به گزارش ایسنا، این فرایند شبیه به ساخت و تجهیز یک خودرو با بهترین امکانات برای انتقال یک مسافر (داروی شیمی‌درمانی) به مقصد (سلول‌های سرطانی) است. دکتر امید فرخزاد، استاد دانشکده پزشکی هاروارد و تیم وی در ساخت این سیستم از استراتژی‌ای استفاده کرده‌اند که به آنها اجازه انتخاب لیگاندهایی با قابلیت هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی پروستات را می‌دهد. محققان سپس نانوذرات حاوی داروی شیمی‌درمانی را (در اینجا از داکتاکسل استفاده شده بود) به این لیگاندهای دستچین اضافه کردند.
برای درک استراتژی انتخاب فرخزاد باید بدانیم که لیگاندها عموما به سلول‌ها می‌چسبند و این استراتژی به فرخزاد و تیمش اجازه داد تا لیگاندهای خاص را که از این قابلیت برای اتصال به سلول‌های سرطانی برخوردار بوده و همچنین قادر به شناسایی انواع سلول سالم یا سرطانی هستند، انتخاب کرده و آنها را به خورد این سلول‌ها بدهند.
به گفته این دانشمند ایرانی، اکثر لیگاندها توسط سلول‌ها بلعیده می‌شوند اما همیشه اثر مفیدی حاصل نمی‌شود اما با این شیوه، تاثیر دلخواه به‌دست آمده است.این قابلیت بلعیده شدن برای از بین بردن سلول‌های سرطانی بسیار حیاتی بوده چراکه به انتقال این داروهای کشنده به درون آنها بدون آسیب‌دیدن سایر بافت‌های سالم کمک می‌کند. از دیگر فواید این شیوه، کاربرد آن برای چندین نمونه سرطان در سطح سلولی است.این پژوهش در مجله ACS Nan منتشر شده است.
