همشهری‌آنلاین: همایش بین­‌المللی حافظ از ۱۵ تا ۱۶ اردیبهشت جاری در تهران و پس از آن از ۱۷ تا ۱۸ اردیبهشت در زادگاه این شاعر بزرگ در شیراز برگزار می‌شود.

محمدرضا سعیدآبادی

اين همايش چهار روزه از طرف دانشگاه آزاد اسلامی و با همکاری کمیسیون ملی یونسکو - ایران، شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی و انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار می‌شود.

متن سخنراني دکتر سعیدآبادی رئيس کمیسیون ملی یونسکو - ایران در افتتاحیه همایش بین‌المللی حافظ ايراد به شرح زیر است:

به نام یکتای بی همتا

بی همگان به سر شود
بی­ تو به سر نمی شود

سخن گفتن از شخصیتی که شناسنامه زرین و هویت فرهنگی رنگین ایران و ایرانیان را به وجهی احسن و طریقی ایمن آراسته است، کاری بس سنگین و سترگ می نماید.

خانم­‌ها، آقایان آنچه که حافظ را از کوی خاک به ملکوت افلاک رهنمون داشت؛ شوریدگی جان به شوق واصل­شدن به حریم یار و دل­بریدن از اغیار بود.

حجاب چهره جان می­شود غبار تَنم
چنین قفس نه سزای چو منِ خوش الحانیست

خوشا دمی که از آن چهره پرده بر فکنم
رَوُم به گلشنِ رضوان که مرغِ آن چمنم

از رهگذر چنین شوریدگی است که مانایی و پایایی اندیشه شافی و فکر صافی شمس­‌الدین محمد میسر گشت.

شاهین صفت، چو طُعمه چشیده­ام ز دست شاه
کِی باشد التفات به صید کبوترم

اندیش‌ه­ای که خیل رهروان و رهپویان او را واله و شیدای خویش کرده است.

بدین وصف، سترگ­ترین میراث حضرت حافظ طبابت روح رنجور و ضجور آدمی است. طبیب حاذقی که روح زنگار گرفته را از پلشتی و پلیدی به غمازی و پاکی بشارت می داد و چه کاری متعالی­تر است از تجویز و تسکین روح دردمند بشریت در دوران حرمان انسانیت.

حافظ سودای رَستن و گسستن را به آدمی آموخت که تا ترک تعلق نکنی روزنی به آسمان نخواهی یافت.

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته­اند از بدنم

سبب حضور شوق­انگیز شما در این گلستان همیشه بهار، تجدید پیمان با سراینده خوش­الحان نیکی­ها و خوبی­هاست.

زهی سعادت که ضمیر منیر شما دوستداران زیبایی، بیرق میراث بزرگ مرد عرصه انسانیت را افراشته نگه داشته است.

انسان سرگشته و حیران عصر مدرن به­شدت با خلاء معنا در زندگی روبه­رو است. خلاء­ای که رهاورد آن اضطراب، تشویش، پوچی، کالایی‌شدن، فردیت باوری و لذت­‌جویی لجام­‌گسیخته است.

عظمت حافظ و میراث ماندگار وی در چنین وانفسایی است که انسان فسرده حال و خموده را از مُغاک خاک تا بَر افلاک رهنمون می­‌گردد.

موهبت گرانب‌های دیگر حافظ، کاشتن بذر امید در دل دردمندان است. مژدهِ سپری­شدن فراق یار و وعده دیدار، این نوید را می­‌دهد که سرانجام یارِ سیمین بَر رخ می­نماید و نوبهار حسن شکوفا می­‌شود.

آن همه ناز و تنعم که خزان می­فرمود
آن پریشانی شب­های دراز و غم دل

عاقبت در قدم باد بهار آخر شد
همه در سایه گیسوی نگار آخَر شد

بدین روی از امتزاج دو سمبل متعالی تسکین دردمندیِ روح و تزریقِ بذر امید، حافظ بزرگ به حفاظت از گوهر ناب وجود انسان در کشاکش دهر و صعوبت دنیای فانی می پردازد و بدین نمط بشریت را مژده فتح و ظفر می­‌دهد. زهی سعادت که آرمانی چنین متعالی از سرزمین مینونشان ایران به دست مشاهیری بزرگ چون حافظ، سعدی، مولوی، عطار، نظامی، فردوسی، جامی، رودکی و بسیاری دیگر از مشاهیر این مرزبوم به جهانیان نوید داده شده است.

با چنین توشه­ای پربار و اندوخته­ای شوق­انگیز، کمیسیون ملی یونسکوی ایران مفتخر است که چنین گنجینه­ای متعالی از فرزانگان و فرهیختگان که معرف فرهنگ غنی ایران­زمین­اند بر قله معرفت جهان می­درخشند.

سازمان جهانی یونسکو مفتخر است که اعلام کند این گنجینه‌­های تمام‌­ناشدنی، متعلق به کل بشریت است و این بزرگ­‌مردان منادی سربلندی، عزت و تعالی روح بشریت و صلح جهانی­اند که مهم­ترین و محور­ی­ترین آرمان و اولویت سازمان یونسکو است.

امید دارم آموز­های ارزشمند و خجسته حافظ با ترنمی همیشگی ضیافت­بخش دل­‌های سرگشته و مرهمی بر روح­های پریشان انسان عصر حاضر باشد تا از رهگذر آن جهانی امن، لطیف، آرمان­‌خواه، تعالی جو و عدالت­ محور حاصل آید.

یارم چو قدح به دست گیرد
هر كس كه بديد چشم او گفت
در بحر فتاده­ام چو ماهى
در پاش فتاده­ام به زارى

بازار بتان شکست گیرد
كو محتسبى كه مست گيرد
تا يار مرا به شست گيرد
آيا بود آن كه دست گيرد

خرم دل آن که همچو حافظ
جامی ز می الست گیرد

کد خبر 294353

برچسب‌ها

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha