به گزارش ایسنا، دکتر "عباس قنبری" به تشریح جشن‌های ایران باستان پرداخت و افزود: مردم بافرهنگ ایران زمین بر اساس معیارهای انسانی برنامه‌های خود را تنظیم و اجرا می‌کردند.
وی ادامه داد: آداب و رسوم، سنتها و باورهای ایرانیان بر اساس اعتقاداتی بوده که در خصوص دنیا، جهان هستی و زندگی روزمره داشته‌اند.
دکتر قنبری، عنصر زن را یکی از مهمترین عناصر مورد توجه ایرانیان باستان دانست و تصریح کرد: زن در مفهوم مادر، همسر، دختر یا نامزد که در آینده قرار است زن فردی شود، در ایران مورد توجه بوده است.
وی اظهار داشت: در گذشته پیوستگی بین انسانها و به‌ویژه مرد و اعضای خانواده‌اش موجب بزرگداشت و برپایی جشن "سپندگان" شد. در این سنت که هنوز بین مردم ایران زمین مرسوم است، برای همسر، مادر، دختر و نامزد هدیه‌ای در قالب پارچه، لباس، خوراکی، طلا و نقره تهیه می‌شد که امروزه این هدیه به صورت نقدی برای ایجاد عاطفه اعطا می‌شود.
رئیس بنیاد ایرانشناسی چهارمحال و بختیاری، جشن سپندگان را جشن کرامت همسر، مادر، دختر و نامزد دانست و تصریح کرد: این کرامت آن چیزی نیست که متاسفانه امروز در فرهنگ غرب رواج دارد و عده‌ای غربزده و به اصطلاح روشنفکر که ادای غربزدهها را درمی‌آورند، در کشور به آن بها می‌دهند.
وی با بیان اینکه جشن "ولنتاین" یک جشن فرهنگی و خردمندانه نیست، اظهار داشت: در جشن ولنتاین ارزش زن از نظر پیوند خونی مانند مادر و فرزند یا پیوند عاطفی مثل زن و نامزد، مد نظر نیست بلکه به دوستی‌ای که حتی ممکن است نامشروع باشد یعنی پیوند بین دو جنس مخالف، گفته می‌شود.
به گفته وی، غربیها رویه جشن ولنتاین را از ایرانیان باستان گرفته‌اند و آن را به گونه‌ای که در حال حاضر با عنوان دوست دختر برگزار می‌شود ترویج می‌کنند در حالی که در فرهنگ اصیل ایرانیان این پیوند با عناوین همسر، مادر، دختر و نامزد مد نظر بوده است.
دکتر قنبری با اشاره به اهمیت حفظ امنیت روانی زنان و تاثیر آن بر جامعه، خاطرنشان کرد: وقتی در بین اعضای خانواده این پیوند در قالب هدیه دادن باشد امنیت روحی و روانی همسر و مادر بیشتر می‌شود و در آنها امید به زندگی بیشتر می‌شود و تلاش و کوشش در کنار اعضای خانواده در آنها زنده و بیشتر می‌شود.
رئیس بنیاد ایرانشناسی چهارمحال و بختیاری ادامه داد: وقتی دختران نیز ببینند که در بین خانواده جایگاهی دارند از دختر بودن خود شادمان می‌شوند در حالی که متاسفانه تصور می‌شود ایرانیان دخترگریز هستند اما این‌طور نیست.
وی با اشاره به زندگی شبانی رایج در گذشته، اظهار داشت: غالب بودن زندگی عشایری در گذشته به نحوی موجب می‌شد توجه بیشتری به فرزند پسر شود زیرا در عین حال که می‌توانست نسل خانواده را ادامه دهد، در عرصه فعالیتهای اقتصادی و کشاورزی نیز کمک موثری بود اما این توجه، به مفهوم نفی وجود دختر و انکار توانمندی و عظمت زنان و دختران نبوده و نیست.
