حالا نیازی نبود اسمی از من ببرید»، ولی همیشه گفته ام خدا او را برای عرصه فرهنگ ما حفظ کند که خیلی از وقایع خیر و مثبتی که بی هیاهو در فضای سینما اتفاق می‌افتد ، حتما پای احمدزاده در میان است. پس وقتی او به جایی دعوتت می‌کند باید با اطمینان بدانی که نیتی نشات گرفته از یک دغدغه جدی و ملی، دلیل است و سینما وسیله.
حبیب احمدزاده واسطه پیوند بین خانواده سینما با جشنواره دانش آموزی و شهید طاهری و بسیاری از رزمندگانی بود که فرهنگ واقعی ایثار و مسئولیت را معنا می‌بخشیدند و می‌بخشند. از فرهنگ اصیل کسانی که نه بر مسند پستی هستند و نه هرگز ادعای ایثار بی‌دریغ‌شان را طلبکاری می‌کنند و در گوشه و کنار این مملکت ، بی‌جنجال و به رخ کشیدن ، کارهایی می‌کنند هرچند کوچک ولی کارستان.
جشنواره دانش‌آموزی یکی از این کارستان‌ها بود. در چند همراهی و حضورم در این جشنواره نه مدیری دیدم و نه رئیسی ، نه تشریفات و بریز و بپاش و نه کاروان عکاسان و خبرنگاران.
در مراسم افتتاحیه جشنواره فجر گفتم، ضرب‌المثلی است که اگر می خواهی کسی را بشناسی با او همسفر و هم‌سفره شو. جشنواره دانش‌آموزی فرصتی بود که شانس هم‌سفری و هم‌سفره‌ای با بزرگوار، شهید طاهری را پیدا کردم. متواضع و آرام در میان بقیه میزبانان. بعد ها فهمیدم که فکر برگزاری این جشنواره از جانب ایشان بوده و با چه نگاه دوراندیشانه‌ای، سینما را برای برقراری ارتباط بین توده بچه‌های مناطق محروم و شناخت فرهنگ حماسه انتخاب کرده‌اند.
شهید طاهری نماد آن بخش از فرهنگ رزمندگان این وطن بود که تاریخ مصرف برای دغدغه‌ها و مسئولیت‌های اجتماعی خود قایل نیستند. زمانی در جبهه جنگ، روزگاری در عرصه فرهنگ ، و دیرتر، پیکر زخم خورده خود را در جبهه‌ای دیگر به آب و آتش می‌سپارند. در دوران تقسیم غنایم مالی و مسندی توسط مدعیان بی‌شمار، وقتی کسانی چون شهید طاهری از میان می‌روند چیزی از سرمایه جهان هستی و معرفت انسانی کم می‌شود که جایگزین ندارد. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
- منبع: خبرگزاري تسنيم
نظر شما