اما درسفر اخیرش به منطقه برای جلب حمایت اعراب علیه ایران به عنوان مهمترین کشور عامل تروریسم وا خلال کننده درروند صلح خاورمیانه موفق نشد.
بوش مدتهاست سیاست راضی کردن اعراب را درپیش گرفته است. درقطعنامه کنفرانس شرم الشیخ که برای حل مسائل عراق برگزارشد بوش توانست نظر اعراب در زمینه های 1- بازنگری قانون اساسی عراق برای درنظرگرفتن ترتیبات سیاسی جدید دراین کشور ، 2- بازنگری در راهبرد بعثی زدایی و بکارگیری مجدد آنان در اداره کشور و 3- تقسیم منصفانه درآمد نفتی عراق بین همه طوایف واقوام عراق را تامین کند.
بوش در سفر اخیرش قصد داشت ایران را به عنوان اخلال کننده در روند صلح اعراب و اسرائیل و حامی تروریسم بین المللی معرفی کند و این که ایران خطری برای کل منطقه، به ویژه عراق، لبنان و افغانستان است، ولی فکر نمی کنم در این سفرش همانند مرحله اول که تا حدودی قرین موفقیت بود توانسته باشد همراهی جمعی اعراب را علیه ایران جلب کند.
او در سفر اخیرش نتوانست ایران را به عنوان مهمترین عامل سد راه صلح خاورمیانه مطرح کند زیرا اعراب معتقدند اراده اساسی صلح خاورمیانه در دست اسرائیل است و ایران نمی تواند در صورتی که اسرائیل اراده صلح کرده باشد به صرف حمایت ازحماس و جهاد اسلامی مانع تحقق صلح شود.
اعراب بر این اعتقادند که ایران نقش بازدارنده صلح را ندارد و اگر سوریه و فلسطینی ها بخواهند صلح کنند ایران نمی تواند مانع از انجام آن شود. لذا این اسرائیل است که باید موانع صلح را برطرف کند.
اسرائیل این بار بهانه دیگری را مطرح کرده و گفته است تا زمانی که مسئله 2 دولت فتح و حماس حل نشود هرگونه توافقی با فلسطینی‌ها بی معناست و صلح را موکول به یکپارچگی دولت های حماس و عباس کرده است.
اعراب به ویژه پادشاهان عربستان
تاکنون طرحهای صلح متعددی را ارائه کرده‌اند از حمله طرح فهد که صلح در برابر زمین بود. ملک عبدالله پادشاه فعلی نیز طرح صلح داده است. لذا اعراب باور ندارند که ایران عامل اصلی متوقف ماندن روند صلح باشد. موضوع بلندیهای جولان در سوریه هم مطرح است . تا زمانی که این مشکل حل نشود اختلاف اعراب و اسرائیل پا برجاست.
عدم موفقیت بوش در برنامه سفر اخیرش باعث شده شرایط بهتری برای ایران ایجاد شود. این شرایط ناشی از خروج پرونده هسته ای ایران از انفعال نیز هست. همکاری ایران با آژانس و گزارش سازمانهای اطلاعاتی آمریکا ایران را از حالت انفعال خارج کرد. لذا اکنون فرصت مناسبی برای ورود ایران به مذاکرات جدی و سازنده با غرب و آمریکا برای حل مشکلاتش با آنها فراهم آمده است.
اگر ایران این فرصت را از دست بدهد و فکر کند که روند آینده همچنان به نفعش است اشتباه بزرگی کرده است زیرا این شرایط درآینده مهیا نخواهد بود و باید از این فرصت استفاده کند که در این شرایط مشوقهای بیشتری هم می تواند بگیرد.
