به گزارش بی بی سی، گزینه بهداشت عمومی، تعداد آرای بیشتری نسبت به کشف آنتی‌بیوتیک‌ها،کشف DNA و داروی بی‌حسی که در میان پنج گزینه اول بودند، کسب کرد. سایر شاخص‌هایی که برای مقام اول در نظر گرفته شده بودند، شامل به‌وجود آمدن تکنیک‌های تصویربرداری پزشکی، قرص‌های ضدبارداری وپیشرفت دانش ایمنی‌شناسی می‌شدند.
از شرکت‌‌کنندگان در نظرسنجی خواسته شده بود بگویند به نظر آنها بزرگترین پیشرفت پزشکی از زمان بنیانگذاری نشریه پزشکی بریتانیا در سال 1840 چه بوده است.
پروفسور جان مکنباخ- از مرکز پزشکی اراسموس در روتردام هلند- که یکی از افرادی است که از گزینه بهداشت عمومی طرفداری می‌کند، می‌گوید: «بسیار خوشحالم که بسیاری از افراد بهداشت عمومی را به عنوان چنین شاخص مهمی به‌رسمیت شناخته‌اند.
درس کلی که هنوز می‌توان گرفت این است که اغلب محافظت غیرفعال در برابر خطرات بهداشتی بهترین شیوه برای بهبود سلامت جمعیت‌هاست.او معتقد است که بهداشت عمومی هنوز نقش مهمی در بهبود بخشیدن بهداشت عمومی در حال و آینده دارد.»
به گزارش خبرگزاری رویترز بهبود دفع فاضلاب‌ها و سیستم‌های فراهم‌آوری آب پاک در طول قرن گذشته بیماری‌هایی مانند وبا را کاهش داد. در واقع، پس از کشف یک دکتر انگلیسی با نام جان اسنو، در سال 1854 برخلاف تصور قبلی در مورد انتقال وبا از راه هوا، مشخص شد که این بیماری از راه آب منتقل می‌شود و لندن یکی از اولین شهرهای مدرنی بود که با جدیت به حل مشکل دفع غیربهداشتی فاضلاب پرداخت.
با این وجود رعایت ناکافی اصول بهداشتی همچنان مشکلی در کشورهای در حال توسعه به‌شمار می‌رود و در مرگ میلیون‌ها نفر دست دارد، چنان‌که در سال ۲۰۰۱ مصرف آب آلوده و رعایت نکردن اصول بهداشتی و نظافت در کشورهایی با درآمد کم و متوسط، موجب مرگ بیش از ۱/۵میلیون تن بر اثر ابتلا به اسهال شد.
در کشورهای فقیر، جنگ، مهمتر از آب است
یک توالت سیفون‌دار بهداشتی که در اغلب کشورهای ثروتمند چیزی بدیهی به نظر می‌رسد، می‌تواند ابزاری ارزان اما قدرتمند برای کاهش مرگ و میر کودکان و تقویت توسعه جهانی باشد.
بنا به گزارش آسوشیتدپرس، گزارش سالانه برنامه توسعه سازمان ملل، تحت عنوان «فراسوی کمبود: قدرت، سیاست و بحران جهانی آب» تصویر غمباری از نابرابری در جهان و عدم توجه به فراهم کردن آب پاک و دفع بهداشتی فضولات به عنوان اولویتی سیاسی ترسیم می‌کند.
این گزارش، اعلام می‌کند که فقدان دسترسی به آب پاک و تسهیلات بهداشتی دفع فضولات هر سال تقریباً 2میلیون کودک کم‌سن در جهان را می‌کشد. این تلفات با آماری حدود 5000 مرگ در هر روز، در اغلب موارد ناشی از بیماری‌های قابل پیشگیری است.
این گزارش، به بررسی‌های دیگری در کشورهای پرو و مصر اشاره می‌کند که نشان می‌دهند نصب توالت سیفون‌دار در خانه، احتمال زنده ماندن یک کودک تا یک‌سالگی‌اش را در پرو تا 60 درصد و در مصر تا 57 درصد افزایش می‌دهد.
کوین واتکینز- نویسنده اصلی این گزارش- نیز معتقد است عبارت عدم دسترسی به دفع بهداشتی فضولات کلمه‌ای مؤدبانه برای اشاره به این حقیقت است که این افراد آب لازم برای نوشیدن، پختن غذا و شستن را از همان رودخانه‌ها و دریاچه‌ها، نهرها و حوضچه‌هایی برداشت می‌کنند که فضولات انسانی و حیوانی هم به آنها سرازیر می‌شود.
او می‌گوید: ممکن است به نظر نیاید که توالت، عامل شتاب‌‌دهنده توسعه انسانی باشد، اما این گزارش شواهد فراوان و قدرتمندی ارائه می‌کند که نشان می‌دهد چگونه توالت به رفاه انسانی کمک می‌کند.
مثلاً اسهال که یکی از دلایل ابتلا به آن، نوشیدن آبهای آلوده به‌شمار می‌آید، دومین علت مرگ کودکان در جهان است. در حالی که، آب هدر رفته به علت چکه شیرها در کشورهای ثروتمند، بیش از میزان آبی است که هر روز در اختیار یک میلیارد تن از جمعیت کشورهای فقیر قرار می‌گیرد.
البته کارشناسان بهداشت در سطح جهانی، از کشورهای در حال توسعه هم انتقاد می‌کنند که منابع ناچیزی را صرف آب و فاضلاب می‌کنند. اغلب کشورهای آفریقایی تنها 2/0 تا4 /0 درصد بودجه‌شان را صرف آب و فاضلاب می‌کنند و بودجه نظامی اتیوپی 10 برابر و بودجه نظامی پاکستان 47 برابر بودجه آب و فاضلاب آنهاست.
کاهش هزینه‌های درمانی
توجه و سرمایه‌گذاری به بهداشت محیط، آمار بیماریها و هزینه‌های درمانی وابسته به محیط را کاهش می‌دهد، چرا که درصد زیادی از عامل بیماری‌های خونی، پوستی، فصلی، اعصاب، قلبی، روانی و گوارشی مربوط به محیط ناسالم است. چنان‌که منشأ ۸۰ درصد از بیماریها، مربوط به محیط زیست است.
در این میان، آلودگی آب، هوا، سیستم فاضلاب و آلودگی صوتی از جمله منابع اصلی بیماری‌هایی است که از محیط بر انسان وارد می‌شود در حالی که اگر به بهداشت محیط در موضوعات عنوان شده توجه شود این بیماریها، کنترل و در بحث اقتصادی، باعث کاهش هزینه‌های دارو و درمان می‌شود.
البته با برگزاری برنامه‌های آموزشی در رسانه‌ها، مدارس و ادارات و دخیل کردن زنان و مردان که اغلب آنها کارمندان دستگاههای دولتی هستند، می‌توان در داشتن محیط سالم نقش به‌سزایی را ایفا کرد.
