دکتر محمدتقی طالبیان با بیان اینکه طی چند سال گذشته 147 هزار کیلومتر جاده فرعی و روستایی به راه‌های کشور اضافه شده، گفت: متأسفانه اورژانس کشور نتوانسته همگام با این توسعه در جاده‌های فرعی و روستایی توسعه یابد. به گفته وی، طبق استانداردها به فاصله هر 30کیلومتر یک پایگاه اورژانس لازم است و بر این اساس به‌منظور پوشش راه‌های فرعی و روستایی باید پایگاه‌های موجود در کشور 6برابر افزایش یابد که بی‌تردید چنین امری در کوتاه‌مدت میسر نیست.
اما این سخنان رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی تا چه اندازه مهم است و در واقع چه ضرورتی برای توسعه پایگاه‌های هوایی اورژانس و امداد هوایی در کشور وجود دارد؟ فارغ از اینکه چرا در سال‌های اخیر در ایران که از نظر طبیعی کشوری حادثه‌خیز محسوب می‌شود، اقدامات مناسبی جهت گسترش پایگاه‌های امداد هوایی انجام نگرفته است باید در ابتدا ضرورت توسعه امداد هوایی در ایران را بررسی کرد تا متوجه اهمیت سخنان اخیر رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی کشور شد. در زمان وقوع حوادث و بلایای طبیعی این اورژانس است که در کمترین زمان باید به مدد آسیب‌دیدگان برسد.
با این حال نمی‌توان از اورژانس انتظار داشت با امکانات اندک یا با امکاناتی که مناسب محل وقوع حادثه نیستند اقدام به انجام عملیات نجات کند. بر فرض اگر حادثه‌ای در دریا یا در نزدیکی دریا رخ داده باشد نمی‌توان انتظار داشت که اورژانس کشور تنها با استفاده از تعدادی از شناگران و غواصان ماهر خود اقدام به امدادرسانی یا نجات افراد از چنگال امواج مهیب دریا کند، بلکه اورژانس کشور باید مجهز به تجهیزات و لوازم مناسب برای امدادرسانی در آب‌های دریا نیز باشد. در واقع اورژانس کشور باید جهت نجات آسیب‌دیدگان حوادث دریایی مجهز به شناورها و قایق‌های نجات و جلیقه نجات و لاستیک‌های بزرگی باشد که بتوان حادثه‌دیدگان را به وسیله آنان شناور روی آب نگه داشت.
اما تنها در دریا نیست که اورژانس کشور باید مجهز به تجهیزات و امکانات امدادرسانی باشد بلکه بسیاری از نقاط در ایران که برخی از آنها در شمال و برخی دیگر در غرب کشور قرار دارند کوهستانی هستند و بسیاری از مردم کشور ما ساکن روستاهای این مناطق هستند، بر فرض اینکه بر اثر یک حادثه طبیعی، نظیر زلزله، رانش زمین یا سیلاب ارتباط مناطق روستایی با سایر مناطق قطع شود و امکانات مناسبی برای دسترسی از طریق هوا به این مناطق وجود نداشته باشد آنگاه ارسال آذوقه، مایحتاج گرمایشی و سرمایشی و چادرهای امداد به این مناطق حادثه دیده به تعویق می‌افتد و فاجعه‌ای انسانی رخ خواهد داد.
نتایج حاصل از عدم‌امداد‌رسانی بموقع زمانی وخیم خواهد شد که در فصل زمستان قرار داشته باشیم و تمامی مسیرها از برف پوشیده شده باشد و نتوان به هیچ عنوان حتی از راه‌های جایگزین استفاده کرد. بر همین اساس رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی کشور بر ضرورت تأمین زیر‌ساخت‌های لازم برای امداد هوایی تأکید دارد و اعلام می‌کند که کشور به 40پایگاه هوایی امدادرسان نیاز دارد. اما فلسفه امداد هوایی چیست؟ و امداد هوایی از چه زمانی ضرورت پیدا کرده است؟
امداد هوایی برای سرعت بخشیدن به عملیات امداد و نجات صورت می‌گیرد و در مواقع لزوم نسبت به انتقال نیروهای امدادی و تجهیزات مورد نیاز به منطقه حادثه‌دیده از طریق هلی‌کوپتراقدام می‌شود به‌ویژه‌آنکه منطقه صعب‌العبور یا دسترسی به آن به‌دلیل ریزش کوه، رانش زمین و سیل و بارش برف شدید ناممکن باشد. وجود پایگاه‌های امداد هوایی در فواصل نزدیک سبب می‌شود تا به فوریت بتوان از کمترین فاصله به منطقه حادثه دیده امدادرسانی کرد.
