رضایی‌فر افزود: قوه قضاییه افراد دستگیر شده را به دلیل روابط نامشروع، به مراکز بازپروری زنان ارجاع داده‌اند که در این مراکز زنان را بنا به این که تن‌فروش و یا فریب‌خورده هستند، تفکیک می‌کنند.
وی تصریح کرد: در بازگشت‌پذیری فرد به جامعه دو عامل خود فرد و اجتماع موثر است.
وی با بیان این که فرد اصلاح شده در بازگشت به جامعه دارای مشکلاتی است، اذعان کرد: وجود تفکر منفی نسبت به فرد اصلاح شده، زمینه‌های بازگشت مجدد فرد به آسیب‌های موجود در جامعه و فقدان فرصت‌های رشد و ارتقا برای افراد از جمله مشکلات بازگشت به جامعه فرد اصلاح‌شده است.
معاون دفتر آسیب‌دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور گفت: زن ویژه اگر پس از اصلاح بخواهد به جامعه باز گردد با مشکلاتی همچون پاک کردن ذهنیت منفی دیگران نسبت به خودش، فقدان حمایت‌های اجتماعی برای یافتن شغلی مناسب، اسکان، بیمه و غیره مواجه می‌شود، بنابراین کار بازتوانی و بازپروری این قشر مشکل و با سیکل طولانی مدتی همراه است.
وی با اشاره به این که در بازتوانی زنان آسیب‌دیده زمانی موفق می‌شویم که بتوانیم حلقه‌های حمایتی از این قشر را برای مدت طولانی به هم وصل کنیم، خاطر نشان کرد: به عنوان مثال استفاده از تکنیک TC در مراکز بازپروری زنان یکی از اقدامات در راستای بازتوانی آنهاست.
رضایی فر در ادامه آسیب‌های اجتماعی زیرزمینی را معلول یکسری فعل و انفعالات و اتفاقاتی دانست که در جامعه رخ می‌دهد و افزود: در برخورد با آسیب‌ها اگر تنها به معلول و یا آسیب پیش‌آمده، توجه و از زمینه‌ها و علل ایجادکننده آسیب غافل شویم، شاید تصور شود آسیب‌ها کنترل و یا کاهش یافته است، اما این آسیب‌ها خودشان را به طرق دیگر نشان می‌دهند.
وی ادامه داد: به عنوان مثال در مناطقی که طلاق نقش کمرنگ‌تری در فرهنگ بومی دارد و آن را محدود می‌کنند، شاید جلوگیری از طلاق باعث حفظ ظاهری خانواده شود، اما در باطن فضای خانواده به صورت فضایی ملتهب و درگیر با مشکلات بسیار به بقای ظاهری خود ادامه می‌دهد.
رضایی فر با اشاره به این که در چنین خانواده‌هایی کودک آزاری، همسرآزاری، انواع خشونت‌های خانوادگی، رفتارهای نابسامان، ایجاد بزه‌های اجتماعی، اقدام به خودکشی، افسردگی و غیره دیده می‌شود، یادآور شد: بنابراین در ظاهر از طلاق جلوگیری شده، در حالی که در باطن آسیب‌های اجتماعی گسترش یافته است.
وی در پایان اذعان کرد: این موضوع در رابطه با زنان آسیب دیده اجتماعی نیز صادق است، بدین گونه که اگر با پدیده زنان آسیب‌دیده صرفا قهری و بدون فرهنگسازی، ارشاد، اصلاحات و غیره برخورد شود، شاید در ظاهر پدیده‌ها و آسیب‌های اجتماعی کمتر دیده شود، اما این آسیب‌ها به صورت زیرزمینی گسترش می‌یابد.
