علی‌اصغر محمدی: اواخر سال 88بود که غلامرضا حیدری کردزنگنه، رئیس وقت سازمان خصوصی‌سازی‌ بحث خصوصی‌سازی آموزش و پرورش را مطرح کرد و اینکه اداره مدارس به‌صورت مدیریت پیمانی خواهد بود.

او برای اثبات کارایی مدارس غیردولتی(انتفاعی) به تعداد مدال‌های کسب شده توسط دانش‌آموزان مدارس غیردولتی(انتفاعی) در المپیاد‌ها استناد کرد و گفت: با وجود آموزش7.8درصدی دانش‌آموزان در مدارس غیردولتی، این مدارس موفق به کسب 59مدال شده‌اند. پس از اظهارات رئیس سازمان خصوصی‌سازی، رسانه‌ها واکنش نشان دادند و نسبت به این سخنان موضعگیری کردند. وزیر آموزش و پرورش هم اعلام کرد که «مباحثی که درباره خصوصی‌سازی مدارس به‌تازگی مطرح شده هیچ پایه و اساسی ندارد و من آن را کذب محض می‌دانم و هیچ ربطی به دولت ندارد.»

پس از درج گزارشی در همشهری، روابط عمومی سازمان خصوصی‌سازی در توضیحاتی بر قانونی بودن واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی به‌اشکال مختلف و تحت شرایط گوناگون، تأکید و اعلام کرد که خصوصی‌سازی‌ مدارس دولتی فرایند قانونی تطبیق با قانون اساسی کشور را طی کرده‌ و مخالفت با این امر به‌معنای نپذیرفتن مسیر و نتایج فرایند‌های قانونی جاری در کشور است.

این ماجرا در حالی رخ می‌داد که هنگام تصویب قانون اجرای سیاست‌های اصل 44در مجلس، نمایندگان مجلس بخش آموزش و سلامت را از این قانون مستثنی کرده بودند. وزیر آموزش و پرورش نیز به همشهری اعلام کرد که وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از سیاست‌های کلی اصل 44مستثنی هستند و هیچ قانون مصوبی درباره خصوصی‌سازی مدارس در آموزش و پرورش نداریم و فقط بحث اداره مدارس به‌صورت موقت توسط معلمان در قانون مدیریت خدمات کشوری وجود دارد که هنوز هم اجرایی نشده‌است. اکنون پس از گذشت حدود 2.5سال از آن ماجرا وزیر آموزش و پرورش مجددا اعلام کرده که با خصوصی‌سازی آموزش و پرورش مخالف است، ولی این‌بار گفته او در واکنش به رئیس سازمان خصوصی‌سازی نیست بلکه در واکنش به اظهارات یک نخبه در حضور مقام معظم رهبری است. حمیدرضا حاجی‌بابایی اظهار کرده که همه‌‌چیز در آموزش و پرورش در حال تغییر است، اگرچه برخی افراد غیرمتخصص نظراتی می‌دهند که بعضا از سر دلسوزی است اما هیچ ربطی به آموزش و پرورش ندارد و این حاکی از عدم‌شناخت این افراد نسبت به آموزش و پرورش است.

او گفته که مدرسه باید فضایی باشد که دانش‌آموزان در آن احساس شادمانی کنند و از آن لذت ببرند و این ایده در کتاب «مدرسه‌ای که من دوست دارم» به‌زودی منتشر می‌شود. وزیر آموزش و پرورش با اشاره به افزایش تعداد مدارس تیزهوشان در دو سال گذشته از 279‌ به 450مدرسه گفت: تعداد دانش‌آموزان این مدارس از 60هزار دانش‌آموز به بیش از 120هزار نفر رسیده است. وی یادآور شد: امسال 39نفر به رتبه اول کشوری دست یافته‌اند که 31نفر آنها در مدارس دولتی تحصیل کرده بودند.

پولی شدن یا خصوصی‌سازی

ما نیز همچون وزیر آموزش و پرورش بر این باور هستیم که نباید آموزش و پرورش که یک امر حاکمیتی است مانند بنگاه‌های تجاری به‌صورت رقابتی اداره شود. جنس کار در آموزش و پرورش با بنگاه‌های اقتصادی کاملا متفاوت است و یکی از دلایل استثنا شدن خصوصی‌سازی آموزش و پرورش و بهداشت و درمان، تأثیر شگرف آنها در جامعه است.

