به گزارش خبرگزاری نووستی قرار است مقامات ارشد روسیه و ارمنستان طی ماه مه با امضای یادداشتی روند اجرایی این جوئینت‌ونچر را به جریان بیاندازند.
کرینکف که برای دیدار از ارمنستان که از جمهوری‌های پیشین اتحاد جماهیر شوروی در حوزه قفقاز است، به ایروان سفر کرده، می‌گوید این شرکت پس از راه‌اندازی تجهیزات فنی از اواخر امسال غنی‌سازی اورانیوم را آغاز خواهند کرد.
دلیل همگرایی مسکو و ایروان برای ایجاد تاسیسات مشترک غنی‌سازی اورانیوم، ذخایر گسترده ارمنستان عنوان شده که در حدود 30 هزار تن برآورد می‌شود. به موازات طرح غنی‌سازی مشترک اورانیوم قرار است روس‌ها در ساخت نیروگاه هستهای جدیدی برای ارمنستان نیز نقش فعالی ایفا کنند.
با امضای این توافقنامه بین مسکو و ایروان تعداد جوئینت‌ونچرهای روسیه با جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی سابق به دو افزایش خواهد یافت.
روس‌ها اکتبر سال گذشته قرار داد مشترکی را با قزاقستان به امضا رساندند که در چارچوب آن فرآوری و غنی‌سازی منابع غنی اورانیوم قزاقستان تنها در جوئینت‌ونچر روس‌ها و قزاق‌ها انجام خواهد.
قزاقستان حدود 15 درصد کل ذخایر اورانیوم دنیا را در تملک خود دارد. تلاش مسکو برای تبدیل روسیه به قطب تولید و عرضه پلوتونیوم در حالی طی ماه‌های اخیر قوت گرفته که روسیه تا آنجا که به انرژی هستهای مربوط می‌شود دچار پارادوکسی ذاتی است.
به رغم آن که روسیه یکی از دو ابرقدرت هستهای جهان است این کشور در بین کشورهای صنعتی کمترین اتکا را به انرژی هستهای دارد و تنها 6/17 درصد انرژی الکتریکی تولیدی در این کشور توسط راکتورهای هستهای تامین می‌شود.
با وجود آن که روس‌ها در سال 1954 اولین نیروگاه هستهای دنیا را راه‌اندازی کردند با گذشته سی سال این کشور تنها ده نیروگاه هستهای در اختیار داشت.
حرکت روس‌ها به سوی توسعه استفاده از انرژی صلح‌آمیز هستهای با انفجار نیروگاه هستهای چرنوبیل متوقف شد و با گذشت حدود دو دهه از این حادثه جامعه روسیه هنوز نتوانسته به ترس خود از تشعشعات مرگبار هستهای فایق آید.
دولت روسیه برای فایق آمدن بر این ترس تمامی فعالیت‌های خود برای احداث نیروگاه‌های اتمی جدید را به حال تعلیق درآورد.
این درحالی بود که فرانسوی‌ها با درس‌هایی که از چرنوبیل آموختند به حرکت خود در راستای دستیابی به فناوری‌های جدید در زمینه تولید انرژی هستهای ادامه دادند تا آنجا که این کشور اکنون بزرگترین تامین‌کننده راکتورهای هستهای و تاسیسات جانبی آن در جهان است و تقریبا 80 درصد انرژی الکتریکی مصرفی خود را از نیروگاه‌های هسته‌ای‌اش تامین می‌کند.
روس‌ها اکنون عزم خود را برای کاهش این فاصله جزم کرده‌اند که این تلاش با تحرکات جاری در عرصه بین‌المللی برای افزایش استفاده از انرژی هستهای هماهنگ است.
دولت روسیه در همین راستا طرحی را برای احداث نیروگاه‌های هستهای جدید تا سال 2020 میلادی آماده کرده است.
چارچوب کلی این طرح در برنامه فدرال توسعه توانمندی تولید انرژی هستهای که سال گذشته میلادی به تصویب رسید، ترسیم شده است. هدف اصلی این طرح افزایش سهم انرژی هستهای از مجموع انرژی مصرفی در این کشور است.
براساس این برنامه که اجرای آن از سال 2009 میلادی شروع می‌شود هر سال یک نیروگاه هستهای جدید احداث می‌شود و از سال 2012 تعداد نیروهای جدید احداثی در هر سال به دو خواهد رسید که این برنامه تا سال 2020 ادامه خواهد یافت.
در این چارچوب سالانه 3/2 تا 5/2 گیگاوات به ظرفیت تولید انرژی هستهای روسیه که در حال حاضر 23 گیگاوات است، افزوده می‌شود.
احداث نیروگاه‌های هستهای جدید و انعقاد قراردادهای همکاری مشترک برای غنی‌سازی اورانیوم بخشی از استراتژی جدید روسیه برای افزایش سهم انرژی هستهای از مجموع انرژی مصرفی این کشور و ارتقاء جایگاه روسیه در عرصه بین‌المللی به عنوان یکی از تامین‌کنندگان اصلی پلوتونیم است.
