این پژوهش بخشی از یک تحقیق در حال انجام است که به بررسی چگونگی ارتباط اختلال مزمن در ساعت بدن در اثر تغییراتی مانند پیری یا کار شیفتی با بیماری‌هایی مانند آرتروز، بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان سینه و اختلالات خلقی پرداخته است.
به گزارش ایسنا، محققان در این پژوهش برای اولین بار دریافته‌اند که ساعت بیولوژیکی بدن در ریه موش‌ها، بطور منظم ژن‌های کنترل‌کننده مسیر دفاعی آنتی‌اکسیدانی را خاموش و روشن می‌کند. این ریتم 24 ساعته، ریه‌ها را قادر می‌سازد تا مواجهه روزانه با آلاینده‌ها را پیش‌بینی کرده و در برابر آن مقاومت کنند.
محققان از یک مدل موشی استفاده کردند که به تقلید از فیبروز ریوی انسان می‌پرداخت و دریافتند که چالش اکسیداتیو و فیبروتیکی که در طول فاز شبانه (زمان فعال بودن موش‌ها) به ریه وارد می‌شود، به آسیب‌های شدیدتر ریوی نسبت به روز که زمان استراحت موش‌ها است، منجر می‌شود.
دانشمندان از این نتایج دریافتند که داروهای ارائه شده بر اساس ساعت بیولوژیکی ریه از تاثیر افزاینده برخوردار خواهند بود که به کاهش دوز و عوارض جانبی خواهد انجامید.
نتیجه این پژوهش در مجله Genes & Development منتشر شده است.
