او یکی از کارگردانان – فیلمنامه نویس‌های مطرح تلویزیونی است که فرزند بروس پالترو ، کارگردان مشهور تئاتر و برادر گویینت پالترو بازیگر سینما‌ست (که او هم یکی از نقش‌های محوری رادر فیلم جیک به عهده دارد).
این فیلم که برای اولین بار در جشنواره ساندنس 2007 به نمایش درآمد اخیرا در جشنواره کارلو ویواری روی صحنه رفت و در خلال نمایش آن در این فستیوال، از دنی دویتو بازیگر این فیلم و کمدین مشهور سینما که تجربیات متعددی هم در کارگردانی و تهیه کنندگی( از جمله تهیه کنندگی پالپ فیکشن ) داشته، تقدیر به عمل آمد.
فیلم ایده خوب و خلاقانه‌ای دارد اما کارگردان فیلم نتوانسته این ایده اولیه را به خوبی پرورش دهد، به علاوه تدوین عجیب و غریب فیلم که انگار به وضوح آن را سرهم بندی کرده‌اند، سبب می‌شود تداوم روند داستانی فیلم از بین برود.
فیلم پالترو، ترکیبی از یک داستان غیرقابل پیش‌بینی و باور نکردنی با شخصیت‌هایی است که چندان دلچسب نیستند.روایت فیلم احساس برانگیز و تأثیر‌گذار نیست و شاید هر فیلم دیگری با داشتن چنین سوژه‌ای درباره رابطه زن‌ها و مردها ( چیزی که همه به نوعی درگیر آن هستند) می‌توانست تأثیر‌گذار‌تر از این باشد.
این فیلم با عنوان توخالی « شب خوب» یادآور فیلم‌های درجه سوم وودی آلن است و با شرکت ستارگانی مثل گویینت پالترو و پنه لوپه کروز احتمالا در نمایش عمومی با استقبال زیادی روبه‌رو خواهد شد؛ هرچند هیچ کدام از این بازیگران مطرح زن، آنچنان که باید، در نقش‌هایشان ظاهر نشده‌اند.
گری (با بازی مارتین فریمن) ستاره سابق موسیقی راک است که حالا شغل ثابتی در کارهای تبلیغاتی به همراه دوست صمیمی‌اش دارد.او مدت‌هاست که خوب نمی‌خوابد و می‌خواهد به موقعیت سابقش برگردد. گری به‌رغم علاقه به دختری به نام دورا (با بازی گویینت پالترو) و داشتن شغل خوب و ثابتی در نیویورک مدام احساس ناراحتی و بدبختی می‌کند. دورا اعتقاد دارد او باید گذشته را رها کند.
تا این که، در این احوالات، یک شب او خوابی می‌بیند که در آن‌رؤیا ، زنی به نام آنا( با بازی پنه لوپه کروز) برای او حرف‌هایی می‌زند که تا به حال نشنیده است. آنا شدیدا فانتزی و رؤیایی است و بدون این که چیزی از گری بخواهد به شدت عاشق او است....گری درگیر این‌رؤیا می‌شود و هر روز بیشتر از دیروز سعی می‌کند با خاموش کردن چراغ‌ها و آرام کردن صداها بتواند بخوابد تا این‌رؤیا تکرار شود.
این کار سبب می‌شود زنی که در واقعیت به او علاقه دارد از دوستی و علاقه گری مایوس شده و به بهانه مأموریت کاری به اروپا، او را رها کند و برود، اما با وجود چنین رؤیای شیرینی، رفتن آن زن چه اهمیتی دارد؟رفتن دورابرای گری فرصتی فراهم می‌کند که به راحتی دل به رؤیاها و خواب هایش بسپارد.او برای تعبیر رؤیاهایش سراغ یک تفسیر‌کننده خواب ( با بازی دنی دویتو ،کمدین معروفی که در نقشی بی‌ارزش بازی کرده است ) می‌رود.
جیک پالترو به‌عنوان داستانی فرعی کمی هم به ماجرای خانوادگی بهترین دوست و همکلاسی گری پل ( با بازی سیمون پک ) می‌پردازد. سپس به قسمت جذاب فیلم می‌رسیم؛جایی که گری در می‌یابد آنا یک موجود خیالی نیست ودر حقیقت و در عالم واقعیت وجود دارد. او زنی است که به‌عنوان یک مدل تبلیغاتی برای پل کار می‌کند و پل او را ترغیب می‌کند تا گری را گرفتار خود کند... از این قسمت فیلم باقی ماجرا به شکل بد و ناامید کننده‌ای کاملا قابل حدس و پیش‌بینی است.
بازیگر اصلی فیلم، فریمن در نقش گری چندان قوی و جذاب ظاهر نمی‌شود و در بیشتر لحظات فیلم به‌نظر می‌رسد به طرزی کاملا ناشیانه سعی می‌کند ادای وودی آلن را در بیاورد.
کارگردان – نویسنده فیلم، به شخصیت‌های مرد فیلم چندان نزدیک نشده وآنها را به خوبی پرداخت نکرده است ازسوی دیگر هر چند زن‌های فیلم همه دوست داشتنی هستند و مانند ستاره می‌درخشند، اما کلیت فیلم و داستان آن کاملا مرد محور است.
فیلم آنقدر سر دستی و ناشیانه است که انگار از روی دست نویس اولیه و پرداخت نشده فیلمنامه ساخته شده است و انگار شخصیت‌ها از روی اتود اولیه طراحی شده‌اند و اصلا باور پذیر نیستند.
نماهای ابتدایی فیلم ونقطه آغاز آن، بسیار شبیه فیلم « زنان و شوهران» ساخته وودی آلن است( با همان گفت‌وگو‌ها‌یی که داستان‌های مختلفی را روایت می‌کرد) و سپس فیلم به تدریج از آن فرم اولیه خارج شده و تنها چند گفت‌وگو به‌عنوان محور اصلی فیلم قرار می‌گیرند.
پالترو تلاش می‌کند در خلال بحث‌های مدام شخصیت‌ها بر سر موضوعات کوچک، موقعیت و ویژگی‌های آن‌ها را توصیف کند اما هیچ کدام از کاراکتر‌ها، نه مردی که در خواب هایش به‌دنبال زنی می‌گردد، نه دوست صمیمی و خوشگذران گری و نه دختری که استعداد او را نادیده می‌گیرد ( دورا) و حتی زن رؤیاهایش آنا (با آن فیگورهای فانتزی عاشقانه )... تماشاگر را مجذوب خودشان نمی‌کنند.
فیلم شب خوب، هیچ جذابیت تصویری خاصی در توصیف و به تصویر کشیدن رؤیا و حتی واقعیت ندارد و تصاویر فیلم، دارای هیچ نوع مولفه برجسته بصری نیستند و شاید به‌دلیل وجود همین نقص‌ها، این فیلم با استقبال خاصی از سوی منتقدان رو به رو نشد تا جایی که کرک هانی کات منتقد هالیوود ریپورتر، فیلم راتنها در چند جمله چنین توصیف می‌کند: «فیلم شب خوب نه تنهافیلم کمدی خوب و خنده داری نیست بلکه شخصیت پردازی و داستان قابل قبولی هم ندارد ... و در یک کلام، تماشای نخستین فیلم جیک پالترو تنها شما را خسته و خواب آلود می‌کند.»
هالیوود ریپورتر- ژوئن 2007
