به گزارش ایسنا، این جرقه خورشیدی سال نو در روز دوشنبه (11 دی) توسط رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا ثبت شد که به طور مداوم در اطراف این ستاره میزبان می‌چرخد.
به گفته مقامات ناسا، این جرقه خورشیدی با وجود اندازه عظیم آن، قدرتمندترین نمونه از توفان خورشیدی نبود.
ناسا این تصویر را چنین توصیف می‌کند: نیروهای مغناطیسی، جریان پلاسما را هدایت می‌کنند اما بدون قدرت کافی برای غلبه بر گرانش خورشید، بیشتر این پلاسما به سطح خورشید باز می‌گردد. طول این جرقه حدود 257 هزار کیلومتر بوده که با در نظر گرفتن قطر 12.7 هزار کیلومتری زمین، این انفجار حدود 20 برابر قطر سیاره ما بوده است.
برخی از مقامات ناسا این جرقه خورشیدی را که در یک دوره چهار ساعته رخ داده بود، یک باله خورشیدی خوانده‌اند.
رصدخانه دینامیک خورشیدی یکی از چندین فضاپیمایی است که به طور مستمر برای ثبت فعالیت‌های جرقه و توفان‌های خورشیدی، این ستاره را زیر نظر دارند.
خورشید در حال حاضر در فاز فعال دوره 11 ساله فعالیت خود قرار دارد و قرار است در اواخر سال 2013 به اوج خود برسد. این در حالیست که به گفته دانشمندان ناسا، اوج این دوره موسوم به دوره خورشیدی 24، ممکن است آرام‌ترین نوع آن در 100 سال اخیر باشد.
به گفته محققان، تعداد لکه‌های خورشیدی حتی در زمان ورود این ستاره به نقطه اوج فعالیت خود، باز هم بسیار کم است. همچنین امواج رادیویی که نشانگر فعالیت خورشیدی بالا هستند نیز کاملا آرام شده‌اند.
این جرقه‌ها و توفان‌های خورشیدی همچنین می‌توانند در زمان مواجهه با زمین، تاثیرات چشمگیری بر روی آن بگذارند.
قدرتمندترین جرقه‌های خورشیدی می‌توانند در ارتباطات ماهواره‌ای تداخل ایجاد کرده، سلامت فضانوردان حاضر در مدار را تهدید کرده و به زیرساخت‌های سیستم برق در سطح زمین آسیب بزنند.
توفان‌های خورشیدی کوچک‌تر نیز می‌توانند موجب توفان‌های جالب ژئومغناطیسی در بالای زمین شوند که منجر به نمایش زیبای شفق خورشیدی در نزدیکی مناطق قطبی خواهد شد.
