اگر این جشنواره دینی در شهر دیگری برگزار می‌شد شاید این میزان شکوه، قدرت، عمق و خاصیت را شاهد نبودیم. در شرایطی که فیلمسازان فیلم کوتاه خاستگاه و پایگاه فعالیت ندارند، به‌شدت به‌دنبال جشنواره‌های فیلم کوتاه هستند.
من در جشنواره‌های متعددی که داوری کرده‌ام شاهد بوده‌ام که فیلمسازان فیلم کوتاه به‌شدت به‌دنبال یک کانال ورود و یک بستر حمایتی و راهگشا هستند. بستری که در راستای آموزش و هدایت آنها بکوشد و انگیزه‌ای برای فعالیت‌های بعدی باشد. برگزاری جشنواره فیلم کوتاه دینی رویش می‌تواند بستری برای پرورش این استعدادها باشد. می‌تواند برای استعدادهای خلاق، جوان و کوشا راهگشا باشد. شاید بیشترین چیزی که بچه‌های فیلم کوتاه به آن احتیاج دارند ساماندهی، استعدادیابی و هدایت است.
معنی این حمایت این نیست که فیلمسازان فیلم کوتاه را به سمت فیلم بلند ساختن هدایت کند. فیلم کوتاه یک حرفه جدی است که برگزاری این جشنواره‌ها می‌تواند افق‌های روشنی را برای گسترش این حرفه فراهم کند. در شرایطی که استعدادهای فیلم کوتاه در خطر هرز رفتن هستند، جشنواره فیلم کوتاه دینی رویش با راهکارهای تشویقی که می‌شناسد فیلمسازان فیلم کوتاه را تشویق می‌کند که آثار بهتری تولید کنند.
