يكي باني خير مي‌شود و غذاي نذري بين مردم پخش مي‌كند، ديگري هيئت‌داري مي‌كند، يك نفر هم هنرش را در قالب تابلوي نقاشي عرضه كرده و به اين نحو به حضرت سيدالشهدا عليه‌السلام عرض ارادت مي‌كند و ديگري خطاطي مي‌كند. همه اينها در اثر عشق و ارادت قلبي است و هيچ زور و اجباري در كار نيست. بازتابش را در كوچه‌ها و خيابان‌هاي شهرها مي‌توانيم ببينيم. محبتي كه امروز از امام‌حسين عليه‌السلام در دل‌ها تابيده، با زبان‌هاي گوناگون قابل بيان است كه زبان شعر يكي از غني‌ترين‌شان براي عرض ارادت عاشقانه و عارفانه محسوب مي‌شود تا شور و شعور حسيني را در دل‌هاي مردم تازه كند. هيئت‌ها و مراسم عزاداري به‌خصوص وقتي در ماه محرم برگزار مي‌شود، جلوه‌هايي از دينداري مردم ماست كه بايد اصالت و آداب ادب‌ورزي در آن محفوظ بماند. در اين ميان، شعر عاشورايي بخشي از شعر آييني ماست. اشعاري كه در مدح و مرثيه اهل‌بيت عليهم‌السلام سروده مي‌شوند، حتي مناجات و ذكر توحيدي در زمره شعر آييني محسوب مي‌شوند. شعر عاشورايي همانطور كه از نامش برمي‌آيد، مرتبط با موضوع عاشورا بوده و شامل اشعاري است كه در مدح حضرت سيدالشهدا عليه‌السلام سروده مي‌شود يا مرثيه‌هايي مربوط به اتفاقاتي است كه در روز عاشورا به وقوع پيوسته است.
اين اشعار، آموزه‌ها و درس‌هايي از مكتب عاشورا به مخاطب مي‌آموزد ازجمله اينكه روحيه ايمان، استقامت، حق‌طلبي، ايثار و فداكاري، زير بار ظلم نرفتن، ادب و وفاداري را در افراد تقويت مي‌كند. علاقه و ارادت نسبت به امام‌حسين عليه‌السلام تبديل به بخشي از زندگي ما ايراني‌ها شده است؛ كمااينكه مي‌بينيم در روز عاشورا كمتر جواني در خانه مي‌نشيند و آن روز را مانند روزهاي ديگر سپري مي‌كند. بلكه همه مردم اعم از پير و جوان احساس تكليف مي‌كنند تا هر كسي در حد توان و استعداد و ظرفيت خودش به نوعي به آن حضرت خدمت كند. شايد اين كار به اندازه اقامه نماز براي مردم واجب نباشد، اما هر كسي اين امر را بر خودش واجب مي‌داند. حالا اين ارادت ايراني، پايش را به والاترين هنر ايراني يعني شعر و شاعري رسانده است و ابزاري شده است براي عزاداري. حرمت آن عزاداري و اين هنر ايراني را در اين شب‌ها بايد با ارائه فاخرترين اشعار حفظ كنيم.
نظر شما