‌ امافاصله حرف تا عمل زیاد است. تبدیل مدارس عادی دولتی به مدارسی که در آنها شهریه دریافت می‌شود، درحالی‌که براساس اصل 30 قانون اساسی دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه شهروندان تا پایان دوره متوسطه فراهم کند و ‌تبدیل مدارس عادی دولتی به مدارس خاص اعم از استعدادهای درخشان، نمونه دولتی، هیأت امنایی و شاهد به بهانه اعتبار‌بخشی به مدارس دولتی، آیا نوع خفیفی از خصوصی‌سازی نیست؟

این روند در حالی است که تنها یک ششم ظرفیت مدارس شاهد شامل دانش‌آموزان طرح شاهد است، همچنین در همه مدارس‌ ‌استعدادهای درخشان، نمونه دولتی، هیأت امنایی و شاهد‌ شهریه می‌گیرند و افزون بر آن همه دانش‌آموزان امکان ورود و تحصیل در آنها را ندارند.

 تعداد مدارس استعدادهای درخشان، نمونه دولتی، شاهد و هیأت امنایی طی یک سال اخیر چند برابر افزایش یافته، آیا این افزایش جز با تبدیل مدارس عادی دولتی به مدارس خاص بوده است؟

آیا همچنان اصراری وجود دارد که مدارس عادی دولتی‌ برای اعتبار بخشی به مدارس خاص تبدیل شود که هم شهریه می‌گیرند و هم آزمون ورودی دارند؟ اگر پاسخ مثبت است، دانش‌آموزانی که در آزمون ورودی این مدارس قبول نمی‌شوند و به لحاظ مالی هم کم توان هستند باید کجا درس بخوانند؟

در توجیه موفقیت اینگونه مدارس ‌ به آمار قبولی کنکور استناد می‌شود در حالی که گفته نمی‌شود چند نفر از دانش‌آموزان مدارس عادی دولتی جزو رتبه‌های برتر کنکور هستند؟ این استناد شبیه سخنان رئیس سازمان خصوصی‌سازی‌ کشور در سال 88است که برای توجیه واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی، به آمار مدال‌های دانش‌آموزان مدارس غیردولتی در المپیادها استناد کرد.
در روند کنونی تنها این اقشار آسیب‌پذیر و مستضعف هستند که بازهم از آموزش و پرورش رایگان و با کیفیت محروم می‌مانند و این خلاف نص صریح بیانات امام راحل در حمایت از محرومان و مستضعفان به‌عنوان صاحبان اصلی انقلاب است.‌

با توجه به هزینه بالای آموزش و پرورش معمولا دولت‌ها تمایل دارند که آموزش و پرورش را تا حد ممکن به بخش خصوصی واگذار کنند. خصوصی‌سازی‌ مدارس در سال 88با مخالفت‌های فراوانی روبه‌رو و در نهایت با تصویب نمایندگان مجلس متوقف شد، اما به‌نظر می‌رسد شما خصوصی‌سازی آموزش و پرورش را با چراغ خاموش و به‌طور خزنده‌ای آغاز کرده‌اید و با تبدیل مدارس عادی دولتی به مدارس شهریه بگیر سعی در تحمیل هزینه تحصیل به ‌خانواده‌ دانش‌آموزان دارید. ‌

ابراز مخالفت وزیر با خصوصی‌سازی‌ آموزش و پرورش با آنچه اکنون ‌ انجام می‌‌شود و هر روز به بهانه اعتباربخشی به مدارس عادی دولتی، این مدارس‌ به مدارس شهریه‌ای تبدیل می‌شود در تناقض است. سرانه مدارس در ستاد هزینه شده و هزینه گردش مدارس از جیب مردم تأمین می‌شود. براساس قانون، ما در کشور دو نوع مدرسه داریم، دولتی و غیردولتی. اخذ شهریه در مدارس دولتی که از دیدگاه شما شامل استعدادهای درخشان، نمونه دولتی، هیأت امنایی و شاهد است، غیر‌قانونی است.

یکی از پیامدهای ادامه روند تبدیل مدارس عادی دولتی به مدارس خاص، افزایش آمار افراد لازم‌التعلیم بازمانده از تحصیل است. باید توضیح داده شود که مدارس عادی دولتی چه جایگاهی در نظام تعلیم و تربیت کشور دارند و خصوصی‌سازی در آموزش و پرورش چیست که‌ با آن مخالفت می‌شود.

کد خبر 187706
منبع: همشهری آنلاین

دیدگاه خوانندگان امروز

پر بیننده‌ترین خبر امروز