با این‌همه این نوار‌های سیاه‌و سفید تا سال 1974، زمانی که تکنولوژی لیزر برای خواندن آنها در آمریکا مورد استفاده قرار گرفت، کاربردی نداشتند. به گفته سازمان تنظیمات GS1 در بریتانیا، کد‌های QR، کد‌هایی که از نقاطی ریز ساخته شده‌اند و از ظرفیت گنجاندن اطلاعات بیشتری برخوردارند، هرگز نتوانستند بارکد‌های معمولی را با تهدید مواجه سازند.
به گفته این سازمان کاربرد این دو نوع کد کاملا متفاوت بود، بارکد‌ها برای محصولات فروشگاه‌ها و به منظور اطمینان از اینکه قیمت درست به مشتری اعلام شده مورد استفاده قرار می‌گرفتند، اما هدف اصلی QR ها وارد کردن فردی که این کد‌ها را اسکن می‌کند به محیطی چند رسانه‌ای است.
اولین محصولاتی که به همراه بارکد بسته بندی شدند، محصولات آدامس شرکتی بودند که در سال 1974 در یک سوپرمارکت در اوهایو به فروش رسیدند. اما این نوار‌های سیاه‌و‌سفید با استقبال جهانی مواجه نشدند و برخی از کارخانه ها به خاطر حفظ زیبایی محصولاتشان با چسباندن بارکد بروری بسته‌بندی آنها مخالفت می‌کردند.
تاریخچه بارکد
در سال 1948 برنارد سیلور دانش‌جوی دانشگاه درکسل در فیلادلفیا دریافت رئیس یکی از فروشگاه‌های مواد غذایی از یکی از مدیران خود خواسته تا سیستمی برای خواندن خودکار اطلاعات کالاها در پای صندوق ابداع کند و از آن زمان به بعد،وی به همراه دوستش نورمان جوزف وودلند سیستم‌های مختلفی را ابداع کردند. در اولین سیستم فعالی که توسط این دو ابداع شد از جوهر فرابنفش استفاده شده بود اما این جوهر به سادگی کم‌رنگ می‌شد و بسیار گران‌قیمت بود.
پس از آن وودلند به تنهایی به این کار ادامه داد و اولین بارکد‌ها را با الهام از حروف مورس و بر روی شن‌های ماسه خلق کرد. برای خواندن این خطوط کوتاه و بلند که با الهام از مورس ساخته شده‌بودند، باید سیستمی متناسب ساخته می‌شد که در آن از لامپ 500 واتی استفاده شده بود. این لامپ از میان کاغذی بر روی یک تکثیرکننده نوری یا همان پروژکتور می‌تابید و کد‌های ترسیم شده را می‌خواند. سیلور و وودلند در سال 1949 درخواست حق امتیاز این ابداع را پر کردند و در هفتم اکتبر 1952 موفق شدند این ابداع را به نام خود به ثبت برسانند.
