دکتر باقریان، ارزیاب کودکان اوتیسم با اعلام این مطلب به ایسنا می‌گوید: اوتسیم یک بیماری بسیار هزینه‌بر است. مدت برنامه توانبخشی این کودکان 3 جلسه 3 ساعته در هر هفته است. این بیماری، نوعی اختلال مزمن است و مبتلایان به آن سال‌های متمادی نیاز به توانبخشی دارند. اوتیسم تحت پوشش بیمه نیست، برای خانواده هزینه‌های زیادی دربردارد و بهزیستی تنها سازمانی است که کمک‌هایی هرچند اندک در این زمینه انجام می‌دهد. البته گاهی افرادی که خود کودک اوتیستیک دارند و از توان مالی بالایی برخوردارند کودک دیگری را هم تحت پوشش قرار می‌دهند و گاهی هم مرکز، خود کمک‌هایی را در این زمینه انجام می‌دهد.
در حال حاضر 1500کودک مبتلا به اوتیسم در کشور شناسایی شده و در این میان 415 کودک تحت پوشش خدمات بهزیستی هستند و از 17 مرکز موجود در 15استان کشور خدمات دریافت می‌کنند.
دکتر باقریان، ارزیاب کودکان اوتیسم می‌گوید: اوتیسم یک اختلال فراگیر رشدی ـ تحولی است که خود را در دوران رشد نشان می‌دهد و کودکان طیف اختلالات اوتیسم در 3 حوزه مشکلاتی دارند؛ یکی، حوزه تعاملات اجتماعی است و دیگر، حوزه ارتباط با دیگران و نداشتن ابزارهای لازم برای تعاملات از جمله تماس چشمی؛ سومین حوزه هم حوزه شناخت و تجسم است که به صورت رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، تمایل به یکنواختی و مقاومت در برابر تغییر، خود را نشان می‌دهد.
به گفته وی مشکلات کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار گسترده است و به همین دلیل نیاز به مداخلات گسترده‌ای هم دارد.این ارزیاب کودکان مبتلا به اوتیسم، سن تشخیص قطعی اوتیسم را سه‌سالگی دانسته و عنوان می‌کند: کودکان مبتلا به اوتیسم تماس چشمی ضعیفی دارند، دوست ندارند بغل گرفته شوند و در هنگام بغل‌گرفته‌شدن واکنش بغل‌کردن طرف مقابل را نداشته و تلاش هم نمی‌کنند که وی را بغل کنند. آنها اشاره‌ها را دنبال نمی‌کنند و خود هم، به چیزی اشاره نمی‌کنند و تاخیر در حرف‌زدن یا حرف‌نزدن هم، بارزترین نشانه‌ای است که باعث می‌شود خانواده‌ها برای تشخیص بیماری کودکشان مراجعه کنند.
وی می‌افزاید: بهترین شیوه برای درمان این کودکان تغییر رفتار کاربردی است و به این صورت انجام می‌شود که ابتدا ارزیابی اولیه‌ای از کودکان انجام می‌شود؛ سپس این کودکان مهارت‌هایی را به صورت سلسله‌مراتبی در یک دوره یک‌ماه‌و‌نیمه یاد می‌گیرند و سپس مورد ارزیابی مجدد واقع می‌شوند. این شیوه یک شیوه رفتاری مبتنی بر ارتباط مؤثر با کودک و مشوق‌هاست.
باقریان در ادامه می‌گوید: پس از اتمام مهارت‌آموزی فردی به شیوه توانبخشی درصورتی که سرعت پیشرفت کودکان کافی باشد وارد مهارت‌آموزی گروهی و سپس مدرسه عادی می‌شوند در غیر این صورت وارد مدرسه کودکان اوتیسم می‌شوند اما به صورت کلی برای کودکان با نیازهای ویژه توصیه نمی‌شود از محیط عادی خارج شوند، زیرا در مدرسه اوتیسم از هم‌سن‌وسال‌های اوتیستیک خود مهارت‌های زندگی را یاد نمی‌گیرند و درصورت ورود کودکان به مدرسه عادی در سال‌های اولیه مدرسه با حضور یک معلم سایه، آنان کاملا به شرایط نرمال زندگی بازمی‌گردند.
این ارزیاب کودکان اوتیسم همچنین با بیان اینکه «چون این کودکان با محیط تعامل ندارند به‌نظر می‌رسد از محیط یاد نمی‌گیرند»، عنوان می‌کند: اگر کودکان طیف اختلال اوتیسم در زمان شکل‌گیری مغزشان در سنین پایین آموزش لازم را فرا بگیرند روی توانمندی ذهنی‌شان تأثیر مثبت دارد؛ زیرا به‌طور قطع این کودکان، عقب‌ماندگی ذهنی مادرزادی ندارند، اما چون با محیط تعامل برقرار نمی‌کنند به عقب‌ماندگی دچار می‌شوند.
وی می‌افزاید: افراد مبتلا به اوتیسم در طیف گسترده‌ای شامل اوتیسم، آسپرگر، رت و سندروم اختلال فروپاشنده کودکی قرارمی‌گیرند و در این حوزه بچه‌های مبتلا به اوتیسم‌های «فانکشن» یعنی اوتیسم با عملکرد بالا هم حضور دارند. این کودکان میزان هوش بالا و علائم کمتری دارند و بهترین آموزش‌ها را دریافت می‌کنند و در سنین بالاتر نیاز به کمک ندارند اما عدم تمایل به برقراری ارتباط را تا بزرگسالی با خود حفظ می‌کنند.
