اما هنوز یک نکته درباره نحوه پخش آهنگ‌ها و قطعات موسیقی حل نشده باقی مانده که شاید بتوان یکی از آنها را مهم‌ترین نکته در پخش موسیقی دانست.
اینکه بعد از این همه سال بحث بر سر موسیقی، هنوز انتخاب قطعات از سوی کارشناسان انجام نمی‌شود. در واقع بحث علت انتخاب آهنگ‌های خاص نیست بلکه موضوع نحوه پخش آنهاست.
متأسفانه کارشناسان موسیقی برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی به زمان و مشخصات آهنگ توجه ندارند و اغلب آهنگ‌ها را مثله شده، پخش می‌کنند.
هنوز هم نوای آهنگ‌های موسیقی‌دانان بزرگ ایرانی و خارجی با اعلام زمان اخبار، ساعت، پیام بازرگانی و...به ویژه در برنامه‌های رادیویی خدشه دار می‌شود. در حالی که امروز اغلب قطعات به شکل لوح فشرده در بازار هستند و زمان هر قطعه در آنها مشخص شده. بنابراین مسئول پخش موسیقی، می‌تواند با توجه به کنداکتور برنامه، موسیقی موردنظرش را انتخاب کند.
از سوی دیگر کمتر برنامه‌ای هست که مشخصات موسیقی درحال پخش را به شکل زیرنویس اعلام کند یا گوینده برنامه رادیویی، اشاره‌ای به خواننده، نوازنده یا دست کم نام قطعه داشته باشد. این درحالی است که یکی از وظایف صداو سیما به‌عنوان یک رسانه فراگیر و پرمخاطب، آموزش و فرهنگ‌سازی است.
رسانه است که می‌تواند حداقل با ذکر نام قطعه یا نوع موسیقی که محلی، شهری، تلفیقی، دستگاهی، کلاسیک غربی و...این وظیفه را به نوعی ادا کند. البته تنها ذکر نوع موسیقی کافی نیست چون همه این گونه‌ها در نوع خود بخش‌های دیگری نیز دارند.
تقسیم‌بندی به شکل ریزتر و با توجه به سطح معلومات مخاطب می‌تواند به افزایش توانایی و آگاهی بیافزاید. به‌طور مثال در توضیح آهنگی که در حال پخش است، به غیراز نام، نام آهنگساز و خواننده آن، دستگاهی که قطعه در آن نواخته شده، یا حتی سازهایش را نیز مشخص کرد.
در این صورت پس از مدتی صداو سیما به شکل غیرمستقیم، علاوه بر پرکردن زمان برنامه‌ها و... ساده‌ترین مفاهیم کاربردی در موسیقی را نیز به گروه گسترده‌ای از مخاطبانش آموزش داده است و مخاطب، به ویژه مخاطب کودک ونوجوان، حداقل متوجه می‌شود که فلان آهنگ در چه دستگاهی نواخته شده؟ یا فلان ساز چه صدایی دارد؟
در حال حاضر تنها شبکه 4 سیما نام قطعات موسیقی را با ذکر دقیق مشخصات آنها پخش می‌کند.
شاید عده‌ای بگویند که این شبکه مخاطب خاص دارد اما باید پذیرفت که گاه بهتر است به تعداد مخاطبان هر رشته هنری بالید و بالاخره از یک جایی نسبت به هدایت مخاطب عام به سوی هنر و ادب خاص اقدام کرد.
کشاندن مخاطب خاص به سوی موسیقی خوب و تشویق او به پیگیری و شنیدن موسیقی حرفه‌ای نیازمند روندی است که در هر مرحله از آن، به همه مخاطبان توجه خاص می‌شود!
