در این گوش از یک آنتن فنری داخل یک ساختار غضروفی مانند استفاده شده است و دو سیم از قسمت پایه این گوش بیرون آمده و اطراف حلزون گوش، قسمتی که صدا را حس می‌کند، پیچیده شده و می‌تواند به الکترودها متصل شود. مایکل مک آلپین محقق اصلی این پروژه و استادیار دپارتمان مهندسی مکانیک و هوافضا در دانشگاه پرینستون گفت: به‌طور کلی چالش‌های مکانیکی و حرارتی در رابطه با مواد الکترونیک رابط و مواد بیولوژیک وجود دارد. پیش از این محققان برخی استراتژی‌ها را برای ساخت قطعات الکترونیک به‌نحوی که این ترکیب کمتر بیگانه به‌نظر برسد، ارائه کرده بودند. درحال حاضر در ساخت گوش‌های بیونیک از یک صفحه دو بعدی قطعات الکترونیک و یک بافت سطحی استفاده می‌کنند.
مک آلپین اضافه کرد: این درحالی است که تحقیقات ما یک رویکرد جدید را ارائه کرد که آن ساخت و رشد مواد بیولوژیک و قطعات الکترونیک به‌صورت مشترک در قالب سه‌بعدی درهم پیچیده بود. اگرچه وی تأکید کرده است که کارهای بیشتر و آزمایش‌های وسیع‌تری برای استفاده از این فناوری روی یک بیمار وجود دارد اما این گوش به‌طور کلی می‌تواند شنوایی انسان را احیا کرده یا ارتقا دهد. وی اضافه کرده است که سیگنال های الکترونیک تولید شده توسط این گوش می‌تواند به پایانه‌های عصبی بیمار متصل شود. سیستم کنونی امواج رادیویی دریافت می‌کند اما این تیم تحقیقاتی درنظر دارد سایر مواد را چون حسگرهای حساس به فشار الکترونیک برای شکل‌گیری صداهای آکوستیک در گوش ترکیب کند.
تیم مک آلپین در سال‌های اخیر پیشرفت‌های بسیاری در رابطه با استفاده از حسگرهای کوچک پزشکی و آنتن کرده‌اند. سال گذشته یک تلاش تحقیقاتی توسط مک آلپین و ناوین ورما ، استادیار مهندسی الکترونیک و فیو امنت از دانشگاه توفتس یک فناوری تولید کردند که دارای یک حسگر بیولوژیکی و آنتن است که می‌توان آن را روی یک دندان قرار داد. این درحالی است که پروژه گوش مصنوعی نخستین تلاش این تیم برای تولید یک اندام کاملا کاربردی است که نه‌تنها یکی از توانایی‌های انسان را کپی کرده بلکه آن را با استفاده از قطعات الکترونیک بسط داده است. محققان این پروژه شرح فعالیت‌های خود را در مجله مقالات نانو ارائه داده‌اند.
