گروه های مختلفی از ایران، هند، چین، ترکیه و برخی کشورهای دیگر که هنوز حضورشان در سیزدهمین جشنواره نمایش‌های آئینی _ سنتی قطعی نشده است.
به گفته محمد‌حسین ناصربخت، دبیر جشنواره امسال، دو نمایش از هند و ترکیه در تالار سایه اجرا خواهند داشت. ضمن این که در تالار اصلی فقط یک نمایش ایرانی اجرا می شود و باقی اجراهای این تالار به نمایش های خارجی اختصاص خواهد داشت. کارگاه نمایش و تالار چهارسو نیز به طور مشخص میزبان گروه‌های نمایش ایرانی است.
اما علاوه بر این ها، جشنواره امسال برنامه های تئوریک مفصلی را تدارک دیده است و به نظر می رسد برای برگزاری میزگردهای موضوعی، برنامه های بین المللی تری دارد.
در این برنامه ها، دست کم 7 کشور به جز کشورهایی که در اجراها حضور خواهند داشت، مشارکت دارند. ایتالیا، فنلاند، تاجیکستان، ارمنستان، ژاپن، فرانسه وآمریکا، کشورهایی هستند که تا کنون برای حضور در بخش تئوریک جشنواره سیزدهم اعلام آمادگی کرده اند. هرچند که در فاصله یک هفته تا آغاز جشنواره، احتمال اضافه شدن کشورهای دیگر به این بخش بیشتر است، چرا که آماده‌سازی گروه برای اجرا به مراتب دشوارتر از دعوت از یک کارشناس برای ایراد یک سخنرانی است.
البته سخنرانی تنها یکی از این برنامه هاست که در قالب نشست های تخصصی برپا خواهد شد. به جز این، برگزاری کارگاه های نمایشی، سمینار و برنامه هایی از این دست نیز در 7 روز برپایی جشنواره پیش بینی شده است.
اما در بخش اجرا نیز نمایش های سنتی نه تنها همه اجراها را شامل نمی شود، بلکه سهم کوچکی در جشنواره خواهند داشت. در این بخش، 11 گروه نمایشی از تهران و استان‌هایی چون خراسان رضوی، کردستان، مازندران، بوشهر، فارس و... در تالارهای تئاتر شهر و برخی تالارهای دیگر تهران(احتمالا سنگلج، مولوی، هنر و بخشی از خانه هنرمندان) به اجرای نمایش خود می پردازند. این در حالی است که در جشنواره امسال، 23 نمایش قهوه خانه ای و 7 نمایش میدانی نیز حضور خواهند داشت.
گذشته از این ها، پاسداشت 13 هنرمند از فعالان نمایش‌های آیینی – سنتی، یکی دیگر از برنامه های اعلام شده برای جشنواره امسال است. قرار است در این مراسم، از ابوالحسن میرزاعلی، تقی‌عزیزی، سعدی افشار، حاتم عسگری، رضا لنکرانی، رضا خمسه‌ای، لاله تقیان و داود فتحعلی بیگی از تهران و مهدی فقیه از شیراز، صفرعلی اوجانی از تنکابن، عطا صفرپور از گرگان، مرشد دهقان از الیگودرز و عاشق عمران حیدری از کرج تقدیر شود.
با این وصف، مطابق برنامه های اعلام شده، در جشنواره سیزدهم شاهد حضور 50 نمایش در گونه های مختلف خواهیم بود که رشد چشمگیری نسبت دوره گذشته است. در واقع به نظر می رسد یک دوره استراحت برای جشنواره ای که به صورت دوسالانه برگزار می شود، یعنی 4 سال وقفه، به مسئولان این فرصت را داده است که با تجدید قوا و برنامه ریزی گسترده تر، شروع مناسبی را در دوره جدید تجربه کنند.
این شروع مناسب به ویژه در بین المللی شدن جشنواره، بیشتر به چشم می آید و این نوید را می دهد که در دوره های آینده، شاهد اجراهای خارجی بیشتری باشیم. اتفاقی که بدون شک، نسبت به میزگرد و سخنرانی، اثر مطلوب تری بر تئاتر کشور خواهد داشت.
