این امر یک دلیل مشخص دارد: نرخ رشد پایین بخش‌های مختلف صنعتی، کشاورزی و حتی خدماتی در شرایط امروز ایران. شرایط اقتصاد ایران از منظر بین‌المللی نیز طبعاً نقشی عمده در گرایش مردم به سمت دارایی‌های کوتاه‌مدت ایفا می‌کند. بین دارایی‌های نقدشو ترکیبی از سپرده‌های بانکی، اوراق کوتاه‌مدت (مثل گواهی سپرده بانک‌ها)، ارز، طلا و کالاهای مشابه وجود دارد. از آنجا که به دلایل متعدد نرخ تورم نیز بالا رفته، تلاش سرمایه‌گذاران برای حفظ قدرت خرید خود باعث شده است بین دارایی‌های کوتاه‌مدت، به‌دنبال بازده بالاتر باشند.
گرایش‌های جدی به خرید ارز که ناشی از تمایلات بالاست کاملا در بازار هویدا شده است. متأسفانه ارز دوباره به‌وسیله پس‌انداز تبدیل شده و دارایی کاملاً نقدشویی هم هست. تجربه 30ساله مقابله با تحریم‌ها و افزایش عملا بی‌وقفه قیمت ارز طی این مدت، اکنون عده بیشتری از افراد جامعه را متقاعد کرده است که ارز در آینده‌ای نزدیک باز هم گران‌تر خواهد شد بنابراین، پس‌انداز ارز کاملا رواج دارد. در چنین شرایطی سرمایه‌گذاران به سرنوشت یورو علاقه‌مند هستند.
شرایط جاری ایران و تحریم‌های اعمال‌شده بر کشور به مدیران جمهوری اسلامی ایران اجازه نداده است که بتوانند با رعایت ظرافت‌ها و به‌کارگیری ابزارها و امکانات مالی بین‌المللی، ترکیب صندوق ارزی خود را بهینه کنند، برای تغییر ترکیب ذخایر خود فرصت داشته باشند و کارایی نظام پولی و ارزی کشور را بالا ببرند.
شرایط جاری ایران طوری نیست که نگران نرخ برابری دلار در مقابل یورو باشیم؛ همین که بتوانیم در شرایط دشوار جاری، نیازهای حواله و اسکناس کشور را تأمین کنیم، کاری سترگ کرده‌ایم، فارغ از اینکه این ارز، دلار، یورو یا درهم امارات باشد. از این رو، به سرنوشت یورو علاقه‌مندیم، چرا که یورو در شرایط فعلی، نقشی عمده در معاملات ایران ایفا می‌کند و درقبال فروش نفت از هر مجرایی، دریافت یورو به نفع ایران است. علت هم آن است که راه تسویه دلار در مبادلات جهانی روی جمهوری اسلامی ایران به‌کلی مسدود شده است. متأسفانه این علاقه‌مندی و ضرورت به آنجا نمی‌انجامد که بگوییم چه ترکیبی از ارزها را باید در سبد بانک مرکزی داشته باشیم. اکنون کشور در شرایطی است که حتی از ذخیره طلای خود به‌عنوان ارز جایگزین استفاده می‌کند تا نیازهای ارزی کشور را پاسخگو باشد.
اگر علاقه ما به سرنوشت یورو از این‌روست که نگران تداوم این ارز اروپایی هستیم، فارغ از این امر که حذف یورو از مبادلات جهانی بسیار نامحتمل است، باید بدانیم که حتی با حذف آن، بلایی بر سر ذخیره یورویی کشور نازل نمی‌شود. حتی اگر به مارک و فرانک هم برگردیم که احتمال آن بعید به‌نظر می‌رسد، باز هم یورو قابل‌تبدیل به آن ارزهای قدیمی است و کماکان وسیله پس‌انداز، مبادله و حامل ارزش خواهد بود.
