این امر قطعاً پیشنهاد خوب و قابل بررسی است. البته با حفظ این نکته که بحث گاز تا حدودی با نفت متفاوت است، چرا که حمل گاز به راحتی حمل نفت نیست و هزینه بالایی را در پی دارد. از سوی دیگر مشتریهای گاز خیلی محدودتر از مشتریهای نفت هستند.
نفت را در بازار آزاد می‌توان فروخت و به هر نقطه منتقل کرد، ولی گاز شرایط ویژه خود را دارد. تمامی این نکات باعث می‌شود تا زمینه‌های تشکیل سازمانی تخصصی مانند اوپک برای گاز ضروری و مهم به نظر آید. از سوی دیگر منابع نفتی قبل از گاز تمام می‌شود، لذا در آینده کشورهای دارای گاز حرف‌های مهمی را در جهان برای زدن خواهند داشت.
در هر صورت ما باید پیشنهاد مقام معظم رهبری را در قالب یک پروژه فعال کنیم و در این زمینه از دیپلماسی خارجی خود به نحو احسن و در جهت کاهش مقاومت‌های خارجی بهره ببریم.
تولیدکننده‌ها و مصرف‌کننده‌ها همگی در تولید و فروش انرژی نقش به سزایی دارند و قطعاً با تشکیل چنین سازمانی مقاومت جدی مصرف‌کنندگان برانگیخته خواهد شد، لذا بخش‌های اقتصادی وزارت خارجه می‌توانند در این میان نقشی اساسی ایفا کنند. به هر حال نباید فراموش کنیم تشکیل این سازمان قدم بزرگ و مبارکی است.
دومین نکته‌ای که سیاست خارجی ایران را این روزها تحت تأثیر خود قرار داده برخی زمزمه‌ها و جنگ‌های روانی در مورد احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران است. تهدید نظامی ایران سابقه زیادی دارد و امری جدیدالوقوع به شمار نمی‌آید. تحلیل سیاسی ما این است که این اتفاق، یعنی حمله نظامی، رخ نخواهد داد.
آمریکا در حال حاضر درگیری سنگینی در کشورهای منطقه دارد و در عراق، لبنان، فلسطین و حتی افغانستان دارای مشکلات فراوانی می‌باشد.
البته ما نباید این نکته را از یاد ببریم که جمهوریخواهان در بسیاری از موارد برای فرار از بحران استراتژی فرار به جلو را برگزیده‌اند و بحران بزرگ‌تری را ایجاد کرده‌اند، اما در شرایط فعلی تحلیل سیاسی ما بر این است که این حمله رخ نخواهد داد، چرا که مردم آمریکا و در ضمن بعضی از جمهوریخواهان مخالف این استراتژی هستند و این امر نقش بازدارنده‌ای را در این میان خواهد داشت.
البته تحلیل سیاسی ما باعث نخواهد شد که مسئولین نظامی از این تهدیدها غفلت کنند. آنان باید از بعد نظامی تصورشان این باشد که حمله رخ خواهد داد و مسئولین نظامی ما هم در حال حاضر چنین عمل کرده‌اند.
*نایب رئیس اول مجلس شورای اسلامی
