شناورهای غرق‌شده که 40فروند آنها بسیار بزرگ هستند بخشی از آلودگی‌های خلیج‌فارس محسوب می‌شوند.اما علاوه بر شناورهای غرق‌شده، تردد بیش از 50هزار کشتی در خلیج‌فارس و عبور آنها از تنگه هرمز نقش مهمی در آلودگی این دریا دارد به‌ویژه آنکه 18هزارفروند از این کشتی‌ها را نفتکش‌ها تشکیل می‌دهند. تجمع صنایع نفت و گاز در سواحل 8کشور همسایه خلیج‌فارس و استخراج نفت از بستر این پهنه آبی از دیگر عوامل آلوده‌کننده خلیج‌فارس است. آنطور که مسئولان محیط‌زیست دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست می‌گویند سالانه بیش از یک‌میلیون و 200هزار بشکه نفت از چاه‌های خلیج‌فارس به دریا نشت می‌کند.
آلودگی‌های ناشی از جنگ عراق و کویت ازدیگر عوامل آلودگی این دریا به شمار می‌آید: «دراین جنگ 7میلیون بشکه نفت وارد آب‌های خلیج‌فارس شده است». اکنون عبدالرضا کرباسی در گفت‌وگو با ایرنا از خروج کشتی‌های غرق شده در خلیج‌فارس خبر می‌دهد: «وجود این کشتی‌ها در بستر دریا عوارض زیست‌محیطی زیادی به همراه دارد از این‌رو خارج کردن آنها از خلیج‌فارس جزو برنامه‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست است.» اما به گفته معاون دریایی سازمان حفاظت محیط‌زیست، این سازمان به‌طور مستقیم اقدام به خروج کشتی‌های غرق شده نمی‌کند بلکه مجوزهای لازم را برای شرکت‌های ایرانی در بخش خصوصی صادر و بر نحوه عملکرد آنها نظارت می‌کند. کشتی رافائل و نفتکش سونگ بونگ ازجمله 2کشتی بزرگی هستند که سال‌هاست در بستر خلیج‌فارس آرمیده‌اند که برای خروج آنها به‌ترتیب به 12و 8میلیارد تومان اعتبار لازم است. رافائل نیز نام یک کشتی ایتالیایی است. این کشتی در سال 1355توسط ایران خریداری و به آب‌های کشور وارد شد. این کشتی در ۲۶ آبان ۱۳۶۲ توسط هواپیماهای عراقی مورد اصابت موشک قرار گرفت و به آن آسیب جدی وارد شد به حدی که رافائل تا نیمه در آب‌های کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرو رفت.
آنطور که این مقام مسئول محیط‌زیست می‌گوید: شرکت‌های ایرانی در بخش خصوصی آماده خروج این کشتی‌ها از خلیج‌فارس هستند اما مشکل عمده در این زمینه فقط تأمین اعتبار اولیه است، به‌عنوان مثال درصورتی که اعتبار 12میلیارد تومانی برای خروج کشتی رافائل تأمین شود، پس از خروج این کشتی می‌توان بدنه و اجزای آن را به مبلغ 60میلیارد تومان به بخش‌های متقاضی فروخت. کرباسی خاطرنشان می‌کند: «هنوز دستورالعمل جامعی برای خروج کشتی‌های غرق شده وجود ندارد و هر کشوری برای خروج کشتی‌های غرق شده در آب‌های خود نیازمند یک دستورالعمل جامع است که با شرایط مکانی و زمانی آن کشور سازگار باشد».
