، در ۱۹۳۹ پابلو پیکاسو کنایه خود را به آدولف هیتلر در قالب گربه‌ای شرور نشان داد که پرنده‌ای شکسته را به دندان گرفته است و در سینما هم گربه‌ها در بهترین حالت کارکردی ضدارزش داشتند. این رویکرد را می‌توان آشکارا در «مرد سوم» کارول رید و «پدرخوانده» فرانسیس فورد کوپولا دید.
شاید امروز هم به همین دلیل باشد که وقتی خرد همگی ما به خواب می‌رود، پوپولیست‌ها به گربه عشق می‌ورزند. دوستان فیس‌بوکی معاون نخست‌وزیر ایتالیا در عصر نوین هنر آنلاین گربه‌ای توجه همه را به چیزی عجیب و بیمارگون جلب می‌کنند. گربه‌ای اینترنتی همیشه بامزه و دوست‌داشتنی‌اند و ویدئوی ۴۰ ثانیه‌ای گربه‌ای که در چین دراز و نشست می‌رود، می‌تواند هزاران بار دیده و پسندیده شود. حالا آن گربه‌ها کجایند که پرنده‌های بال‌شکسته را به دندان می‌کشیدند و برای دیگران هدیه می‌بردند.
همه می‌دانند که گربه‌ها اساسا حیوان شیطان‌صفت نیستند و هنرمندانی چون پیکاسو صرفا ذات درنده آنها را به تصویر می‌کشیدند. در حالی که امروز اینترنت یک تصویر ظاهری و آبکی از این حیوان ارائه می‌دهد. به این ترتیب، گربه‌های سفید و پشمالوی اینترنت همه حقه‌بازی و ساختگی‌اند و این یعنی سالوینی و هوادارانش معتقدند می‌تواند گربه را دوست داشت و در عین حال با مهاجران و پناهجویان احساس همدردی نکرد. این نفاقی بود که گویا و پیکاسو آن را می‌دیدند و پوپولیست‌های امروز اروپا تلاش می‌کنند چنگال‌های گربه را پنهان کنند.
نظر شما