این پیش‌شرط ضروری برای تأمین منافع گسترده‌تر ایالات‌متحده در خاورمیانه و پیشبرد جنگی مؤثرتر علیه القاعده در پایگاه‌های این گروه در پاکستان و افغانستان است.
این دقیقاً همان سؤالی است که بوش، ژنرال ارشد ارتش او و دیپلمات‌های دولتش در عراق با سرسختی از پاسخگویی به آن اجتناب می‌ورزند. روز گذشته دو نمونه تأسف‌آور و نگران‌کننده دیگر از روند تکذیب طرح‌های دولت بوش در مورد عراق آشکار شد.
یکی از این دو، طرح جنگی جدید فرماندهان نظامی ارشد ارتش و دیپلمات‌های عالیرتبه واشنگتن در عراق برای حفظ نیروهای آمریکایی در عراق حداقل تا سال 2009 میلادی بود.
دیگری نطق اخیر رئیس‌جمهور بوش بود که در آن اصرار داشت عملیات عراق مأموریتی اجتناب‌ناپذیر در جنگ با تروریسم و نه جایی برای تقویت افراطیون و هرز رفتن بی‌پایان منابعی است که ایالات متحده برای جنگ با تروریسم به آن‌ها نیاز دارد.
طرح جنگی‌ای که از سوی ژنرال دیوید پترائوس و رایان کروکر تهیه شده بر این پیش‌فرض استوار است که حضور ارتش ایالات‌متحده در عراق حداقل برای دو سال دیگر تداوم خواهد داشت. این طرح در مغایرت کامل با اظهارات پیشین بوش است که طرح افزایش نیرو در عراق را برنامه‌ای کوتاه‌مدت معرفی می‌کرد.
این طرح واقعیت‌هایی چون کاهش کیفیت، آمادگی و روحیه نیروهای ذخیره ارتش در صورت به درازاکشیدن جنگ را نادیده می‌گیرد. دیگر نکته غیرواقع‌گرایانه طرح این است که با امضای چک سفیدی برای تمدید مأموریت نیروهای آمریکایی در عراق به‌مدت دو سال مشخص نیست سیاستمداران عراقی عاقبت چه زمانی تصمیم به پذیرش مسئولیت آینده سیاسی این کشور خواهند گرفت.
ژنرال پترائوس و کروکر شاید احساس می‌کنند حق انتخابی جز گنجاندن سیاست‌های دولت در نتیجه‌گیری‌ها و طرح‌های منطقی یا غیرمنطقی خود ندارند. بوش اکنون موظف به بازبینی و ارزیابی مجدد راهبرد‌های نظامی در عراق در شرایطی است که همه چیز به استثنای دیدگاه‌های شخصی او از نادرست بودن این راهبرد حکایت دارد.
با این وجود او به‌گونه‌ای صحبت می‌کند که گویی آخرین ارزیابی‌ها اطلاعاتی از احیای القاعده در پایگاه‌های دیرینه این گروه در نقاط مرزی افغانستان و پاکستان حکایت ندارد یا آن که هیچگاه ارزیابی اخیر از ناکامی‌های اقتصادی و سیاسی در عراق انتشار نیافته است.
بوش هیچ طرح واقع‌گرایانه جدیدی برای جنگیدن مؤثر با القاعده در خاستگاه این گروه یا خروج از ماجراجویی اشتباه و فاجعه‌آمیز در عراق ارائه نداده است. در مقابل او همان مباحث آشنا، ساده‌لوحانه و گمراه‌کننده به خطایی را تکرار می‌کند که برای سوق دادن کشور به سوی جنگ به آن‌ها استناد می‌کرد.
کش دادن جنگ برای دو سال دیگر برای ما پیروزی به ارمغان نخواهد آورد. این به معنای از دست رفتن سربازان بیشتر، وارد آمدن لطماتی عمیق‌تر به جایگاه بین‌المللی آمریکا و باقی‌ماندن منابعی اندک‌تر برای جنگیدن در نبردی واقعی علیه تروریسم خواهد بود.
اگر مشاوران بوش نمی‌توانند این مسائل را به او بگویند، کنگره باید با اکثریتی مصون از وتو بتواند.
25 ژوئیه
