«لیلی با من است»، «آژانس شیشه‌ای»، «روبان قرمز»، «موج مرده»، «به نام پدر»، «پاداش سکوت» و «سیزده 59» ازجمله آثار شاخص سینمای جنگ هستند که پرستویی در آنها به نقش‌آفرینی پرداخته است.
بازیگر نقش‌هایی چون حاج کاظم «آژانس شیشه‌ای»، سردار راشد «موج مرده» مدتی است که به انتقاد از شرایط حاکم بر سینمای دفاع مقدس می‌پردازد. پرستویی حالا چهره معترض سینمای جنگ است که در هر فرصتی به حمایت‌نشدن از اصیل‌ترین ژانر سینمای پس از انقلاب انتقاد می‌کند. در روزهایی که اغلب فیلمسازان شاخص سینمای جنگ ترجیح می‌دهند سکوت پیشه کنند، این حاج کاظم است که به شکلی خستگی‌ناپذیر برلزوم توجه به سینمای آرمانی جنگ تأکید می‌کند.
او با اشاره به آخرین فیلمش، «سیزده 59» با تعبیر جالبی از سینمای جنگ یاد می‌کند و آن‌را گردان تبعیدی‌ها می‌نامد.
فیلم‌هایی با مضمون دفاع مقدس
ته خط هستند و مسئولانی که خودشان از همین تبار هستند، آن‌طوری که باید، نمی‌توانند از این فیلم‌ها حمایت کنند.
این بازیگر سینما در گفت‌وگو با ایسنا با طرح این پرسش که در جشنواره فیلم فجر گذشته چند فیلم دفاع مقدس داشتیم؟ ادامه داد: چقدر دلمان برای این آدم‌ها می‌تپد؟ آدمی که 25سال است روی برانکارد خوابیده و کسی هم سراغش نمی‌آید. یا همین «سیزده59» که گردان تبعیدی‌هاست، واقعا کسی به اینها توجه نمی‌کند. اینها هم زندگیشان را می‌کنند، طلبی هم ندارند و یقه کسی را هم نمی‌گیرند.
وی که نقش یک سردار را در سیزده59 ایفا کرده است، یادآور شد: آنقدر با این آدم‌ها در ارتباط بوده‌ام که شاید همان انگیزه، باعث شد که فیلم سیزده59 را کار کنم و به این نتیجه برسم که این آدم‌هایی که ما می‌گوییم، شعار نیست و وجود دارند؛ تک‌تک آنها را می‌شود دید.
پرستویی گفت: من از نزدیک باآنها آشنا هستم و می‌بینمشان و درواقع به طرف این آدم‌ها رفتن به طرف خودمان رفتن و برای خودمان راه‌بازکردن است.
بازیگر «آژانس شیشه‌ای» خاطرنشان کرد: بارها به من نقد کردند که فکر نمی‌کنید توی این نقش‌ها زیاد کار می‌کنید؟ این را کسانی گفتند که اهل قلم‌اند و فرهنگی هم هستند. آنها شاید از نظر اینکه یک بازیگر را تعقیب می‌کنند درواقع این نظر را می‌دهند. ولی من می‌خواهم بگویم، اینگونه نیست. در واقع نگاهم به جهان هنر یک جور دیگر است. نه اینکه من خودم ابداع کرده‌ام. چیزهایی که به من یاد دادند را غیراز این نمی‌توانم متصور باشم. می‌دانم که این پروسه 30ساله‌ای که از انقلاب و بعد از تبعات انقلاب و جنگ می‌گذرد، همه این چیزهایی که بالاخره در جامعه اتفاق می‌افتد و نگاه‌ها را عوض می‌کند.
وی با اشاره به فیلم «کتاب قانون» گفت: در این فیلم هم ما این مشکل را داشتیم و نمی‌دانم چرا با عینک بدبینی نگاه می‌کنند و چرا فکر می‌کنند ما به دور از این مملکت زندگی می‌کنیم. من اگر نقدی می‌کنم در واقع نقد به جامعه خودم می‌کنم؛ جامعه‌ای که دارم در آن زندگی می‌کنم و نفس می‌کشم؛ نه اینکه مقابل جامعه‌ام هستم یا مقابل دولتم ایستاده‌ام، نه؛ من یک شرح وظایف دیگری دارم.
پرستویی معتقد است: هنرمند، اصالت و شرح وظایف دیگری دارد و باید سعی کند التیام ببخشد، آرامش را برقرار کند و به وقتش، نقد هم بکند و آنها هم باید پذیرا باشند، چون که معتقدم اینگونه جامعه رو به تعالی می‌رود.
وی ادامه داد: ما آمدیم در سیزده 59 با هم همفکری و همکاری کردیم و گفتیم با پروسه‌ای که در زندگی سیر می‌کنیم و چیزهایی که یاد می‌گیریم دیگر نمی‌توانیم کار گذشته‌مان را تکرار کنیم. بنابراین به سراغ درون این آدم‌ها رفتیم؛ آدم‌هایی که پاک باخته‌اند؛ آدم‌هایی که ما می‌توانیم خیلی چیزها از آنها یاد بگیریم. در واقع درس‌های زیادی را می‌توانیم از آنها بگیریم و فکر می‌کنم پرداختن به اینها، نتیجه هم دارد. پرستویی با بیان اینکه همچنان موضوعات دفاع مقدس برایش در اولویت هستند، اظهار کرد: البته اگرحرفی داشته باشد. چون نمایش دادن این موضوعات‌به صورت تکراری مردم را خسته می‌کند و فایده‌ای هم برای خود این آدم‌ها ندارد. مردم ما زود خسته می‌شوند و نیاز دارند که تغییرات، تحولات و نوآوری وجود داشته باشد. فیلم‌های دفاع مقدس باید موضوع‌های متفاوتی داشته باشند که بتوانند چیزهای جدیدی را به‌وجود بیاورند و موضوعات زیادی از جنگ ما وجود دارد که به آنها پرداخته نشده است.
وی به حضورش در آسایشگاه جانبازان در قبل و بعد از ساخت سیزده59 اشاره کرد و گفت: جانبازی را دیدم که 25سال است با آن جسم خسته آنجا خوابیده و با وضعیتی ابتدایی با او و امثال او برخورد می‌شود. بازیگر سیزده59 خاطرنشان کرد: چندی پیش تصاویری از یک سرباز جنگ جهانی دوم را دیدم که انگار او را لای پنبه نگاه داشته بودند و مثل برف می‌درخشید، در حالی که یادگاران جنگ ما باید خودشان را معرفی کنند تا بدانیم چه کسانی هستند. پرستویی در پایان متذکر شد: این افراد در آن وضعیت و امکانات، بسیار در مضیقه هستند و به کم قانع شده‌اند، ولی حقشان بسیار بالاتر از اینهاست و ما یادمان رفته آدم‌هایی که خانه و زندگیشان را فروختند برای بودن و نفس‌کشیدن ما؛ به‌نظر من رسیدگی به این افراد واجب‌تر و مهم‌تر از هر چیز و هر کس دیگری است. وی ادامه داد: اینها باید در همه مجالس و جلوی چشم‌هایمان باشند تا خودمان را بشناسیم و یادمان نرود که چه‌کار باید بکنیم و از زیاده‌خواهی‌ها، تکبر و خودشیفتگی دست برداریم.
