دبیرخانه ترویج فرهنگ ایثار و شهادت اعلام کرده است، در کنار داوری اصلی این جایزه، فیلم‌های راه‌یافته به مرحله نهایی را مورد بررسی قرار داده و 30 سکه به برگزیدگان مورد نظر خود اهدا خواهد کرد.
پیش از این، دفتر زنان و خانواده صداوسیما و فرهنگستان هنر نیز برای اهدای جایزه و لوح، اعلام آمادگی کرده بودند و به این ترتیب می‌توان گفت که جایزه شهید آوینی به عنوان جایزه‌ای در حوزه سینمای مستند، یک اتفاق در سینمای ایران محسوب می‌شود، هر چند که برای قضاوت نهایی درباره بزرگی ارقام جایزه باید تا اول اردیبهشت منتظر ماند.
به گفته دبیر 32 ساله جایزه، هنوز معلوم نیست چند نفر به عنوان برگزیده نهایی بر سکوی تالار وحدت خواهند رفت و سهم هر یک چند سکه خواهد بود.
پژمان لشکری‌پور تعداد کل آثار رسیده به دبیرخانه را 530 فیلم اعلام کرده است که 59 اثر به بخش نهایی راه یافته‌اند. اما جالب آن که هیچ یک از 59 اثر یادشده در طول برگزاری یا هنگام مراسم پخش نخواهد شد.
لشکری‌پور در این‌باره می‌گوید: «شیوه برگزاری جایزه شهید آوینی، مشابه اسکار یا کتاب سال خودمان است و فیلم‌ها بعداً به نمایش درمی‌آیند.».
آن‌طور که لشکری‌پور می‌گوید، فرهنگستان هنر، سیمای جمهوری اسلامی ایران و مؤسسه رسانه‌های تصویری، نمایش فیلم‌های حاضر در جایزه شهید آوینی را تقبل یا تعهد کرده‌اند....
«علاوه بر این‌ها، سالن سینمای خودمان هم پس از جشنواره، فیلم‌ها را به نمایش می‌گذارد.»
منظور از سالن سینمای خودمان، سالن تازه‌تأسیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی معاونت امور سینمایی و سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که برگزار‌کننده جایزه یاد شده است. جایزه‌ای که نخستین خبر مربوط به برگزاری‌اش، درست یک سال پیش منتشر شد و همان‌طور که مسئولان مرکز وعده دادند، از امسال، این جایزه هر سال برگزار خواهد شد. تنها با اندکی تاخیر در وعده.
مطابق قرار قبلی که یک سال پیش مطرح شد، مراسم اهدای جوایز فردا بود اما همان طور که مهلت ارسال آثار، ابتدا هشت بهمن ماه 85 بود و بعد به 24 بهمن افزایش یافت، مراسم نیز تا اول اردیبهشت، عقب افتاد و مسئولان برگزاری جایزه، برای فردا، به برگزاری یک نشست مطبوعاتی اکتفا کردند.
البته این تاخیر که احتمالاً بخشی از آن به وظایف بازبینی بازبینان مربوط می‌شود و بخشی از آن به کار داوری داوران، قابل پیش‌بینی بود، چرا که اسامی داوران جایزه آوینی همین دو روز پیش، یعنی تنها سه روز پیش از سالگرد شهادت او اعلام شد: مجید مجیدی، کیومرث پوراحمد، مرتضی سرهنگی، عزیزالله حمیدنژاد، مرتضی رزاق کریمی، مهدی همایونفر و اکبر نبوی.
هیأت انتخاب اولیه آثار نیز عبارت بودند از: پوران درخشنده، فرهاد ورهرام، محمدرضا مقدسیان، فرید فرخنده کیش، محمدرضا عرب، رضا درستکار و مجید اسماعیلی. اما روی دیگر سکه جایزه بزرگ شهید آوینی، بحث‌های محتوایی این جایزه است.
آن طور که لشکری‌پور و محمد آفریده، مدیر مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی گفته‌اند، در گزینش آثار، الزاماً فیلم‌های مربوط به انقلاب و دفاع مقدس مد نظر نبوده، بلکه سینمای متعهد ملهم از ارزش‌های ایرانی و اسلامی، مورد نظر بوده است.
با این تعریف، هدف از جایزه شهید آوینی، گسترش نگاه و تفکر او بوده است که به اعتقاد مسعود فراستی منتقد به هیچ روی در سینمای امروز ایران دیده نمی‌شود.
فراستی در گفت‌وگو با فارس می‌گوید: «سینمای مستند با نامگذاری آوینی چیزی را از پیش نمی‌برد. این که با نام آوینی جایزه بدهیم، چیزی را حل نمی‌کند. باید کار کرد، آموزش داد، بحث کرد و تفکر او را در سینما گسترش داد.»،کاری که می‌تواند در دوره‌های بعد جایزه شهید آوینی، مورد توجه مسئولان برگزاری نیز قرار گیرد.
