محمدباقر قاليباف، طي سخناني در سومين همايش ملي و دومين جشنواره ارتقاي كيفيت، آثار و محصولات فرهنگي كه در محل سالن همايش‌هاي بين‌المللي برج ميلاد تهران برگزار شد، ضمن اشاره بر ضرورت وجود نگاهي نقادانه در حوزه كارهاي فرهنگي و نقد گذشته و ترسيم افق آينده، به سخنان مقام معظم رهبري كه مهم‌ترين نقد را بر عملكرد و كارنامه حوزه فرهنگي داشته‌اند اشاره كرد و گفت: مقام معظم رهبري با بياني روشن و شفاف مطرح مي‌كنند كه «كارنامه ما در حوزه فرهنگي قابل‌قبول نيست» و «فرهنگ در كشور مظلوم است»حتي ايشان اين تعبير را مطرح مي‌كنند كه اگر در عرصه‌هاي ديگر كارنامه قابل دفاع و قابل‌قبولي داشته باشيم، در حوزه فرهنگي حتما كارنامه ما قابل‌قبول نيست.
شايد بحث‌هايي در جامعه تحت عنوان تهاجم فرهنگي و ناتوي فرهنگي كه ما از آن نگران هستيم نيز به اين دليل است كه در توليد اقتدار فرهنگي كه به تعبير مقام معظم رهبري اقتدار حقيقي است، ناموفق بوده‌ايم.شهردار تهران با بيان اينكه مهم‌ترين عرصه پيشرفت، توسعه و همچنين استقلال يك كشور در حوزه پيشرفت فرهنگي آن كشور است، نيت خالصانه و الهي را نخستين شرط كار فرهنگي عنوان كرد و بااشاره به اينكه اين روزها مسئله پيمانكاري فرهنگي در سازمان‌هاي فعال در حوزه فرهنگ زياد عنوان مي‌شود، گفت: پيمانكاري فرهنگي يك فعاليت ضد‌فرهنگي است.
منطق پيمانكاري براساس سود اقتصادي بنا نهاده شده است و حوزه اداري به‌دنبال اين است كه چطور گزارشي را ارائه كند كه مدير بالادست راضي باشد و در حقيقت كار فرهنگي در قالب كار سرمايه‌داري دنبال مي‌شود و يك كاراقتصادي است. قاليباف با بيان اينكه فرهنگ يك كالا نيست و ما هم مردم را به‌عنوان طعمه نمي‌بينيم كه بخواهيم با آنها رفتار ابزاري كنيم، تأكيد كرد: گاهي در كارهاي فرهنگي اصولگرا نبوده بلكه وصولگرا هستيم يعني براساس وصول بودجه و اعتبارات فعاليت فرهنگي انجام مي‌دهيم
نه براساس اصولگرايي.
وي افزود: بسياري از اوقات پروژه‌اي را تعريف مي‌كنند اما در تعريف پروژه كاملا به‌صورت اقتصادي به مسئله نگاه مي‌كنند. اگر نيت پهن كردن اين سفره براي پر كردن جيب خودمان باشد، هر ميزان هم كه توليدات فرهنگي داشته باشيم، اين توليدات هيچ فايده‌اي ندارد و آثار و بركاتي هم در بر نخواهد داشت. قاليباف از «توليد»، «توزيع»، «ترويج» و «مصرف» به‌عنوان چرخه كار فرهنگي ياد كرد و گفت: اشكال جدي در چرخه كار فرهنگي اين است كه ما بدون اينكه بدانيم مصرف كجاست، اول به توليد توجه مي‌كنيم. ما گاهي فقط توليد مي‌كنيم و نمي‌دانيم كه مردم ما چه چيزي را، چقدر و به چه دليل مي‌خواهند مصرف كنند؟
وي بااشاره به توليد نوشت افزار ايراني و اسلامي ، مسئله زياد بودن برخي توليدات و به زور خوراندن آنها به مردم را مورد توجه قرار داد و گفت: نبايد با موضوع كار فرهنگي اين رفتار را داشته باشيم. گاهي معلوم است توليدي كه انجام مي‌دهيم بازار مصرف ندارد اما به‌صورت اجباري مي‌خواهيم اين توليد را روي كالاي ديگري بگذاريم و به مردم بدهيم. وي گفت: اصلي‌ترين كار فرهنگي آن است كه بتواند ثروت را به منزلت، منزلت را به ثروت، قدرت را به معرفت و معرفت را به قدرت تبديل كند. هم‌اكنون در اين كشور اغلب قدرت و ثروت و همچنين ثروت و قدرت - از راه‌هاي مشروع و غيرمشروع - به يكديگر تبديل مي‌شوند از اين‌رو كسي كه ثروت دارد، مي‌خواهد براي خودش منزلت درست كند. شهردار تهران افزود: 2 اصلي كه بايد در جامعه وجود داشته باشد، تعليم و تكريم و 2چيزي كه نبايد باشد فقر و تكاثر است. ما با ۳۵سال كار فرهنگي خود بايد ببينيم كه جاي اين 4مورد كجاست؟
قاليباف با تأكيد بر اينكه مشكل ما ارتقاي كيفي كار فرهنگي نيست، بلكه بايد به سمت خودآگاهي فرهنگي برويم، گفت: البته حتما انتقاداتي هم به حرف من وارد است و من اين انتقادات را با دل و جان مي‌پذيرم، اما آن چيزي كه مهم است، آن است كه بايد زمينه‌هاي فرهنگي ملي و اسلامي كه در طول تاريخ اين سرزمين، جامعه را در برابر همه خطرات محافظت كرده است، كشف كرد. قاليباف بابيان اينكه امروز در كشور يك جبهه انقلاب و يك جبهه معارضان انقلاب داريم و دشمنان ما در حوزه فرهنگي كمر بسته‌اند تا هويت اسلامي و ملي ما را تحت‌تأثير قرار دهند، افزود: در اين شرايط كار توليدي كه با پول شهرداري و به‌صورت دستوري انجام گيرد، فايده‌اي ندارد.
ما به‌عنوان مديران و خدمتگزاران وظيفه داريم كار فرهنگي را به درستي در جامعه رصد كنيم تا اين امكاني كه در اختيار داريم، به جيب جبهه معارض انقلاب ريخته نشود؛ بپذيريد كه ما مداوم كار فرهنگي را در جامعه رصد نمي‌كنيم و اتاق وضعيت فرهنگي نداريم. قاليباف بابيان اينكه بعد از دوران حضرت اميرالمومنين(ع)، جايي نبوده است كه فقاهت و امامت در راس قدرت باشد، اما امروز اين فرصت به بركت امام(ره) و شهدا در اختيار ما قرار گرفته، افزود: زماني كه تشيع در موضع اپوزيسيون بوده است، مهم‌ترين كار فرهنگي خود را به وسيله مردم انجام مي‌داد اما اين روش غلطي است كه چون امروز قدرت را در اختيار داريم، مردم و نهاد‌هاي مردمي را از نقش اصلي خودشان دور كنيم و در مقابل همه‌‌چيز را به‌صورت حكومتي و ساختاري نگاه كنيم.
نظر شما